Περί νηστείας – του Μεγάλου Βασιλείου.

Η ζωή των Πρωτοπλάστων εις τον Παράδεισον είναι εικών της νηστείας, όχι μόνον διότι εκεί, μετά των αγγέλων ζώντες οι Πρωτόπλαστοι, κατώρθωσαν τα της ολιγαρκείας να ομοιάζουν προς αυτούς, αλλά και διότι όσα φαγητά εφεύρον μετέπειτα οι άνθρωποι, αυτοί δεν τα μετεχειρίζοντο εκεί εις τον Παράδεισον, ούτε οινοποσίαν, ούτε σφαγήν ζώων, ούτε όσα θολώνουν τον νουν του ανθρώπου. Επειδή δεν ενήστευσαν, εξωρίσθησαν από τον Παράδεισον· ας νηστεύσωμεν, λοιπόν, δια να επανέλθωμεν εκεί.                         
–Μη μνησθής την παρακοήν της Εύας· μη ακούσης την συμβουλήν του όφεως διαβόλου, ο οποίος σε παρακινεί να τρώγης, δια να μη πάθη τίποτε το σώμα σου.    
–Το μεν έλαιον παχύνει τον αθλητήν, η νηστεία ενδυναμώνει τον ασκούμενον εις την εγκράτειαν.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑΙ -- Αθωνικά άνθη

Ο ευσεβής και φιλόθεος Ορθόδοξος χριστιανός πουθενά δεν θα εύρισκε τόσον πλήρη ερμηνείαν του νοήματος της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού, ως και των άλλων Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, από το «Εορτοδρόμιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Το βιβλίον αυτό έχει ιδιαιτέραν χάριν, όχι μόνον διότι εγράφη δια χειρός ηγιασμένης, αλλά και διότι εις τας σελίδας του συγκεντρούνται αι άκτιστοι ακτίνες του Αγίου Πνεύματος, ως Υμνολογία, ως ηθική φιλοσοφία, ως δογματική έκθεσις, ως Μυστική Θεολογία, ως πλούτος Πατερικής Γραμματολογίας.

Τη ΙΓ΄ (13η) Μαρτίου, η ανακομιδή του ιερού Λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Νικηφόρος ο εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών, ο τον ευκλεέστατον της περιφανούς Κωνσταντινουπόλεως κοσμήσας θρόνον, αφού σθεναρώς υπέρ της Αγίας Ορθοδοξίας και των σεπτών και αγίων Εικόνων ηγωνίσθη και δια τούτο υπό του εικονομάχου Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου εξωσθείς του Πατριαρχικού θρόνου εν έτει ωιε΄ (815), και μακράν της Κωνσταντινουπόλεως εξορισθείς και αφού επί δέκα τέσσαρα έτη υπέμεινε γενναίως εις την εξορίαν, μη αποδεχθείς ούτε την συμβιβαστικήν λύσιν, την οποίαν του προέτεινεν ο διαδεχθείς τον Λέοντα αυτοκράτωρ Μιχαήλ Β΄ (820 – 829), ως ασύμφωνον προς τας αποφάσεις της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου περί προσκυνήσεως των σεπτών Εικόνων, απήλθε προς Κύριον εν έτει ωκθ΄ (829) Ιουνίου β΄ (2α).

Ακόμη ένας κρυπτοοικουμενιστής εκδηλώθηκε. Είναι ο «Μητροπολίτης» Λεμεσού Αθανάσιος! Θαυμάστε το… Ορθόδοξο κήρυγμά του:

«Νὰ εἶστε ἥσυχοι, Χριστὸς φυλάγει τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὴν ὁποία ὑποσχέθηκε πὼς  «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Ὅσα λάθη καὶ νὰ κάνουν οἱ κληρικοί, ἐπίσκοποι, Πατριάρχες, δὲ βλάπτουν τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ τὸν ἴδιο μόνον ποὺ ἔκανε τὸ λάθος. Ὅποιος λέγει διαφορετικὰ ἀπὸ ὅτι εἶπε ὁ Χριστός, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι Πατέρες, αὐτὸς δυστυχῶς ζημιώνει τὸν ἑαυτό του καὶ μόνον αὐτόν. Ἡ Ἐκκλησία δὲν παθαίνει κάτι γιατί τὴν φυλάγει ὁ Κύριος. Ἔχουμε ὅλοι οἱ χριστιανοὶ τὴ δυνατότητα νὰ μὴ συμφωνήσουμε μὲ ὅλες τὶς πράξεις τῶν ἐπισκόπων καί Πατριαρχῶν. Μπορεῖ ο καθένας νὰ ἔχει τὶς ἀπόψεις του. Ἀλλὰ προσοχὴ νὰ μὴ χωριστοῦμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, νὰ μὴ κάνουμε σχίσμα. Ἂν κάποιοι ἐπίσκοποι συλλειτουργήσουν μὲ αἱρετικοὺς ἢ κοινωνήσουν αἱρετικούς, δὲν βλάπτουν τὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ μόνον τὸν ἑαυτό τους. Οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ κάνουν ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν. Ἡ ἀντίδραση ὁδηγεῖ στὸ σχίσμα καὶ στὴν καταστροφή. Ὅσοι κατακρίνουν τὶς πράξεις τῶν πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων, ὅσοι στηλιτεύουν καὶ καταδικάζουν τὶς πράξεις τους, αὐτοὶ δὲν ἀγαποῦν τὴν Ἐκκλησία. Τὸ ζητούμενο εἶναι νὰ στηρίζεις τοὺς ἐπισκόπους, ἀσχέτως μὲ τὸ τί θὰ κάνουν αὐτοί. Ἀλλιῶς θὰ καταντήσεις σχισματικός. Στηρίξτε τὴν Ἐκκλησία καὶ μὴ φοβᾶστε»!
-----------------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
«Λεμεσοῦ» Ἀθανάσιος: «Τὸ ζητούμενο εἶναι νὰ στηρίζεις τοὺς ἐπισκόπους, ἀσχέτως μὲ τὸ τί θὰ κάνουν αὐτοί. Ἀλλιῶς θὰ καταντήσεις σχισματικός».

Κήρυγμα ἑνότητος ἐν Διαβόλῳ, ἀκριβῶς τό ἀντίθετον ἀπό αὐτό πού διδάσκουν, ἔργῳ καί λόγῳ, οἱ Ἅγιοι Πατέρες! Τό κήρυγμα αὐτό κινεῖται στό ἴδιον μῆκος κύματος μέ ἐκεῖνο τοῦ Ἐλπιδοφόρου «Ἀμερικῆς», ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι δέν ὑπάρχουν αἱρετικοί, «αἱρετικός εἶναι μόνον ὁ καβγατζῆς»!!! Θά τούς ἐζήλευε καί ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος!

--------------------------------------
Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...
https://kyprianoscy.blogspot.com/2014/08/blog-post_21.html

Περί Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

Του Αγίου Νείλου του ασκητού:

Ο διάβολος φθονεί πάρα πολύ τον άνθρωπο πού προσεύχεται, και μεταχειρίζεται κάθε μηχανή για να διαφθείρει το σκοπό του. Δεν παύει λοιπόν να κινεί τις σκέψεις των πραγμάτων με τη μνήμη και να ανακατώνει όλα τα πάθη με τη σάρκα, για να μπορέσει να εμποδίσει την άριστη εργασία της προσευχής και την ανάβαση του νου στο Θεό.

Ο Πάπας είναι πρόσωπον αναληθές και αναξιόπιστον.

Ο ρωμαίος Ποντίφηξ, η ηχηρά αυτή μορφή του Χριστιανισμού, ως απέδειξαν έως τώρα τα πράγματα, είναι ο υπ΄ αριθμόν ένα εχθρός της Ορθοδοξίας. Αδυνατούν δε να συγκαλύψουν την οδυνηράν διαπίστωσιν τα λαμπυρίζοντα οικουμενιστικά ψιμύθια, δια των οποίων προσπαθεί να ωραϊση το πρόσωπόν του ο εν τη Δύσει «αδελφός»! Ο Πάπας είναι πρόσωπον αναληθές και αναξιόπιστον.

Aνάγκη Ομολογίας

Πάντοτε μεν, μάλιστα δε σήμερον είναι αναγκαία η ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως και η μαρτυρία της αποκεκαλυμμένης αληθείας υπό παντός πιστού, χάριν της σωτηρίας εαυτού και του πλησίον. Ούτε μόνη η πίστις, ούτε μόνη η αγάπη, ουδέ πίστις και αγάπη ομού συνιστούν τον πιστόν, εάν δεν υπάρχη και η ομολογία. Τότε ο Χριστιανός είναι ωλοκληρωμένος και ευάρεστος ενώπιον του Κυρίου, όταν εν αυτώ, ως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, «και η πίστις της ομολογίας προλάμπη και η αγάπη τη πίστει συμπλέκηται» (PG, 44, 928). Η ανακήρυξις της αληθείας και η ομολογία της ευσεβείας, τονίζει ο Συμεών Θεσσαλονίκης είναι αναγκαία, και ο θεμέλιος παντός πιστού (PG, 155,  36). Δεν πρέπει να σιωπώμεν το φρόνημα της αληθείας, γράφει ο Μ. Αθανάσιος, αλλά να το διαγγέλωμεν μεγαληγόρως (ΒΕΠΕΣ, 30, 205). Ο Μ. Βασίλειος εφιστά την προσοχήν, μήπως «ένοχοι του αίματος των υπό της αμαρτίας τεθανατωμένων δια της σιωπής ευρεθώμεν» (PG, 31, 1512).

Κοσμάς Φλαμιάτος : Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως να λάβωσι το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας

Ο φλογερός αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως Κοσμάς Φλαμιάτος το 1840 εξαπέλυσε δριμύτατον «κατηγορώ» εναντίον του αντιχρίστου ΜασωνοΟικουμενισμού, με λόγον του, που ανεγνώσθη από πολλούς ιερείς εις τους ιερούς ναούς της νήσου Κεφαλληνίας. Εις τον λόγον του αυτόν ο Φλαμιάτος εκεραυνοβολούσε το Μασωνο-Οικουμενιστικόν τέρας ως εξής :
«Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως απ΄ αρχής εστάθησαν να έμβωσιν εις αυτά τα άγια των αγίων, εις αυτό το θυσιαστήριον, να λάβωσι, δηλαδή, λαθραίως και αναισθήτως το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας, φρικωδέστατον και ανέκδοτον μέχρι τούδε φαινόμενον, εις όλα τα χρονικά της Ορθοδοξίας, και ως εκ τούτου να εξαλείψωσι κατά μικρόν και ανεπαισθήτως όλην την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, όλον το Ιερατικόν και μοναδικόν τάγμα, να μορφώσωσι κατά το πνεύμα της διαφθοράς και της πλάνης όλην την ελληνικήν και σλαβικήν και λοιπήν απανταχού ορθόδοξον νεολαίαν, και κατά το πνεύμα αυτής της πλάνης, να μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον κλήρον, να διαλύσωσι κάθε δεσμόν αγάπης και αρμονίας εις όλους τους Ορθοδόξους, να ανατρέψωσι κάθε τάξιν είτε εκκλησιαστικής, είτε πολιτικής, είτε ηθικής και συγγενικής πειθαρχίας, να ανοίξωσιν όλον τον χείμαρον της διαφθοράς, όλον το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας υπό το πρόσχημα της Ελευθερίας· όλα τα εμφύλια και οικιακά σχίσματα…».
---------------------------------------------
Ο/Η Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...
Βιβλίο «Άπαντα» ήτοι «Φωνή Ορθόδοξος και Σπουδαία, Περιεκτική Πολλών Γνώσεων και Τα Μέγιστα Περίεργος Εις Ανακάλυψιν Της Κατά των Ορθοδόξων Επιβουλής Εις Ορθόφρονα Συμβουλήν Δια την Εκ του Επικειμένου Κινδύνου Ασφάλειαν και Κοινήν Σωτηρίαν Και Περί της Μελλούσης Καταστάσεως Των Καθ’ ημάς Πραγμάτων » Κοσμάς Φλαμιάτος
...
«Δια δε την κατάργησιν πάλιν των καθ΄ ημάς εορτασίμων και πανηγυρικών ημερών, εκτός της Κυριακής, επενόησε και ενεργεί πολλά άλλα σκάνδαλα. Πρώτον μεν ενεργεί πολυτρόπως ίνα εισάξη δια νόμου εις τα ορθόδοξα Κράτη, το νέον λεγόμενον έτος της Δύσεως, καθ΄ ο αυτοί προτρέχουσι 12 ημέρας, ώστε όταν ημείς έχομεν πρώτην του μηνός, αυτοί μετρώσι 13. Δι΄ αυτής της καινοτομίας ελπίζει ίνα συγχύση και ανατρέψη τας εορτασίμους ημέρας και εισάξη και άλλους νεωτερισμούς»

Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

https://xristianorthodoxipisti.blogspot.com/

Οἱ σύγχρονοι Αἱρετικοί Νεοεικονομάχοι πολεμοῦν δολίως τήν εἰκονογράφησιν τοῦ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ μέ τήν διαστροφικήν διδασκαλίαν ὅτι ἡ εἰκονογράφησις τοῦ Θεοῦ Πατρός ἐπιχειρεῖ τήν εἰκόνισιν τῆς Θείας φύσεως.  
Αἱ εἰκόνες ὅμως, ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἰκονίζουν τήν φύσιν ἤ οὐσίαν, ἀλλά εἶναι ΣΥΜΒΟΛΙΚΑΙ ἀπεικονίσεις τῆς ὑποστάσεως τοῦ εἰκονιζομένου. μήπως δύναται νά εἰκονισθῇ ἡ οὐσία καί φύσις τῶν Ἀγγέλων ἤ τῶν ψυχῶν ἤ καί τῶν δαιμόνων, ἤ τοῦ Παραδείσου καί τῆς κολάσεως; Ὄχι βεβαίως. Ἀλλά τόσαι εἰκόνες ὑπάρχουν μέ Ἀγγέλους καί ψυχάς καί δαίμονας. Τήν οὐσίαν ἤ φύσιν των εἰκονίζουν; Ὄχι βεβαίως. Πόσον μᾶλλον ἀδύνατον εἶναι νά εἰκονισθῇ ἡ Ἄκτιστος καί Ἄπειρος καί Ἀπερίγραπτος καί Ἀμέθεκτος ΘΕΪΚΗ Οὐσία ἤ Φύσις. 
Ἄς ἰδοῦμε τί μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μέσῳ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων σχετικῶς μέ τάς ἀποδεκτάς ἀπεικονίσεις:
-----------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Εἰς προσφάτους συναφεῖς ἀναρτήσεις τοῦ παρόντος ἱστολογίου, παρέθεσα τά ἀκόλουθα χωρία:

(1) «Τοῦ δὲ Θεοῦ εἰκόνας ποιοῦμεν, λέγω δὴ τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθὼς ὤφθη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη, τοῦτον γράφοντες, καὶ οὐχ ὡς νοεῖται φύσει Θεός. Ποία γὰρ ὁμοίωσις, ἢ ποῖον σχῆμα τοῦ ἀσωμάτου καὶ ἀσχηματίστου λόγου τοῦ πατρός;» (Ζ' Οἰκ. Σύνοδος, Πρᾶξις Ε’, Τόμος Γ’ Πρακτικῶν, σελ. 314-315).

(2) «Τοῦ ἀοράτου, καί ἀσωμάτου, καί ἀπεριγράπτου, καί ἀσχηματίστου Θεοῦ, τίς δύναται ποιήσασθαι μίμημα; Παραφροσύνης τοίνυν ἄκρας καί ἀσεβείας τό σχηματίζειν τό Θεῖον» (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G., 94, 1169 C).

(3) «Εἰ μέν γάρ τοῦ ἀοράτου Θεοῦ εἰκόνα ἐποιοῦμεν, ὄντως ἡμάρτομεν. Ἀδύνατον γάρ τό ἀσώματον, καί ἀόρατον, καί ἀπερίγραπτον, καί ἀσχημάτιστον εἰκονισθῆναι … Θεοῦ γάρ σαρκωθέντος, καί ὀφθέντος ἐπί γῆς σαρκί … τούτου τήν εἰκόνα ποιοῦντες, οὐ σφαλλόμεθα» (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G., 94, 1288 Α, Β).

(4) «Εἰ δὲ θεότητος τῆς ἀΰλου καὶ ἀσωμάτου καὶ ἀοράτου καί ἀσχηματίστου καί ἀχρωματίστου εἰκόνα τις τολμήσει ποιῆσαι, ὡς ψευδῆ ἀποβαλλόμεθα» (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G., 94, 1293 D).

(5) «Διὰ τί τὸν πατέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐχ ἱστοροῦμεν καὶ ζωγραφοῦμεν; Ἐπειδὴ οὐκ οἴδαμεν, τίς ἐστιν, καὶ Θεοῦ φύσιν ἀδύνατον ἱστορῆσαι καὶ ζωγραφῆσαι. Καὶ εἰ ἐθεασάμεθα καὶ ἐγνωρίσαμεν, καθὼς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, κᾀκεῖνον ἂν εἴχομεν ἱστορῆσαι καὶ ζωγραφῆσαι» (Πρώτη ἐπιστολή τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, πρός τόν Βασιλέα Λέοντα τόν Ἴσαυρον, Πρακτικά Ζ' Οἰκουμενικῆς, Τόμος Γ’, σελ. 210-211).

Τά χωρία αὐτά μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ΔΕΝ ζωγραφίζεται ὁ Θεός Πατήρ. Παραθέτω τώρα καί μέρος τοῦ Ὅρου Πίστεως τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου (βλ. Πηδάλιον, σελ. 316), συμφώνως πρός τόν ὁποῖον καμμία εἰκών τοῦ Θεοῦ Πατρός δέν συμπεριλαμβάνεται εἰς τόν κατάλογον τῶν εἰκόνων πού πρέπει νά προσκυνοῦμε. (Σημειωτέον ὅτι ὁ ἴδιος αὐτός κατάλογος συναντᾶται καί εἰς ἄλλα σημεῖα τῶν Πρακτικῶν.)

(6) «Ὁρίζομεν σὺν ἀκριβείᾳ πάσῃ καὶ ἐμμελείᾳ παραπλησίως τῷ τύπῳ τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ σταυροῦ ἀνατίθεσθαι τὰς σεπτὰς καὶ ἁγίας εἰκόνας, τὰς ἐκ χρωμάτων καὶ ψηφῖδος καὶ ἑτέρας ὕλης ἐπιτηδείως ἐχούσης ἐν ταῖς ἁγίαις τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίαις, ἐν ἱεροῖς σκεύεσι καὶ ἐσθῆσι, τοίχοις τε καὶ σανίσιν, οἴκοις τε καὶ ὁδοῖς• τῆς τε τοῦ κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰκόνος, καὶ τῆς ἀχράντου δεσποίνης ἡμῶν τῆς ἁγίας Θεοτόκου, τιμίων τε ἀγγέλων, καὶ πάντων ἁγίων καὶ ὁσίων ἀνδρῶν» (Πρακτικά Ζ' Οἰκ. Συνόδου, Τόμος Γ', Πρᾶξις Ζ’, σελ. 374).

Λοιπόν, ὅσον οἱ ὀπαδοί τῆς αἱρέσεως τῶν ἀνθρωπομορφιτῶν δέν ἀπαντοῦν ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΩΣ εἰς τά ὡς ἄνω χωρία, τά κατεβατά πού γράφουν ὄχι μόνον δέν ἔχουν καμμίαν ἀξίαν, ἀλλά καί προκαλοῦν σύγχυσιν. «Ἀπαντήσεις» τοῦ τύπου «Δέν ζωγραφίζουμε τήν φύσιν, ἀλλά τήν ὑπόστασιν τοῦ Πατρός» ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνουν ὅτι εἶναι ὀπαδοί τῆς αἱρέσεως τῶν ἀνθρωπομορφιτῶν.

Για το ζήτημα της Θείας Κοινωνίας: ειδικότερα, η ΔΙΣ τονίζει

«Για τα μέλη της Εκκλησίας η προσέλευση στη Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών, γιατί οι πιστοί όλων των εποχών γνωρίζουν ότι η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία, ακόμη και εν μέσω πανδημίας, συνιστά αφενός μια έμπρακτη κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό και αφετέρου τρανή φανέρωση αγάπης, η οποία κατανικά κάθε ανθρώπινο και ίσως δικαιολογημένο φόβο: “φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο” (Α΄ Ιωάν. 4, 18). Τα μέλη της Εκκλησίας γνωρίζουν ότι η κοινωνία, δηλαδή η σχέση, είναι καρπός αγάπης και άθλημα ελευθερίας, ακριβώς γιατί αγνοεί την καχυποψία, τις επιφυλάξεις, τους φόβους».