Ἀπάντηση στήν δήλωση τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου Β´

Λυπᾶμαι γιά τά ὅσα λέχθηκαν (καί βιντεοσκοπήθηκαν) ἀπό τό στόμα ἑνός Ἀρχιερέως τήν ὥραν, μάλιστα, τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅτι δηλαδή: στά «ἱερά τζαμιά λατρεύεται ὁ θεός» καί ὅτι «ἀναπέμπονται ἀπ᾽ αὐτά ἅγιες προσευχές». Αὐτή ἡ δήλωση ἀποτελεῖ προσβολή στή μνήμη ὅλων ἐκείνων πού σφαγιάστηκαν ἀνελέητα ἀπό τό Ἰσλάμ χάριν τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τους πρός τόν Χριστό. Ὁ Θεός τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι ὁ Ἕνας καί Μοναδικός Ἀληθινός Θεός. Δέν ὑπάρχουν ἄλλοι θεοί. Οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν εἶναι κατασκευάσματα τοῦ ἀνθρώπου, τῆς φιλοσοφικῆς σκέψεως, τῶν κοσμικῶν ὀργανισμῶν καί σωματείων, καί ἑπομένως ψευδεῖς θεοί καί κατά συνέπεια ἀποτελοῦν σύγχρονα εἴδωλα. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὁμολογοῦμε Ἕνα Θεόν, Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα. Τήν Ἁγία Τριάδα ὁμολογοῦμεν καί κηρύττομεν ὡς τὸν Μόνον Ἀληθινόν Θεόν. Σεβόμαστε τήν θρησκευτική ἐλευθερία, ἀλλά δέν ἰσοπεδώνουμε τά πάντα. Ἐξ ἄλλου, δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι «ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία». Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτοί, πού κατέσφαξαν τόσους Χριστιανούς, νά προσφέρουν λατρεία θεάρεστον πρός τόν Θεόν; Προτρέπομεν λοιπόν μετάνοια καί ἀνάκληση τῶν ἀνωτέρω δηλώσεων.

Ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων [τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας].
Κάλυμνος 25.01.2020

Μεταφέρουμε ἀπό τήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος (31.1.2020, σ. 1):
----------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Μέ συγχωρεῖτε, ἀλλ' αὐτή ἡ ἀπάντησις εἶναι νερόβραστος! Κατά τήν γνώμην μου, ἡ Ὀρθόδοξος ἀπάντησις εἶναι ἡ ἑξῆς: «Κύριε Χορευτάκη, ἔχετε δημοσίως ἀσπασθῆ τό Ἰσλάμ καί ἄρα δέν ἀνήκετε πλέον εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί, ὡς ἐκ τούτου, δέν ἔχετε τό δικαίωμα νά ἐξαπατᾶτε τούς ἁπλοῦς Χριστιανούς, ὑποδυόμενος τόν Ὀρθόδοξον Πατριάρχην. Συνεπῶς, ἐπειδή δέν πρόκειται νά σᾶς καθαιρέσουν οἱ ὁμόφρονές σας, Βαρθολομαῖος κ.ἄ., ἐάν σᾶς ἔχῃ μείνει σταγών εἰλικρινείας, σᾶς παρακαλοῦμε νά παραιτηθῆτε».

Ζει μέσα στο κρύο, διαβάζει με κεριά και υποσιτίζεται μαθητής στη Νέα Ιωνία.

21 Φεβρουαρίου 2020, 08:30





Μαθητής της δευτέρας Γυμνασίου, σχολείου της Νέας Ιωνίας, διαβάζει κάτω από το φως … των κεριών και υποσιτίζεται. Αθλητής σε τοπική ομάδα, βιώνει μια πραγματικότητα σκληρή καθώς στο σπίτι του δεν υπάρχει ούτε ρεύμα. Το παιδί χλωμό και αδύναμο προσπαθεί να σταθεί δυνατό απέναντι στην πραγματικότητα. Πίσω από το αθώο χαμόγελο κρύβεται μια ζωή, με δεκάδες δυσβάσταχτα προβλήματα για το παιδί.

Τη ΚΒ΄ (22α) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ εν τω Παυλοπετρίω.

Αθανάσιος ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εν Κωνσταντινουπόλει υπό ευλαβών και πλουσιωτάτων γονέων· επειδή δε εκ νεαράς ηλικίας υπήρξεν ευλαβής επόθησε να ενδυθή το Μοναχικόν σχήμα. Μεταβάς λοιπόν εις την εν τω κόλπω της Νικομηδείας Μονήν του Παυλοπετρίου, έγινεν εκεί Μοναχός. Τόσον δε υψώθη, ο αοίδιμος, εις τας αρετάς και τόσον διεδόθη η φήμη του, ώστε έγινε γνωστός και εις τους βασιλείς. Συνεδέθη δε και μετά των Οσίων Θεοδώρου του Στουδίτου, και Ιωάννου της Μονής των Καθαρών, μετά των οποίων συνειργάσθη δια την αναστήλωσιν των Αγίων Εικόνων. Κατά δε τους χρόνους Λέοντος του Εικονομάχου, κατηγορηθείς ότι σέβεται τας αχράντους Εικόνας, έλαβε διαφόρους βασάνους και εδοκίμασε πικροτάτας εξορίας και βαρείας θλίψεις· όθεν, μένων σταθερός και μέχρι τέλους διατηρών την Ορθοδοξίαν, απήλθε χαίρων προς Κύριον.

ΟΙ ΣΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΠΟΙ -- του Μεγάλου Αντωνίου

«Μὲ τὸ νὰ ὑποφέρουμε μικροὺς καὶ ὀλιγοχρόνιους κόπους στὴν ζωή, ἀπολαμβάνουμε πολὺ μεγάλη χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση μετὰ τὸν θάνατον. Γι᾽ αὐτὸ ἐκεῖνος, ποὺ πολεμᾶ κατὰ τῶν παθῶν του καὶ θέλει νὰ στεφανωθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἂν πέση σὲ ἁμαρτία, ἂς μὴ χάση τὸ θάρρος του καὶ ἂς μὴ παραμείνη στὴν πτώση του ἀπελπισμένος, ἀλλὰ νὰ σηκωθῆ καὶ νὰ ἀρχίση πάλι νὰ ἀγωνίζεται καὶ νὰ φροντίση νὰ στεφανωθῆ. Καὶ ἂν ξαναπέση πρέπει μέχρι τὴν τελευταία ἀναπνοή του νὰ σηκώνεται. Γιατὶ οἱ σωματικοὶ κόποι εἶναι ὅπλα καὶ μέσα γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὶς ἀρετές, ποὺ σώζουν τὴν ψυχή μας».

Ἡ μεγάλη ἀποστασία

Ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ ταγοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὸν ἀντιαιρετικὸ πατερικὸ θησαυρὸ καὶ νὰ ἀποδοθοῦν σὲ παρόμοιους ἀγῶνες, ἀκολουθώντας ταπεινὰ τὰ βήματα, ποὺ χάραξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς αἱρετικοὺς σὲ μετάνοια, ἐπιστροφὴ καὶ ἐγκεντρισμὸ στὴν ἁγία Ὀρθοδοξία, δυστυχῶς μιὰ ἀθεολόγητη ὁμάδα ἀναξίων μεγαλόσχημων κληρικῶν καὶ θεολόγων πράττει τὰ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα πρὸς ὅσα ἐντέλλεται ὁ Κύριός μας, τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ γενικὰ ἡ ἱερὰ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

"Είμαι η Παναγία. Μη φοβείσαι παιδί μου"

Η ΥΠΟΒΛΗΘΕΙΣΑ ΑΝΑΦΟΡΑ:
Αριθ. Δ.Υ.                                      Εν Τ.Τ. 712 τη 3η Μαρτίου 1941

Ο Ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος
Προς Το 1/40 Τάγμα Ευζώνων Ενταύθα

ΘΕΜΑ: «Περί εμφανίσεως της Παναγίας και των δοθεισών μοι υπ’ Αυτής εντολών».

«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν, ότι χθες Κυριακήν, 2 Μαρτίου έ.έ. και περί ώραν 8ην μ.μ. μετέβην εις τι παρακείμενον του καταυλισμού 2ου Λόχου Τάγματος Υμών μικρόν ύψωμα απέχον περί τα 300 μέτρα, χάριν περιπάτου, αισθανθείς την ανάγκην κινήσεως. Μία μυστηριώδης δύναμις ωσάν να με ώθη προς τα εκεί. Ο αήρ έχει ήδη παύσει να φυσά και ο ουρανός ήτο αστερόης.
Κατά την επιστροφήν μου εις την σκηνήν, δεν έχω αριθμήση 10 βήματα, ότε αιφνιδίως ενεφανίσθη εμπρός μου και μου ανέκοψε τον δρόμον μία γυνή μαυροφόρα έχουσα σεμνήν, την εμφάνισίν της. Το πρόσωπόν της διεκρίνετο χαρακτηριστικώς εις το βραδυνό ημίφως.

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Του αποτειχισθέντος θεολόγου (με μικρό «θ» πάντοτε), Νικολάου Πανταζή

Ο οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε άρθρο του με θέμα: «The problem of Oikonomia today» (το πρόβλημα της οικονομίας σήμερα) στο περιοδικό Kanon 6 (1983), της Εταιρείας για το Δίκαιο των Ανατολικών Εκκλησιών (Βιέννη Αυστρίας) μεταξύ άλλων αναφέρει:

«α) όσον αφορά στην πρώτη αντίληψη (ότι απαγορεύεται η συμπροσευχή με αιρετικούς), οι υποστηρικτές της ερμηνεύουν κατά γράμμα συγκεκριμένους Ιερούς Κανόνες, που αναφέρονται σε συνθήκες και αιρέσεις οι οποίες εξαφανίστηκαν από καιρό. Σήμερα υπάρχει μία εκκλησιαστική πραγματικότητα γύρω μας η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί. Το Άγιο Πνεύμα, το οποίο «όπου θέλει πνεί» (Ιω. 3,8) και δεν περιορίζεται μόνο στην ιστορία του παρελθόντος είναι επίσης παρόν και ανάμεσα στους ετεροδόξους» (Oikonomia, σ. 46).

Του πολυάθλου Στρατηγού Μακρυγιάννη:

«…σιχάθηκα τέτοια ΄λευθερία. Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτερία οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους, άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότητα. Αυτά λείπουν απ’ όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς… Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν οπού τρέχομεν να τζακιστούμεν…». 

Σχόλιο : Ο δάσκαλος είπε...

Επειδή με ενημέρωσαν ότι μερικοί ΑΝΩΝΥΜΟΙ υβριστές και λασπολόγοι αναφέρθηκαν στο όνομά μου προβαίνω στην ακόλουθη Δήλωση:
Σπανίως μπαίνω σε ιστολόγια για να σχολιάσω (πολύ περισσότερο για να συμμετάσχω σε ατέρμονες συζητήσεις χωρίς κανένα νόημα και όφελος) και όταν αυτό συμβαίνει, πάντοτε γράφω επωνύμως, χρησιμοποιώντας το προφίλ "δάσκαλος", το οποίο δηλώνει και την επαγγελματική μου ιδιότητα.
Έχω όμως παρατηρήσει ότι συγκεκριμένοι ΑΝΩΝΥΜΟΙ σπιλώνουν συστηματικά όχι μόνο εμένα, αλλά και άλλα υπαρκτά και επώνυμα πρόσωπα (π.χ. Κωνσταντίνο Αργυρακόπουλο, Δημήτριο Χατζηνικολάου, Μαρίνο Ριτσούδη, Σταύρο Τάκα, Παναγιώτη Σημάτη κ.α. πολλούς), με τους οποίους μεν διαφωνώ σε διάφορα ζητήματα, αλλά τους αναγνωρίζω ότι γράφουν επωνύμως, για αυτό και θεωρώ πως πρέπει όλοι μαζί να δράσουμε απέναντι στην αυθαιρεσία των ΑΝΩΝΥΜΩΝ αυτών δαιμονόπληκτων, που πιστεύουν ότι μπορούν αιωνίως να συνεχίζουν το φθοροποιό έργο της διαβολής που τους υποβάλει ο πατέρας τους, ο διάβολος. Ίσως μερικές καταγγελίες στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (η οποία εύκολα βρίσκει την
IP της συσκευής κάθε χρήστη του Διαδικτύου) αποκαλύψουν τα πρόσωπα των καρνάβαλων που κρύβονται τρεμάμενοι πίσω από τη μάσκα της ανωνυμίας.

Με εκτίμηση,
Νικόλαος Μάννης


http://krufo-sxoleio.blogspot.com/
---------------------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Συμφωνῶ ἀπολύτως μέ τόν κ. Μάννην, ὅτι πρέπει νά προστατεύσουμε τόν δημόσιον διάλογον μέσῳ τοῦ διαδικτύου. Ἐάν δέν ὑπάρχῃ στοιχειωδῶς κάποιο ἐπίπεδον, μέ τήν ἀποφυγήν ὕβρεων, συκοφαντιῶν, διαβολῶν, ἀπειλῶν κ.λπ., τότε ὁ διάλογος ἀποβαίνει ἀνώφελος, ἄν ὄχι ἐπιζήμιος. Ὁ δημόσιος λόγος πρέπει νά εἶναι τεκμηριωμένος, εἰλικρινής, καθαρός, καί βεβαίως σκληρός, ὅταν χρειάζεται, χάριν τῆς Ἀληθείας, ἀλλά ποτέ συκοφαντικός, ὑβριστικός καί ἀπειλητικός. Στόν βαθμόν πού ἔχω παραβιάσει κι ἐγώ ὁ ἴδιος αὐτές τίς ἀρχές μου, ζητῶ δημοσίως συγγνώμην.