Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ -- π. Θεόδωρος Ζήσης

1. Καταγραφὴ ἀντιδράσεων πρὶν ἀπὸ τὴν «σύνοδο» τῆς Κρήτης καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν

Ἔχουν περάσει ἤδη τρία (3) χρόνια ἀπὸ τὴν σύγκληση καὶ διεξαγωγὴ τῶν ἐργασιῶν τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016, ποὺ τὴν ὀνόμασαν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ἡ ὁποία «Οὔτε Ἁγία οὔτε Μεγάλη οὔτε Σύνοδος» ἦταν, ὅπως ἀπέδειξε ἡ ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, μέρος τῆς ὁποίας καταγράψαμε στὸ διπλὸ τεῦχος τῆς «Θεοδρομίας» (Ἰούλιος-Δεκέμβριος 2016) ποὺ φέρει τὸν ἴδιο τίτλο, δηλαδή «Οὔτε Ἁγία οὔτε Μεγάλη, οὔτε Σύνοδος». Στὸ τεῦχος αὐτὸ ἐκτάσεως 320 σελίδων καταχωρίσαμε τὰ ἀπορριπτικὰ τῆς «συνόδου» κείμενα τῶν τεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας ποὺ δὲν ἔλαβαν μέρος στὴν ψευδοσύνοδο, γιατὶ δὲν συμφωνοῦσαν οὔτε μὲ τὸν τρόπο συγκλήσεως καὶ λειτουργίας, οὔτε μὲ κάποια αἱρετίζοντα προσυνοδικὰ κείμενα, τῶν ὁποίων ζητοῦσαν διορθώσεις, πρᾶγμα ποὺ δὲν ἔγινε.

Οικουμενισμός: το βδέλυγμα των εσχάτων καιρών

ΝΗΣΤΕΙΑ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Α΄ Η σχέση της με την ελπίδα                                                                                                                                           

Καθώς γύρω μας  αυξάνουν καθημερινά τα καταναλωτικά μας αγαθά, καθώς απολαμβάνουμε συνεχώς και πλουσιώτερη την τροφή και καθώς συσσωρεύονται πάνω μας το ένα μετά το άλλο τα βάρη και οι συμφορές της καλοφαγίας και πολυφαγίας, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, όλο και καλλίτερα πόσο ωφέλιμη και πόσο αναγκαία είναι η νηστεία. Οι γιατροί και οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι πρέπει η δίαιτά μας να γίνει απλή και λιτή και έμμεσα ή άμεσα αναγνωρίζουν ότι οι διατάξεις της Εκκλησίας για γενική εγκράτεια στο φαγητό και για αποχή κατά καιρούς από ορισμένες τροφές είναι η πιο κατάλληλη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της πλημμύρας των αγαθών στην ζωή μας, είναι η πιο σωστή στάση για την υγεία και για την ευεξία μας.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ --- Orthodox Hymns

«Ο Θεός, φησί, κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού» (Ψαλμ. μστ: 9), ύστερον επ΄ εσχάτων των χρόνων ήλθε καθήμενος εν τη ελαφρά νεφέλη: ήτοι εν τη Κυρία Θεοτόκω, ήτις νεφέλη μεν λέγεται, καθό ήτον υψηλοτέρα από την γην και τα γήϊνα, ελαφρά δε, καθό ήτον ελευθέρα από κάθε βάρος προαιρετικής αμαρτίας μέχρι και ψιλής προσβολής εμπαθούς λογισμού· τοιαύτη γαρ έπρεπε να είναι η γενομένη Μήτηρ του Θεού, ανεπίληπτος πάντη και παντός μώμου υπερτέρα, καθώς ονομάζεται εν τω Άσματι, «Όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» (Άσμ. δ: 7)·

Τη ΙΖ΄ (17ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Τήρωνος.

Θεόδωρος ο ένδοξος Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους των βασιλέων της Ρώμης Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλευσάντων κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284-305), Μαξιμιανού Γαλερίου του εν τη ανατολή βασιλεύσαντος (τε΄ - τια΄ 305-311) και Μαξιμίνου του ανεψιού και διαδόχου του Γαλερίου, κατήγετο δε εκ της Αμασείας πόλεως της Καππαδοκίας, από το χωρίον Χουμιαλά. Κατ’ εκείνον τον καιρόν έστειλαν οι βασιλείς διαταγάς, ότι όποιος εκ των Χριστιανών αρνηθή το Χριστόν και πιστεύση εις τα είδωλα θα έχη μεγάλας τιμάς από τους βασιλείς· όστις δε αρνήται να θυσιάση εις τα είδωλα και μένει εις την πίστιν του, να θανατώνεται με τιμωρίας και βασάνους.

Ἀπὸ κείμενο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Συρακουσῶν καὶ Ἁγίας Τριάδος Ἀβερκίου τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐν Διασπορᾷ γραμμένο τὸ 1969

«Πρέπει νὰ προβοῦμε σὲ ἀποφασιστικὴ ρήξη μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ τοὺς συνοδοιπόρους του. Ὁ δρόμος μας δὲν εἶναι ὁ δικός τους. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε αὐτὸ μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὶς πράξεις μας. Μία ἐποχὴ πραγματικῆς ὁμολογίας ἔρχεται γιὰ μᾶς, μία ἐποχή, ποὺ ἴσως παραμείνουμε μόνοι καὶ διωκόμενοι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πλέον εἰσέλθει στὶς τάξεις τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» καὶ ἔχουν ὡς ἐκ τούτου προδώσει τὴν Ὀρθοδοξία καὶ προσκυνήσει τὸν Σατανά, ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τῆς πλήρους ἀπομονώσεώς μας. Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία κοινωνία μὲ ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ἐάν ἀπαιτηθεῖ, νὰ ἀναχωρήσουμε στὶς «κατακόμβες». Ἡ θέση μας ὡς μαχητὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς καθαρῆς καὶ ἀμόλυντης ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θέτει κάτω ὰπὸ μεγάλη ὑποχρέωση, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ στὸ παρελθόν. Πρέπει νὰ θυμόμαστε πάντα, ὅτι ἕνας ἀληθινὸς ποιμένας τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ ποτὲ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἔχει ὁποιαδήποτε ἄλλα συμφέροντα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν καθαρὸ ζῆλο γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν τοῦ ποιμνίου του – σὲ αὐτὸ καὶ μόνο πρέπει ὅλες οἱ σκέψεις του, ὅλα τὰ συναισθήματά του καὶ κάθε δραστηριότητα του νὰ κατευθύνεται πάντα» 

Ω, Ορθοδοξία, σε ποιά χέρια κατάντησες!

Δεν υπάρχει επί τέλους ένας επίσκοπος, που να το λέει η ψυχή του, να σηκώσει το λάβαρο της Ορθοδοξίας ψηλά και να σαλπίσει συναγερμό, για την υπεράσπιση της Ορθής Πίστεως; Δεν υπάρχει στην Εκκλησία αυτή ένας ανδρείος επίσκοπος; Δεν υπάρχει, δυστυχώς! Γιατί αν υπήρχε, θα υπήρχε η ελάχιστη ελπίδα η κακόδοξη αυτή Εκκλησία να αποκαθαρθή από την αίρεση και να επανετροχιασθή στο κορμό της Μιάς Εκκλησίας του Χριστού! Να, η ευθύνη των μελών της! 

Ο γνωστός πανεπιστημιακός καθηγητής και ιερέας πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός (+), μιλά για τους ακολουθούντες το πάτριο εορτολόγιο.

"Ξέρετε αυτούς που κοροιδευτικά εμείς οι έξυπνοι υιοί τους ονομάζουμε Παλαιοημερολογίτες και που σήμερα αρχίζουμε να κατανοούμε πόσο τους αδικήσαμε. 

Διότι εμείς δεν κρατήσαμε Θερμοπύλες όπως αυτοί, οι τόσοι λίγοι. Εμείς υποχωρήσαμε και υποχωρούμε συνέχεια. 
Ο διάβολος μας κλέβει σιγά σιγά και με μαστοριά. Εγιναν τοσα βήματα με ξεκάθαρο το στόχο της ένωσης. Άρση αναθεμάτων, αναγνώριση μυστηρίων, αποδοχή αρχιερωσύνης και πρωτείο της τιμής. Και ορίστε σήμερα ενώπιον του κοινού ποτηριου και του παπικού πρωτείου εξουσιας ο λαός του Θεού κοιμάται. 
Το πιο λυπηρό είναι οτι αυτοί που εχθρεύονται τους φιλότιμους και ειλικρινείς παλαιοημερολογίτες νομίζοντας οτι έτσι σαπουνίζουν την σπιλωμένη και προδομένη πίστη τους. 
Ο Χρόνος όμως θα τους νουθετήσει. Οι προθέσεις θα αποκαλυφθούν. Τα σχέδια και τα προγράμματα θα γίνουν έργα και τότε μαζί με όλους τους συντηριτικούς κληρικούς του νέου ημερολογίου θα κατανοήσουν οτι ο αγώνας που ξεκινούν τόσο αργά, δεν είναι παρα ο αγώνας που έχουν αρχίσει εδώ και τόσα χρόνια οι παλαιοημερολογίτες παππουδες μας".

Εξίσωση Εκκλησίας και αιρέσεων

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.

Δεν είναι γίγαντας, αλλά νάνος ο (ψευδο)σουλτάνος -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η Τουρκία αποτελεί διαχρονική απειλή για την Ελλάδα. Αλλά με την «άδειά» μας κατευθύνει καθημερινά αγέλες ομοεθνών της ή, όπερ το αυτό, ομοθρήσκων της, τους οποίους υποδεχόμαστε εν χορδαίς και οργάνοις! Όλος αυτός ο συρφερτός αποτελεί βόμβα που θα εκραγεί κάποια κρίσιμη στιγμή, όταν ο εχθρός κρίνει, μετατρέποντας την Ελλάδα σε Γης Μαδιάμ.

  Οι άνθρωποι της εξουσίας και εν γένει το πολιτικό μας προσωπικό «μεριμνά και τυρβάζη περί πολλά, ενώ ενός εστί χρεία».
   Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας αντί να υπερασπίζονται τα σύνορα μας έχουν διαταχθεί να λειτουργούν ως υπηρέτες υποδοχής και τακτοποίησης λαθροεποίκων. Ουδείς των «επισκεπτών» μας έρχεται με νόμιμο διαβατήριο για να ξέρουμε ποιος είναι ποιος, πόθεν έρχεται και  πού πηγαίνει. Ο (ψευδο)σουλτάνος της Άγκυρας μάς βρήκε χαλαρούς και παριστάνει απέναντι μας τον γίγαντα, ενώ στην πραγματικότητα είναι νάνος!

Το τελευταίο μας “ΟΧΙ”.

Το “ΟΧΙ” στις σκοτεινές δυνάμεις, ήταν πάντα η μοίρα μας ως ΕΛΛΗΝΩΝ.

Αδέρφια Έλληνες, τα πράγματα  είναι πλέον πάρα πολύ σοβαρά. 

Ήρθε ή ώρα του “εμείς ή αυτοί”, στο τιμόνι!   

Όποιος αρχίζει να το κατανοεί, ας ετοιμάζεται κι ας ετοιμάζει και 4-5 συνέλληνες γύρω του, για το μεγάλο μας, τελευταίο “ΟΧΙ”!
------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Συγχαίρω ἀπό καρδίας τήν Καν Χατζηθεοδώρου! Ἐλλείψει ἡγεσίας διά ὠργανωμένην ἀντίστασιν, τό μόνον πού μᾶς ἀπομένει εἶναι νά γονατίσουμε ἐμπρός εἰς τάς ἱεράς εἰκόνας τοῦ Παντοδυνάμου Χριστοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί μέ μετάνοιαν καί θερμήν προσευχήν νά ζητήσουμε τήν παρέμβασίν Των, πράττοντες βεβαίως καί ἡμεῖς αὐτά πού προτείνει ἡ Κα Χατζηθεοδώρου, ἤτοι ἀποχήν ἀπό τήν ἀγοράν, νηστείαν (ἐν ὄψει μάλιστα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς), ἀφύπνισιν συνελλήνων, γράμματα πρός «βουλευτάς» κ.λπ. Ἄς μοῦ ἐπιτρέψῃ ἡ Κα Χατζηθεοδώρου νά προσθέσω μίαν ἀκόμη πρότασιν: νά «ξυπνήσουμε» τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος «καθεύδει» λόγῳ τῆς πνευματικῆς μας πτώσεως, προβαίνοντες εἰς ἀποτείχισιν ἀπό τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατά τόν 15ον Κανόνα τῆς ἐπί Μ. Φωτίου Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Αὐτό προστάσσει τό ἱερόν Εὐαγγέλιον καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἔπραξαν ἀκριβῶς αὐτό εἰς ἀναλόγους περιστάσεις: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (Ἅγιος Μάρκος Εὐγενικός, βλ. Migne, Patrologia Graeca, P.G., Τόμος 160, σ. 101). Διότι ἡ κοινωνία μέ τούς ἀντιχρίστους Οἰκουμενιστάς (Βαρθολομαῖον, Ἱερώνυμον, Θεόδωρον κ.ἄ.) ἐξοργίζει τόν Θεόν καί μᾶς καθιστᾶ ἐχθρούς Του: «ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, P.G. 99, σ. 1049). Ἔχοντες κοινωνίαν μέ τούς ψευδο-πατριάρχας καί τούς ψευδο-επισκόπους, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ μας ὅτι εἶναι αἱρετικοί, δέν δυνάμεθα νά ἐλπίζουμε εἰς τόν Θεόν, καθότι εἴμεθα ἔνοχοι ἀναθέματος, κατά τό γνωστόν: «τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς Εἰκόνας, Ἀνάθεμα γ´» (Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, Τριώδιον, Ἐκδ. Φῶς, σελ. 161). Καί χωρίς Ἐκεῖνον, δέν δυνάμεθα νά ἐπιτύχουμε ἀπολύτως τίποτε, κατά τό ἐπίσης γνωστόν: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. 15:5). Μέ μίαν τοιαύτην ὁμολογιακήν πρᾶξιν, εἶναι πιθανόν ὁ Πηδαλιοῦχος τῆς Ἐκκλησίας νά σώσῃ ὄχι μόνον τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί τήν Ἐκκλησίαν Του, «ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. 20:8).

Συνειδησιακό Πραξικόπημα -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

«οι προπαγανδισταί είναι οι μηχανικοί των ανθρωπίνων ψυχών»

 Στάλιν

Δια του παρόντος άρθρου, θα επιδιώξω ακροθιγώς, να σκιαγραφήσω, το αναντίρρητο και απτό γεγονός το οποίο βιώνουμε σήμερον, ήτοι τον παραλογισμό και την παραδοξότητα εις τα πολιτικά τεκταινόμενα, πράγμα το οποίο ουδόλως καθίσταται τυχαίο, τουναντίον δε, συνιστά απότοκο επιμελώς μεθοδευμένων συνθέτων διαδικαστικών πράξεων, οι οποίες σκοπούν, με πρόσφορη τελολογική αιτιώδη συνάφεια προς το αρχήθεν στοχευμένο αποτέλεσμα,  ήτοι τον καθολικό αφιονισμό μας.