Κλεψύδρα λήθης --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Ο ανθελληνισμός εις την Πατρίδα  μας επιβραβεύεται με θεσμικές αξιώματα παντοειδούς τύπου, σε αντιδιαστολή με την άδολη αγάπη για το έθνος και  τον πολιτισμό, όπου διώκεται ποινικώς υπό τα εξωθεσμικά «παρατηρητήρια» τα οποία εντέλλονται από τους διεθνούς μηχανισμούς εξουσίας και εξουδετέρωσης της εθνικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας.
Καθίσταται πρόδηλο και ψηλαφητό τοις πάσι, ότι η φαιά προπαγάνδα του συστήματος, μισό σχεδόν αιώνα, επιχειρεί παντοιοτρόπως να πειθαναγκάζει τις μάζες περί της απολύτου ταυτίσεως και εξομοιώσεως του έθνους με τον Ναζισμό.
Η αγάπη για την ελληνική γλώσσα, για τον πολιτισμό, για την τέχνη την ιστορία, η μελέτη της Χριστιανικής παραδόσεως και εν γένει της Ορθόδοξης γραμματείας, περιφρονούνται εκ του συστήματος και κατασυκοφαντούνται ως δήθεν συντηρητικά.
------------------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ἔτσι εἶναι τά πράγματα, δυστυχῶς, ὅπως τά περιγράφει ὁ κ. Κατσιβαρδᾶς. Ὅπως εἶπε καί ὁ μακαριστός ἱστορικός Σαράντος Καργᾶκος, οἱ ΒΡΩΜΕΡΟΙ νεοταξῖται καταβάλλουν λυσσαλέαν προσπάθειαν ἐκπουστεύσεως καί ἐκπουτανεύσεως τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Καί αὐτή πῶς ἀντιδρᾶ; Δυστυχῶς, σιωπᾶ καί ἀφήνει τούς Σατανιστάς θρησκευτικούς καί πολιτικούς «ἡγέτας» νά προχωροῦν ἀκάθεκτοι εἰς τό ΑΚΡΩΣ ΒΡΩΜΕΡΟΝ «ἔργον» των!

«Εν τω ονόματι του Ιησού…» -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

Ο παπισμός επίβουλος της Ορθοδοξίας

 α. Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τας επαισχύντους παπικάς σταυροφορίας εις βάρος του «σχισματικού» Βυζαντίου και την επί δύο αιώνας φραγκικήν κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως, που απετέλει την πρώτην άλωσίν της;

β. Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τον λόγον του πά­πα Ευγενίου του Ε’ κατά την άλωσιν της Κωνσταντι­νουπόλεως: «Δεν θα εχαιρόμην τόσον πολύ εάν είχωμεν δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον χαίρομαι σή­μερον δια την υποδούλωσιν των “σχισματικών”»!


γ. Ποίος δεν γνωρίζει ότι η καταστροφή τεσσά­ρων εκατομμυρίων Ορθοδόξου Ελληνικού λαού εις την Μ. Ασίαν, οφείλετο εις τας μηχανορραφίας του παπισμού, φοβουμένου την επανεγκατάστασιν ενός νέου βυζαντινού κέντρου της Ορθοδοξίας, αντιπάλου του παπισμού; «Ήλθαν εις το φως διάφορα έγγραφα, που απεδείκνυον ακλόνητα, ότι το Βατικανόν, όπως και άλλες δυνάμεις, είχε παρακινήσει την Γαλλίαν (και την Ιταλίαν) να βοηθήσει τους Τούρκους, διότι δεν ήθελεν να πάρουν οι Ορθόδοξοι Έλληνες την Κωνσταντινούπολιν. Το Βατικανόν εφοβείτο ότι η ελληνορθόδοξος Εκκλησία θα εγίνετο σοβαρός αντίπα­λός του εις περίπτωσιν που θα εδραιώνετο εις το παλαιόν της κέντρον του Ανατολικού Χριστιανισμού… Την ιδίαν εποχήν εκολάκευε την Σοβιετικήν Ένωσιν με την ελπίδα να υποτάξη την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της εις τον Καθολικισμόν…».

A CONFESSION OF FAITH Against Ecumenism

From a Convention of Orthodox Clergymen and Monks
Greece, April 2009

Those of us who by the Grace of God have been raised with the dogmas of piety and who follow in everything the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, believe that:
The sole path to salvation of mankind[1] is the faith in the Holy Trinity, the work and the teaching of our Lord Jesus Christ, and their continuance within His Body, the Holy Church. Christ is the only true Light;[2] there are no other lights to illuminate us, nor any other names that can save us: "Neither is there salvation in any other: for there is none other name under heaven given among men, whereby we must be saved."[3] All other beliefs, all religions that ignore and do not confess Christ "having come in the flesh,"[4] are human creations and works of the evil one,[5] which do not lead to the true knowledge of God and rebirth through divine Baptism, but instead, mislead men and lead them to perdition. As Christians who believe in the Holy Trinity, we do not have the same God as any of the religions, nor with the so-called monotheistic religions, Judaism and Mohammedanism, which do not believe in the Holy Trinity.

Τη Ε΄ (5η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΑΓΑΘΗΣ.

Αγαθή η Αγία και ένδοξος του Χριστού Παρθενομάρτυς ήτο από την Κατάνην της Σικελίας, διέλαμπε δε δια την ωραιότητα του σώματος, το κάλλος της ψυχής και τον πλούτον των σωματικών αγαθών. Εβασίλευε δε κατά τους χρόνους εκείνους ο ασεβέστατος Δέκιος, ο οποίος εθανάτωσε τον Φίλιππον, τον προ αυτού βασιλέα, δια να λάβη την βασιλείαν. Θέλων δε ο αξιοκατάκριτος να αποδείξη ότι δεν εφόνευσε τον Φίλιππον από επιθυμίαν να βασιλεύση, αλλά διότι εκείνος εσέβετο δήθεν τον Χριστόν, εκίνησε διωγμόν μέγαν κατά των Χριστιανών ο παμμίαρος και έστειλεν εις όλας τας πόλεις και χώρας άρχοντας και ηγεμόνας, προστάσσων αυτούς να ερευνώσιν επιμελώς και να κάμνωσι πάντα τρόπον και μέθοδον να εξαλείψουν και να αφανίσουν παντελώς το όνομα του Χριστού.

Διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν


Θεοτόκε μου, τὸ ὑπερπόθητον ὄνομα· οὐδὲν γὰρ τῆς σῆς βοηθείας ὀχυρώτατον τρόπαιον. Σὺ γὰρ ἀφεῖλες πᾶν δάκρυον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς· σὺ τὴν κτίσιν ἐνέπλησας παντοίας εὐεργεσίας. Τὰ οὐράνια εὔφρανας, τὰ ἐπίγεια ἔσωσας· τὸ πλάσμα κατήλλαξας, ἐξιλάσω τὸν Πλάστην· τοὺς Ἀγγέλους ὑπέκλινας, τοὺς ἀνθρώπους ἀνύψωσας· τὰ ἄνω τοῖς κάτω δι’ ἑαυτῆς ἐμεσίτευσας· μετεσκεύασας ἄριστα τὸ πᾶν πρὸς τὸ βέλτιον. Διὰ σοῦ τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἀψευδῆ τὰ σύμβολα κατέχομεν· διὰ σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

π. Νικόλαος Δημαράς -- Ἡ θεολογία τῆς φύσεως.

Ἡ μετοχή στήν θέωση καί στήν βασιλεία του Θεοῦ. 
Οι αρετές είναι σύμφυτες με την φύση. Δόθηκαν από τον Θεό, όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος κατ΄ εικόνα. Γιαυτό υπάρχουν ενάρετοι άνθρωποι και εκτός της Εκκλησίας, όταν τις αναπτύξουν και μάλιστα μερικοί εξ αυτών στον έπακρον! Ο αγιασμός, ωστόσο, παρέχεται μόνον από το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, με την μετοχή στα Άγια Μυστήρια, μέσω των οποίων φανερώνεται η Βασιλεια του Θεού και στην γη, αλλά εκτυπώτερον θα φανερωθεί στον μέλλοντα αιώνα, αφού δι΄ αυτών γινόμαστε μέτοχοι Θείας φύσεως, όχι βεβαίως της απρόσιτης ουσίας, αλλά των φυσικών ιδιωμάτων-ακτίστων ενεργειών του Θεού.

ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ -- Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής γράφει στόν «Πνευματικόν Νόμον» του ὅτι:

«Μή νομίζης ὅτι κάθε θλίψη ἔρχεται στούς ἀνθρώπους ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού εὐαρεστοῦν τόν Θεόν, καί ὅμως ἔχουν θλίψεις. Γιατί λέγει ἡ Ἁγία Γραφή “θά διωχθοῦν οἱ ἄνομοι καί οἱ ἀπόγονοι τῶν ἀσεβῶν θά ἐξολοθρευθοῦν” (Ψαλμ. ΛΣΤ´ 28)». ᾽Επίσης γράφει τό Εὐαγγέλιον: « Ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζοῦν μέ εὐσέβεια στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, θά ὑποστοῦν διωγμούς» (Β´ Τιμ. Γ´ 12). Γι᾽ αὐτό ἄς μή παραπονιόμαστε γιά τίς θλίψεις, πού μᾶς ἔρχονται.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Η διαστροφή της Παραδόσεως θα συνεχίζεται όσο υπάρχει η αμαρτία, και φοβερά αποστασία, μέσα στο ράσο.

...Το 1343 εφυλακίσθη ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στη φυλακή των ανακτόρων και το 1344 καταδικάσθηκε σε ακοινωνησία! Σύνοδοι είχαν καταδικάσει παλαιότερα τον Ιερό Χρυσόστομο, (σκεφτείτε τον ιερό Χρυσόστομο!) δύο φορές σε εξορία, ώστε να πεθάνει στην εξορία. Ανάλογες Σύνοδοι κατεδίκασαν τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, γιατί δεν ήταν πρόθυμος να υπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών του εκκλησιαστικού χώρου και της πολιτείας. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, αγαπητοί αδελφοί, Σύνοδοι που θεωρούνται Ορθόδοξοι, να αθωώνουν τους ενόχους και να καταδικάζουν τους Αγίους. Αυτό το φαινόμενο, που σημαίνει διαστροφή της Παραδόσεως εκ μέρους των, που αποκαλύπτει την εκκοσμίκευση του εκκλησιαστικού χώρου, θα συνεχίζεται όσο υπάρχει η αμαρτία, και φοβερά αποστασία, μέσα στο ράσο.


ΙΜΙΑ- ΑΝΕΞΧΙΝΙΑΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ --- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ι Μ Ι Α 31 Ιανουαρίου 1996
Παραθέτω ωσεί προλόγου το κάτωθι :
"Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί."
(απόσπασμα από τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, αγωνιστή της ΕΟΚΑ, δολοφονηθείς από τους Βρετανούς στις 14-3-1957»
Ι Μ Ι Α 31 Ιανουαρίου 1996
«Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε... Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά. Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν»,
Γιώργος Σεφέρης _Τελευταίος Σταθμός_

Εἶναι «μία τάξις παγκοσμίως» ; --- Γράφει ο κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητής Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

56ος Κανών τῆς ΣΤ': «Ἔδοξε τοίνυν καί τοῦτο, ὥστε τήν κατά πᾶσαν τήν οἰκουμένην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει, τήν νηστείαν ἐπιτελεῖν».

Γιά ὅσους γνωρίζουν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἡ παρενθετική πρότασις «μιᾷ κατακολουθοῦσαν τάξει», ἡ ὁποία τίθεται ἐντός κομμάτων, ἀνάγει τό ἐπί μέρους ἐξεταζόμενον θέμα (κατάλυσις ὠῶν καί τυροῦ κατά τά Σάββατα καί τίς Κυριακές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς) εἰς τήν γενικήν ἀρχήν, ὅτι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀνά τήν Οἰκουμένην πρέπει νά φρονοῦν καί νά κάμνουν τό αὐτό καί νά μήν ὑπάρχουν διχοστασίες, ἀλλά ὁμόνοια καί ἀγάπη. Αὐτό τονίζουν καί οἱ ἑρμηνευταί τοῦ Κανόνος Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί Βαλσαμών: «ὅθεν ἡ Σύνοδος αὕτη, διά τοῦ παρόντος Κανόνος, ὁρίζει, ὅτι ὅλη ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ εἰς πᾶσαν τήν οἰκουμένην εὑρισκομένη, νά φυλάττῃ μίαν καί τήν αὐτήν τάξιν», « ... Τοῦτο οὖν διορθουμένη ἡ σύνοδος, διορίζεται, μιᾷ τάξει κατακολουθεῖν τάς ὅλας ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ» (Σύνταγμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὑπό Γ.Α. Ράλλη καί Μ. Ποτλῆ, τ. Β', σελ. 436). Πῶς εἶναι δυνατόν ἡ Ἐκκλησία νά ἔχῃ «μίαν τάξιν παγκοσμίως» μόνον εἰς τήν νηστείαν ὡς πρός τά φαγητά, ἀλλ' ὄχι καί ὡς πρός τόν ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν ἑορτῶν; Εἶναι «μία τάξις παγκοσμίως» ἄλλοι νά ἑορτάζουν Χριστούγεννα καί νά τρώγουν κρέας καί ταυτοχρόνως ἄλλοι νά ἑορτάζουν τόν Ἅγιον Σπυρίδωνα καί νά νηστεύουν;

Ευγενική υπενθύμιση -- Στέλιος Παπαθεμελής

Σας προσκαλούν εγκάρδια στην εκδήλωση με θέμα:
 
Πώς θα βγούμε από το χάος
 
 Το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου και ώρα 6.30 μ.μ. στην αίθουσα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Εθνικής Αμύνης 1 (δίπλα στη Στρατ. Λέσχη) Θεσσαλονίκη.
   Εισηγούνται: Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, πρώην Πρύτανης   Παν. Μακεδονίας
   Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος καθηγητής  Παν. Αθηνών
    Συνοψίζει:  ο Στέλιος Παπαθεμελής
    Συντονίζει: ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης
 Όπως κάθε χρόνο θα κόψουμε την καθιερωμένη Βασιλόπιτα.
 
Ερμού 55 • Τ.Κ. 546 23 • Τηλ. 2310 268.333 •
Fax 2310 262.830
Ηλεκτ.ταχ.:
danagennisi.press@gmail.compapathemelis@hotmail.com

«Οἰκουμενικὴν Σύνοδον» διὰ τὴν «Ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν»!


ΑΛΛΟΣ ἕνας ἐφιάλτης ἦρθε στὴ δημοσιότητα τὸν τελευταῖο καιρό. Τὸ σκοτεινὸ Βατικανό, σὲ συμφωνία καὶ συνεργασία μὲ τὸ Φανάρι, τὸ Καντέρμπουρι καὶ τὶς πολυάριθμες προτεσταντικὲς κοινότητες σχεδιάζουν «Οἰκουμενικὴ Σύνοδο» τὸ 2025, στὰ πλαίσια τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 1700ων χρόνων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (325), μὲ τὴ συμμετοχὴ ὅλων τῶν χριστιανικῶν «ἐκκλησιῶν», στὴν ὁποία θὰ ἀποφασισθεῖ ἡ ἕνωσή τους! Ὁ ἔγκριτος δημοσιογράφος κ. Μ. Κεῖος δημοσίευσε καὶ σχολίασε ἄρθρο τοῦ John L. Allen Jr. συντάκτη τοῦ Crux, ὁ ὁποῖος εἰδικεύεται στὴν κάλυψη τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς «καθολικῆς ἐκκλησίας». Σὲ πρόσφατο ἄρθρο του ἀποκαλύπτει κατ’ ἀρχὴν καὶ ἐπιβεβαιώνει τὸ λόγο τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου στὸ Ἅγιο Ὄρος ὅτι «ἡ ἐπανένωση μεταξὺ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι πλέον ἀναπόφευκτη». Ὁ λόγος του αὐτὸς δὲν ἦταν τυχαῖος, διότι «…ὁ Φραγκίσκος καὶ ὁ Βαρθολομαῖ­ος μίλησαν γιὰ τὴ διοργάνωση κάποιου εἴδους “οἰκουμενικῆς συνόδου” μαζὶ τὸ 2025, γιὰ νὰ σηματοδοτήσει τὴν 1.700ή ἐπέτειο τοῦ Συμβουλίου τῆς Νίκαιας καὶ τοῦ περίφημου θρησκεύματος, ποὺ ἔχουν καὶ οἱ δύο ἐκκλησίες»!