Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα. Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν. Κατόπιν λέγει ο μαθητής:  
------------------------------
Ανώνυμος είπε...

Σώσαι εαυτόν και αν μπορείς πάρε κι άλλον μαζί σου αυτό θα σου καταλογιστεί μέγα στους ουρανούς. Κάλεσε ,πες, μίλησε, όποιος θέλει ακούει κι έρχεται. Προαίρεση αγαθή, αγαθό λογισμό,
ταπείνωση. Το θέλειν και η προαίρεση ζητάει ο Θεός από μας, μας το λέει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων.

To Δόγμα και η αξία του -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ

Η προσήλωσις εις το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής

Ανάμεσα στ΄ άλλα γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν την πνευματική υποβάθμιση της κοινωνίας μας είναι και τούτο: Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα πνευματικά και μάλιστα τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της πνευματικής ζωής. Για του λόγου το ασφαλές παραπέμπω στην επίσκεψη του Πάπα στην Αθήνα. Επιθυμούσα, όπως και η πλειονότητα του ελλαδικού κλήρου και λαού, την αποφυγή εκείνης της επισκέψεως. Η πραγματοποίησή της ήταν ένα ήττημα για μας. Έστησε ένα προγεφύρωμα του Παπισμού στην Ορθόδοξη Ελλάδα και έχει αυξήσει την έπαρση των απανταχού παπικών και παποφίλων. Ωστόσο, φρονώ ότι αυτό το δυσάρεστο γεγονός μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά και να καταστεί τελικά ωφέλιμο. Πως;

ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ -- π.Γεώργιος Αγγελακάκης

H Θεοτόκος -- του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ

Ως προεγνωσμένον και κρύφιον Μυστήριον της Αγίας Τριάδος και ως Μήτηρ της Νοεράς Ησυχίας εις τα Άγια των Αγίων

Ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος μένει άφωνος και σιωπών, γιατί αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο, άρρητο και ανέκφραστο αυτό μυστήριο της ευσεβείας!...                                                                                                                                                        

Γιατί όντως και «ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί(1)» δια της Θεοτόκου. Γιατί η Παρθένος εγέννησε «εν σαρκί», τον ενυπόστατο Λόγο του Πατρός, την ενυπόστατη Αλήθεια και Ζωή(1^α) και έγινε η ουράνιος παστάς του Λόγου, που μέσα Της ετελεσιουργήθη το μέγα Μυστήριο της υποστατικής ενώσεως θείας και ανθρωπίνης φύσεως. Γι΄ αυτό ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεολογεί: «Δικαίως και αληθώς Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν· τούτο γαρ όνομα, άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν»(2).

Χριστός Γεννάται δοξάσατε !

Τη ΙΓ΄ (13η) Ιανουαρίου, ο Όσιος πατήρ ημών ΜΑΞΙΜΟΣ ο Καυσοκαλύβης, ο εν τω Αγίω Όρει του Άθω ασκήσας, κατά το ατκ΄ (1320) έτος, εν ειρήνη τελειούται.

Μάξιμος ο Όσιος πατήρ ημών ήτο από την Λάμψακον, από γονείς ευγενείς, ευσεβείς και εναρέτους, οι οποίοι, διότι ήσαν άτεκνοι, παρεκάλουν τον Θεόν μετά δακρύων να τους δώση τέκνον· και εισακούσας ο Θεός την δέησίν των, έδωκεν εις αυτούς τούτον τον μακάριον Μάξιμον, τον οποίον ωνόμασαν Μανουήλ εις το Άγιον Βάπτισμα· λαβόντες δε αυτόν ως δώρον θεόδοτον, καθώς ήτο και τη αληθεία, τον ανέτρεφον με μεγάλην αγάπην και επιμέλειαν, και τον εμάνθανον τα ιερά γράμματα.

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών Αντιοχείας, Αλεξανδρείας, Σερβίας, Ρωσίας, Ιεροσολύμων, Ρουμανίας, Βουλγαρίας Γεωργίας, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                                                                                                                                                                                                   

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                                                                                          

Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                                     

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                                                                                                                                                                            

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

π. Θεόδωρος Ζήσης: ποιός θὰ μιλήσει γιὰ τὴν Παπικὴ λαίλαπα;

«Τί ὑποχρέωση ἔχουν οἱ ἱερεῖς σήμερα; Νά κάνουν Εὐχέλαια, νὰ κάνουν ἁγιασμούς, νὰ κάνουν τὴ Λειτουργία καὶ τίποτα ἄλλο; Τὸ κηρυκτικό, τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο δὲν ὑπάρχει; Μοῦ φέρνουν μερικὰ πνευματικοπαίδια μου ὁμιλίες. Βάζω ν’ ἀκούσω τὴν κασέτα καὶ στὸ πεντάλεπτο τὴν κλείνω. Γιατί; Εἶναι ὡραῖα αὐτὰ ποὺ λένε. Δηλαδή, τί εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ γιὰ τὴν νηστεία, τί εἶπε γιὰ τὴν ἐγκράτεια, ...περὶ νοερᾶς προσευχῆς... Ὡραῖα.

Ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνω γιὰ πολλοστὴ φορά: σήμερα ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται σὲ πόλεμο καὶ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῶν ὁμιλιῶν καταλαβαίνεις ὅτι δὲν τοὺς ἀγγίζει  (τὸ θέμα τῶν αἱρέσεων) καί, πολύ φοβᾶμαι, ὅτι ἂν τοὺς πεῖς νὰ τοποθετηθοῦν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Πάπα, πολὺ φοβᾶμαι γιὰ τὴν ἀπάντηση ποὺ θὰ πάρουμε. Καλὴ ἡ νηστεία, καλὴ ἡ ἐγκράτεια, καλὴ ἡ ταπεινοφροσύνη, ...ἀλλὰ στὴν σημερινὴ ἐποχὴ ποιός θὰ μιλήσει γιὰ τὴν Παπικὴ λαίλαπα;
-----------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ ἀνάρτησις αὐτή κινεῖται στό ἴδιο μῆκος κύματος μέ αὐτά πού ἔγραψεν ὁ μακαριστός Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιά τόν καλόν ποιμένα, πού παίζει μέ τήν φλογέραν του ὡραῖα ἄσματα καθώς βόσκει τά πρόβατά του, ἀλλ' ὅταν ἐμφανισθῇ λύκος, τότε ἀφήνει τήν φλογέραν καί πιάνει τήν σφενδόνην!

Κάλαντα Ικαρίας Πρωτοχρονιάς

Ιωάννης Καποδίστριας : ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης

Λόγος Καποδίστρια όταν έφτασε στην Αίγινα να αναλάβει Κυβερνήτης.

11 Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απεβιβάσθη στην Αίγινα. Ο Γ. Τερτσέτης στα«Απόλογα για τον Καποδίστρια» περιγράφει συνομιλία του Κυβερνήτη με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη:
«Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο. Είδα πολλά είς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή… 

Εχθροί των Οικουμενικών Συνόδων

Έχετε έπτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σας λείψη μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' στούς 'Ορθο­δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στην Δ' Οικουμενι­κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνούνται νά άποδεχθούν. Παρά τό θράσος όμως των συνο­μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί 'Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλα άπλώς τήν διατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!

Φ. Κόντογλου --- Ξεχαλινωθήκαμε πιὰ ὁλότελα

«Νὰ δοῦμε ἀκόμα, ποῦ θὰ φτάσουμε! Δὲν ἀφήσαμε βρωμιά, δὲν ἀφήσαμε σιχαμένη πράξη, ποὺ νὰ μὴ κάνουμε, δὲν ἀφήσαμε πονηρὸ διαλογισμό, ποὺ νὰ μὴ τὸν ποῦμε ἢ νὰ μὴ τὸν γράψουμε μὲ τὴν μεγαλύτερη ἀδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πιὰ ὁλότελα. Ποτὲ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶχε φτάσει οὔτε στὴν μισὴ ἀναισθησία καὶ σιχαμένη παραμόρφωση, ἀπ’ ὅσο ἔφτασε σήμερα...».

(Φ. Κόντογλου, «Μυστικὰ Ἄνθη»,

ἐκδ. «Ἀστήρ», σελ. 31).

Ζωή και κότα για τους λαθραίους

Δωρεάν λουξ διαμερίσματα πλήρως επιπλωμένα με 2 υπολογιστές, wifi, κουζίνες, πλυντήρια, γραφεία, καναπέδες, τηλεοράσεις, μοκέτες κ.λπ.
Απίστευτη απόφαση της Δόμνας για παράνομους μετανάστες άνω των 16 ετών. Τους χαρίζουν επίσης μετρητά και εισιτήρια για θέατρα και αθλητικές εκδηλώσεις
Πέρασαν στα κρυφά παραμονή Πρωτοχρονιάς τις παροχές-σκάνδαλο

Η Θέση μας: ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Κάθε όριο προκλητικότητας απέναντι στα εκατομμύρια των Ελλήνων που εδώ και χρόνια υπομένουν αγόγγυστα τις ισλαμικές ορδές, οι οποίες φτάνουν με αμείωτη ένταση στην πατρίδα τους, ξεπέρασε η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μηχαηλίδου. Μένοντας μακριά από το πρόβλημα και υπό τη ζεστασιά του γραφείου της στο κέντρο της Αθήνας, φαίνεται ότι αδιαφορεί για τον γολγοθά των τοπικών κοινωνιών, που υποφέρουν από τον υπερπληθυσμό προσφύγων και παράνομων μεταναστών στα παραμεθόρια νησιά του Αιγαίου και φέρνει στις τοπικές κοινωνίες έναν νέο βραχνά και εστία ανησυχίας.