Ανορθολογισμός --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Είναι πρόδηλο ότι παραμένουμε ενεοί ενώπιον του καταιγισμού εξελίξεων, ως προς το σύστημα διπλής καταγραφή των κρουσμάτων του ιού από τον ΕΟΔΥ, κατόπιν του αποκαλυπτικού δημοσιεύματος της Κυριακάτικης Δημοκρατίας, όπου προκάλεσε την αυτεπάγγελτη παρέμβαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών.

Παραλλήλως θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης αναφορικώς προς την υποχρεωτική συν-επιμέλεια των τέκνων, μεταξύ των δύο γονέων.

Εγώ, ως μαχόμενος Δικηγόρος, θα κάνω μία ακροθιγή μνεία περί της ουσίας του ζητήματος, ως έχων επιληφθεί υποθέσεων οικογενειακού δικαίου, με χρόνιες και οξυμμένες διελκυστίνδες άγονων αντιπαραθέσεων, με πραγματικά θύματα τα ανήλικα τέκνα.

Ως εκ τούτου θα έλεγα, ότι δέον όπως ισχυροποιηθεί με σαφήνεια, το ήδη υπάρχον, αρκούντως ικανοποιητικό νομικό οπλοστάσιο, περί της μονομερώς αναθέσεως της επιμέλειας ή λειτουργικής κατανομής αυτής, ανεξαρτήτως της εναλλασσόμενης κατοικίας άσκησης αυτής, καθότι  φρονώ ότι η λυσιτελής επίλυση των περί της επιμελείας και των συνεφελκομένων συναφών καίριων ζητημάτων (δικαίωμα επικοινωνίας, διατροφής , παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, μεταρρύθμιση αυτών κ.α) επέρχεται, αμιγώς με μία περιπτωσιολογική προσέγγιση, υπό την έννοια, ότι ο εκάστοτε επιλαμβανόμενος φυσικός δικαστής επιβάλλεται να λάβει υπόψη του, πλειάδα παραμέτρων, ήτοι :  να εξειδικεύσει τις ειδικές περιστάσεις, τις συνθήκες ζωής και την ηλικία του παιδιού, σε συνδυασμό με  το επάγγελμα, την οικονομική κατάσταση, την προσωπικότητα,  την μόρφωση καθώς και την ψυχική υγεία αμφότερων των γονέων, και κατόπιν τούτου όπως προβεί σε μία εύλογη, έλλογη και ανάλογη αξιολογική στάθμιση με γνώμονα της εξυπηρέτηση του υπέρτερου συμφέροντος του τέκνου .

Προσέτι, καθίσταται επιτακτική προτεραιότητα, να θεσπιστούν δικαστήρια τα οποία θα επιλαμβάνονται ζητημάτων αμιγώς οικογενειακού δικαίου, όπως επίσης αδηρίτως αναγκαίο είναι να ενδυναμωθούν προσηκόντως οι, ήδη παραπαίουσες κοινωνικές υπηρεσίες και οι λοιπές ψυχορραγούσες συμβουλευτικές δομές, οι οποίες σήμερον υπολειτουργούν ή καθίστανται υποστελεχωμένες, με συνέπεια, ο Εισαγγελέας ανηλίκων (εφόσον υφίσταται) ή ο φυσικός δικαστής, μεταξύ των άλλων υποθέσεων, να επιβαρύνεται υπέρμετρα, με τα πολυσύνθετα και ακανθώδη ζητήματα οικογενειακού δικαίου.

Ωσαύτως, άξιο μνείας είναι η πρόκληση ετερόκλητων αντιδράσεων εξ αφορμής του νομοσχεδίου η οποία δεν είναι η ψύχραιμη και νηφάλια επιστημονική ματιά, ανεξαρτήτως φύλου και ιδεολογίας.

Άφατη θλίψη πραγματικά μου προξένησε η ιδεολογικοποίηση του ζητήματος και ο εμπρηστικός διχασμός, ορισμένων σωματείων, ενώσεων κλτ, όπου πυροδότησαν ένταση θέτοντας αυστηρά το ζήτημα της επιμελείας στην  άγονη λογική : κακών ανδρών και  καλών γυναικών και τανάπαλιν,  εγείροντας και διασπείροντας  αντιπαλότητα μεταξύ των δύο φύλων, αγνοώντας όμως ότι εις αυτές τις περιπτώσεις, διαχρονικά θύματα είναι αφεύκτως τα ίδια τα παιδιά.

Η νοσηρή νοοτροπία ιδεολογικοποίησης των πάντων, με υπόβαθρο τον αποτυχημένο πολιτισμικό μαρξισμό, την πολιτική ορθότητα ή τον φεμινισμό, ή οποιοδήποτε άλλο ψευδεπίγραφο ιδεολόγημα έριδας ή διχοστασίας, το οποίο νομοτελειακά δεν επιτρέπει να προσεγγίζουμε το πρόβλημα απροκατάληπτα εις την ρίζα του αλλά να το προβάλλουμε, πρωτίστως, υπό τα χρωματισμένα ομματογυάλια χρεοκοπημένων δογματικών πεποιθήσεων, ανατροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο επίπονης αναποτελεσματικότητας προς την τελεσφόρα επίλυσης του ζητήματος.

Εν κατακλείδι, « αματρίαι γονέων παιδεύσουσι τέκνα»!!!