Τρεῖς μεγάλες προκλήσεις, πού ἀντιμετωπίζει τό ἑλληνικό ἔθνος σήμερα:

α) Τήν διαφαινόμενη ἐθνική συρρίκνωση σέ Αἰγαῖο, Θράκη καί Μακεδονία, ἀποτέλεσμα τῆς ἐθνομηδενιστικῆς ἤ ψοφοδεοῦς ἀντιλήψεως καί νοοτροπίας τοῦ μεγαλύτερου μέρους τοῦ πολιτικοῦ προσωπικοῦ ἀπό τήν μεταπολίτευση καί μετά.

β) Τήν σταδιακή ἀντικατάσταση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τίς στρατιές τῶν ἀλλόφυλων καί ἀλλόθρησκων παρανόμων μεταναστῶν, δῆθεν προσφύγων, πού ἐγκαθίστανται βάσει σχεδίου, μέ τό «ἔτσι θέλω» στήν ἑλληνική πατρίδα, μέ τήν συνενοχή τῶν ἐντολοδόχων τῆς ξενοκρατίας καί

γ) Τό δημογραφικό, πού, ἄν δέν ἀντιμετωπισθεῖ μέ γενναιότατα μέτρα, ὄχι σήμερα ἀλλά «χθές», μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἐθνική ἐξαφάνιση. Τό κυρίαρχο παρασιτικό, ἐθνομηδενιστικό καί ἀτομοκεντρικό μοντέλο, πού ἐπεκράτησε μετά τήν μεταπολίτευση στήν Ἑλλάδα, βρίσκεται στήν ρίζα καί τῶν τριῶν ἐπί μέρους θεμάτων. Μιά κοινωνία μουδιασμένη, πού αἰσθάνεται συνεχῶς τήν ἀνάγκη νά ἀπολογεῖται, ὅταν οἱ τζιτζιφιόγκοι τοῦ ψευτοπροοδευτισμοῦ βαφτίζουν π.χ. «ρητορική μίσους» τό σύνθημα «Μακεδονία, γῆ ἑλληνική» (αὐτουργός τῆς ὕβρεως ἡ κρατικοδίαιτη ΕΡΤ!), ἤ, ὅταν μᾶς λένε, ὅτι «ὀφείλουμε νά ἀντιληφθοῦμε τήν "ἀλήθεια τῶν ἄλλων" καί νά συμβιβασθοῦμε», ἤ: «Τί; Πόλεμο θά κάνουμε τώρα;». Μιλοῦμε γιά μία ὀξεία κρίση τοῦ πολιτιστικοῦ μας μοντέλου. Ἐπεκράτησε ὁ ἀτομοκεντρισμός, τό «ἐγώ» καί ὄχι τό «ἐμεῖς» τῆς κοινοτικῆς μας παράδοσης. Ἀφήσαμε τά τιμαλφῆ τοῦ πατρο-Κοσμᾶ καί τοῦ Μακρυγιάννη, τό φιλότιμο καί τήν λεβεντιά καί γίναμε οἱ πίθηκοι κάθε παραλυσίας, πού μᾶς ἐπιβάλλεται ἀπό ἔξω στό ὄνομα μιᾶς ψευδεπίγραφης προόδου. Τώρα εἴμαστε πλέον σ᾽ ἕνα σταυροδρόμι καί θά πρέπει νά ἀποφασίσουμε, ποῦ θέλουμε νά πᾶμε. Τί διαλέγουμε; Τόν συμβιβασμό καί τήν ἐξαφάνιση ἤ τόν ἀγῶνα καί τήν ἀντίσταση μέ ἀποτέλεσμα τήν βιολογική, ἐθνική καί πολιτιστική μας συνέχεια; Ἡ ἐλπίδα μας εἶναι ὅτι, ὅπως σέ ὅλα τά κρίσιμα σταυροδρόμια τοῦ Γένους μας, τελικά θά νικήσει ἡ ἐντός μας ἀκατάλυτη ἑλληνική φύτρα. Μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων.

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ  AP. 129