«Για τους ανθρώπους που ποθούν την δύναμη, ή παρακμή είναι μέσον. Επιθυμούν ζωηρώς να νοσήσουν την ανθρωπότητα και να αντρέψουν τις έννοιες του Καλού και του Κακού, του Αληθούς και του Ψευδούς»
Φρ. Νίτσε «ο Αντίχριστος»
Βιώνουμε πρωτόφαντα γεγονότα,
δια τα οποία τα μέχρι τούδε επιστημονικά εργαλεία της μετανεωτερικότητας,
ωχριούν εις το να ερμηνεύσουμε συλλήβδην την βίαιη εγκαθίδρυση της Νέας τάξης
Πραγμάτων, η οποία καταλύει πάσα έννοια Δικαίου, Συντεταγμένου Κράτους και
Νομικού Πολιτισμού.
Η κατάλυση της Συνταγματικής νομιμότητας, καθίσταται κατάφωρη, όταν αντιθεσμικά, η « Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων», εν άλλοις λόγοις η ανεξάρτητος Δικαστική Αρχή κατ’ άρθρο 26 του Συντάγματος, παρενέβη ευθέως, δια ανακοινώσεως της, περί της αντισυνταγματικότητας της απαγορεύσεως των συναθροίσεων, ενόψει της επετείου της εορτής του Πολυτεχνείου, όμως το εύλογο δε ερώτημα ενός νουνεχούς ανάγεται εις τον εξής συλλογισμό : πόθεν προβλέπεται η δικαιοδοσία της Δικαστικής και Εισαγγελικής αρχής να παρεμβαίνει δια πολιτικές εκδηλώσεις, εντούτοις όμως εάν η ευαισθησία της δεν ήτο πολιτική αλλά αμιγώς νομική, διατί δεν επέδειξε την αυτή ευαισθησία δια την ρητή απαγόρευση συναθροίσεων, δια την προσήκουσα και δέουσα αποτίμηση φόρου τιμής προς τους τεθνεώτες- θυσιασθέντες, κατά την εποποιία του 1940, δια του «ΟΧΙ» κατά της Φασιστικής Ιταλίας; Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Παρομοίως, βιώσαμε την
κατάδηλη και εκκωφαντική αδράνεια της Αστυνομίας και της Πολιτείας, να ανέχεται
μονομερώς τα « Αριστερά» κόμματα να ποδοπατούν την νομιμότητα και την απόφαση
του Σ.Τ.Ε περί της αντισυνταγματικότητας των συναθροίσεων χάριν της επιτακτικής
προτεραιότητας προστασίας της δημόσιας υγείας προς αποτροπή της διασποράς του
ιού.
Η ψευδεπίγραφη, εν Ελλάδι,
_υποζύγιο της παγκοσμιοποιήσεως_ αριστερά όμως, αποδεικνύοντας εμπράκτως την
Σταλινική καταγωγής της, αψήφησε τις
απαγορεύσεις, αθέτησε δολίως και με υπερεκχειλίζουσα ιταμότητα την νομιμότητα,
πραγματοποιώντας πορεία, καταφρονώντας τοιουτοτρόπως τον « ευήθη» λαό, ο
οποίος, ένεκεν της πανδημίας, και συνεπεία του, εξ αυτής, εγκλεισμού του, έχει
ανυπερθέτως, υποστεί υπέρμετρα ανεπανόρθωτη και δυσχερώς αναστρέψιμη οικονομική
καταβαράθρωση, αλλά και βάναυση προσβολή της προσωπικότητας του, λόγω του
δυσμενούς περιορισμού του, ως προς τις απρόσκοπτες και ανέλεγκτες μετακινήσεις
του, χάριν του υπέρτερου αγαθού, προστασίας της δημόσιας υγείας, παρά ταύτα
υπομένει στωικά.
Περαιτέρω, ορούμε, ότι η
επελαύνουσα ποινικοποίηση της στοιχειώδους ελευθερίας των στοχασμών, δια της
οιονεί «αστυνομίας» διαρκούς ελέγχου της σκέψεως, ήτοι καθεστωτικοί μηχανισμοί
οι οποίοι, διαβιβάζουν κατά συρροή, επικριτικά δήθεν κείμενα κατά της εξουσίας
προς την Εισαγγελία, δια της ασκήσεως ποινικής διώξεως εις βάρος των γραφόντων,
πρακτικές εν ολίγοις και μετερχόμενοι μέθοδοι, οι οποίες υποσκάπτουν εκ βάθρων
τα Δημοκρατικά θεμέλια, κλυδωνίζοντας το Κράτος Δικαίου ενός Συντεταγμένο
Κράτους, προσιδιάζοντας εγγύτερον με την νοοτροπία φοβικών ολοκληρωτικών
καθεστώτων, παρά ελεύθερων.
Είναι πρόδηλο ότι δια της ως
άνω τακτικής, καταλύεται προδήλως, το άρθρο 14 παράγραφος 1 του Συντάγματος
καθώς και άρθρο 10 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α,
ήτοι Συνταγματικής περιωπής εγγυήσεις, άρα υπερνομοθετικής ισχύος
διατάξεις, υπέρ της ελευθερίας του λόγου.
Το Κράτος ως, το πάλαι ποτέ
πεφυσιωμένο Σιδηρούν παραπέτασμα, δια του σύγχρονου εργαλείου της λογοκρισίας
και της συνακολούθου, αιτιωδώς, φαλκίδευσης της ελευθερίας απόψεων, ήτοι δια
του άρθρου 191 του Π.Κ, - περί διασποράς ψευδών ειδήσεων- αλλά και του άρθρου
285 του Π.Κ-παραβίαση μέτρων δια την πρόληψη ασθενειών- εξαπολύει, εν είδει
βιομηχανίας, σωρεία μηνύσεων, αδιακρίτως σε οιονδήποτε, εκδηλώνει διαφορετικά
επιστημονική, κοινωνική, πολιτική, ειδικώς και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη,
άποψη, ίνα πατάξει τον πλουραλισμό απόψεων.
Οι ποινικές διώξεις συνιστούν
το σύγχρονο προκρούστειο «πιστοποιητικό φρονημάτων», δια του οποίου ο υγιώς
αντιρρησίας, στιγματίζεται και λοιδορείται, δια της στυγνής προσάψεως της
μομφής του αντιφρονούντος, προς ηθική εξόντωση και ολική εξουδετέρωση,
εξοβελίζοντας τον, ούτως, από το πεδίο
ελέγχου της εξουσίας.
Παραιώνων, συνελόντι ειπείν, ποιο ανώτατο,
δικαιοδοτικό όργανο θα ευρεθεί τηρών το Σύνταγμα περί της ισοτιμίας έναντι του
Νόμου να ασκήσει ποινική δίωξη κατά των φυσικών αυτουργών, δια τα έκνομα
επισυμβάντα της απροσκόπτου πορείας, κατά την επετείο του Πολυτεχνείου, εις
βάρος του πολύπαθου εγκλεισμένου καθημαγμένου Ελληνικού λαού ;
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου