ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Ἐπειδή τήν θεμελιώδη γιά τή σωτηρία μας διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας περί ὑπακοῆς καί ἀγάπης, θέλουν, ὅπως φαίνεται, κάποιοι –κυρίως ἐκκλησιαστικοί– νά τήν χρησιμοποιήσουν ὡς δεκανίκι γιά νά περάσουν τά νεοταξικά δικτατορικά μέτρα, πού ἔχουν ἐπιβληθεῖ στό πλαίσιο τῆς ἐργαλειοποίησης τοῦ κορωνοϊοῦ-παρανοϊοῦ, πρέπει νά θυμήσουμε μερικά βασικά πράγματα: 1. Περί ὑπακοῆς Καθοδηγητικό ἐν προκειμένῳ εἶναι τό κλασσικό χωρίο τῆς Πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε» (Ἑβρ. 13, 17), τό ὁποῖο συμπληρώνεται μέ τό «αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Τό ὁποῖον σημαίνει ὅτι ἡ Χριστομίμητος ὑπακοή δέν εἶναι ἄνευ προϋποθέσεων.

Ἡ προϋπόθεση εἶναι τό δεύτερο σκέλος τοῦ χωρίου («Αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν...») Ἄρα, κάνουμε ὑπακοή στούς ποιμένες, ἐφ᾽ ὅσον καί ἐκεῖνοι κάνουν ὑπακοή στόν Χριστό, στό Εὐαγγέλιο, στήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Τό ἄλλο ἐξ ἴσου γνωστό καί κλασσικό χωρίο εἶναι πάλι ἀπό τήν Πρός Ἑβραίους, τό 13, 7, πού λέγει («Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τήν πίστιν»). Καί βέβαια αὐτά σέ συνδυασμό καί μέ τό τρίτο κλασσικό χωρίο «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 29). 2. Περί ἀγάπης Βλ. σχετικά, ἄρθρο τῆς «Π» στίς σσ. 9-10, γιά τό πῶς ἀντιμετώπισαν οἱ τότε Χριστιανοί φοβερή πανδημία στή μεγαλούπολη Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου καί πῶς οἱ τότε εἰδωλολάτρες. Καί αὐτά ἄς τά μεταφέρουμε στό σήμερα. Ἀρκεῖ μόνον νά θυμίσουμε στούς ἀγαπολόγους τῶν σαλονιῶν καί τῶν «παραθύρων» στά δελτία τῶν 8 στήν τηλεόραση, τήν δήλωση –πολλές φορές μέσα στήν ἴδια τήν οἰκογένεια ἤ στό συγγενικό περιβάλλον– «ἀφοῦ πᾶς στήν Ἐκκλησία καί κοινωνᾶς, μήν ἔρχεσαι σπίτι, μή μᾶς κολλήσεις» (!) Συνεπῶς ὑπάρχει «ἀγάπη», ἀλλά ἐγωϊστική, μόνο γιά τόν ἑαυτούλη μας καί φόβος καί τρόμος μήν τυχόν κολλήσουμε, ἀρρωστήσουμε καί πεθάνουμε.