Γρηγόριος ο εν Αγίοις πατήρ ημών, αγαπήσας τον Χριστόν εκ νεαράς ηλικίας, εστόλισε τον εαυτόν του με όλας τας αρετάς. Όθεν και μετά τον θάνατον του τότε αγιωτάτου Πάπα Αλεξανδρείας εχειροτονήθη εκ θείας Προνοίας Επίσκοπος Αλεξανδρείας, παρά των εν Αλεξανδρεία Επισκόπων, συμφωνούντος και του φιλοχρίστου λαού, γενόμενος ούτω διδάσκαλος ακριβής της Ορθοδοξίας και της κατά Θεόν εναρέτου πολιτείας. Εδίδασκε δε την αρετήν ο αοίδιμος μάλλον δια των έργων ή δια του λόγου, επειδή ήτο πράος, ταπεινός, ελεήμων, σώφρων, ορφανών πατήρ, χηρών υπερασπιστής, οδηγός των πεπλανημένων, ιατρός των ασθενών και των λυπουμένων παρηγορία.
Όθεν έβλεπε πας τις, ότι όλοι οι Χριστιανοί έχαιρον και ηυφραίνοντο δια τούτον τον Άγιον. Αλλ’ ο σκανδαλοποιός διάβολος ενέπνευσεν εις τον βασιλέα Λέοντα Ε΄ τον Αρμένιον τον εν έτει ωιγ΄ (813) βασιλεύσαντα γνώμην μιαρωτάτην, δηλαδή το να αποβάλη την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων· διο και έπεισεν αυτόν να φέρη εξ Αλεξανδρείας εις Κωνσταντινούπολιν σιδηροδέσμιον τον Άγιον τούτον Γρηγόριον. Παραστάς λοιπόν ο αοίδιμος Γρηγόριος έμπροσθεν του βασιλέως ήλεγξεν αυτόν ενώπιον της συγκλήτου και των αρχόντων, αποκαλών αυτόν αιρετικόν και άθεον και ασεβή. Ο δε τύραννος, μη ανεχόμενος τας ύβρεις ταύτας, κατεξέσχισε τας σάρκας του με τας πληγάς των βουνεύρων. Ο Άγιος όμως ευχαρίστως υπομένων τον δαρμόν, έλεγεν εις τους παρεστώτας: «Δια την αγίαν Εικόνα του Χριστού μου έτοιμος είμαι να κατακοπώ καθ’ όλα τα μέλη του σώματός μου». Ταύτα δε ακούσας ο παρανομώτατος βασιλεύς, επρόσταξε να εξορισθή ο Άγιος· απελθών δε εις την εξορίαν ο του Χριστού Ομολογητής και εκεί διανύσας τρία ολόκληρα έτη, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε τον της Ομολογίας στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου