Ειρήναρχος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από την πόλιν της Σεβαστείας. Νέος δε ων την ηλικίαν έγινε δήμιος, ήτοι τιμωρός των υπό του βασιλέως καταδικαζομένων, και ακολούθως υπηρέτει και εις τας βασάνους, τας οποίας οι διώκται και τύραννοι επροξένουν εις τους Αγίους του Χριστού Μάρτυρας. Επειδή δε ποτε συνέβη να βασανίζωνται δια την ευσέβειαν επτά γυναίκες Χριστιαναί από τον άρχοντα της Σεβαστείας Μάξιμον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει 298, ο Ειρήναρχος ούτος, βλέπων ότι αυταί, μολονότι ήσαν γυναίκες ασθενείς, εκαρτέρουν όμως ανδρειωμένα δια τον Χριστόν και κατήσχυνον τον τύραννον, εφωτίσθη κατά την ψυχήν υπό της θείας Χάριτος. Όθεν παρρησία ωμολόγησε τον Χριστόν και κηρύξας τον εαυτόν του Χριστιανόν, πρώτον μεν ερρίφθη εις την εκεί υπάρχουσαν λίμνην κατά προσταγήν του άρχοντος, είτα δε εξελθών της λίμνης ζων ρίπτεται εντός ανημμένης καμίνου και φυλαχθείς παραδόξως και εξ αυτής αβλαβής, ξίφει την κεφαλήν αποτέμνεται μετά του Πρεσβυτέρου Ακακίου, όστις τον εβάπτισε, και ούτως έλαβον και οι δύο τους στεφάνους του Μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου