ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Τὴν Παρασκευήν, 22 Μαΐου 2009, ἔζησα ἐφιαλτικὲς στιγμὲς κάτω ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου, στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Ἀφηνιασμένα στίφη Ἀσιατῶν, τινα ἔχοντα μετατρέψει σὲ κουκοῦλες τὶς ἀραβικές τους μαντῆλες, κατέκλυσαν τὴν πρὸς τὸ Σύνταγμα περιοχήν, κρατοῦντες ρόπαλα, πέτρες, σπαθιὰ κ.λπ., κραδαίνοντες κοράνια καὶ κραυγάζοντες «Ἀλλὰχ Ἀκμπάρ». Τὸ θέαμα ἦτο συγκλονιστικόν. Σκέφτηκα τί περιμένει καὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ ἰδίως τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια μας. Περιέργως τὰ Μ.Μ.Ε., ἄγνωστον τινος ἐντολὲς ἐκτελοῦντα, ὑπεβάθμισαν τὸ γεγονός. Ἡ ὅλη εἰκόνα προειδοποιεῖ ὅτι ἔρχονται δεινά. Ἡ ἀσυδοσία τῶν ἀνελέγκτως κατακλυζόντων τὴν Ἑλλάδα λαθρομεταναστῶν, ὅμως, ὁδηγεῖ ἀφεύκτως εἰς κατάλυσιν τῆς Ἑλλάδος.

Τέτοια εἰκόνα τοῦ παγκοσμίως γνωστοῦ κέντρου τῆς Πρωτευούσης πλήττει καίρια καὶ ἀνεπανόρθωτα τὸ κύρος τῆς χώρας. Τουρισμός, ἐπενδύσεις, ἠθικὰ ἐρείσματα, ὅλα κινδυνεύουν. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ Ἑλλάδα διαθέτει κάποιο εἶδος μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ μόνο στὰ χαρτιά, ἀρκουμένη νὰ τὴν ἐπικαλεῖται στὴν Ε.Ε. διά νὰ εἰσπράττει κάποια ψιχία. Θανάσιμον κίνδυνον γιὰ τὴν αὐριανὴν ὑπόστασιν τῆς Ἑλλάδος ἀποτελοῦν οἱ μουσουλμάνοι μετανάστες ἀπὸ Ἰράκ, Πακιστάν, Ἀφγανιστάν, Μπαγκλαντὲς κ.λ.π., τὸ σύνολο τῶν ὁποίων εἰσέρχονται στὴν Ἑλλάδα μέσω Τουρκίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀποδεδειγμένον ὅτι ἐφαρμόζει συνεπῆ πολιτικὴν φθορᾶς τῆς Ἑλλάδος. Οἱ λαθρομετανάστες αὐτοὶ α) εἶναι στὸ σύνολόν τους ἀνειδίκευτοι ἐργάται, χωρὶς κανένα ἐπαγγελματικὸ προσόν, καταδικασμένοι νὰ ἀσκοῦν τὰ κατώτατα «ἐπαγγέλματα» καὶ ἀδυνατοῦντες νὰ ἐνταχθοῦν στὴν Ἑλληνικὴν κοινωνίαν, ἐπιλέγοντες ἢ ἀναγκαζόμενοι νὰ ζοῦν μονίμως στὸ περιθώριον β) ἐκ θρησκευτικῶν λόγων ἔρχονται στὴν Ἑλλάδα μόνοι, χωρὶς γυναῖκες. Καταφεύγουν στοὺς ἑσμοὺς τῶν ἀφροασιατισσῶν πτωχοπορνῶν τῶν 20 εὐρώ, πού ἔχουν κατακλύσει περιοχὲς τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἄμεσο κίνδυνο τὴν ἀσύδοτον κυριαρχίαν τῶν ναρκωτικῶν καὶ τὴν διασπορὰν ἀφροδισίων νοσημάτων. Πρόσφατα στοιχεῖα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ὑπηρεσίας Ὑγείας ὑποδεικνύουν τὴν Ἑλλάδα ὡς σημαντικὸν κέντρον καὶ πηγὴν διαδόσεως τοῦ Εἴτζ στὴν Εὐρώπην» γ) εἶναι φανατικοὶ μουσουλμάνοι, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπολογίζουν τὴν ζωήν τους καὶ εἶναι πρόθυμοι νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἀνθρώπους-βόμβες, αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά τους, ὅταν βρεθοῦν στὰ χέρια καταλλήλων ἰνστρουχτόρων, ποὺ φαίνεται ὅτι ἀναδύονται τελευταίως στοὺς χώρους τους καὶ δροῦν καὶ ἐργάζονται ἄγνωστον γιὰ ποιούς. Ἡ ἐμφάνιση τους ἀποδεικνύει καταδήλως σύστασιν, ὀργάνωσιν, κατεύθυνσιν. Εἶναι τὸ ἀσφαλέστερον στοιχεῖο σὲ κάθε προσπάθεια ἀποσταθεροποιήσεως κάθε Κυβερνήσεως καὶ τοῦ Ἔθνους. Τὸ Κράτος ὑποχρεοῦται νὰ ὑπογραμμίσει ἐμφαντικότατα τὴν ὕπαρξιν καὶ λειτουργίαν του. Κάθε «θωπεία» ἐκλαμβάνεται καὶ ἀδυναμία. Ὅποιος δὲν σέβεται τὴν Ἑλλάδα, νὰ ἀπομακρύνεται ἀπ' αὐτῆς πάραυτα. Τὸ Κράτος νὰ δείξει ὅτι εἶναι ὄντως Κράτος. δ) Ὅρος ἀναγκαῖος καὶ θεμελιώδης προϋπόθεσις ἐπιτυχοῦς ἀντιμετωπίσεως τοῦ ὀξυτάτου αὐτοῦ προβλήματος εἶναι νὰ τεθεῖ ἡ Τουρκία πρὸ τῶν εὐθυνῶν της. Νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐφαρμόσει, μὲ ἐλεγχομένην αὐστηρότατα ἀπὸ Κοινοτικὰ ὄργανα, τὴν ἐπαναπροώθησιν πρὸς αὐτὴν τῶν συλλαμβανομένων στὸ Αἰγαῖο καὶ τὸν Ἕβρο λαθρομεταναστῶν. Ἀπὸ Πακιστάν, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Ἰράν, Μπαγκλαντὲς οἱ λαθρομετανάσται ἔρχονται ὅλοι μέσω Τουρκίας, ἡ ὁποία ἀσκεῖ ὡς ἐπίσημον πολιτικὴν της τὸν κατακλυσμὸν τῆς Ἑλλάδος μὲ μουσουλμάνους. Πολλάκις τὰ κρατικὰ τουρκικὰ ὄργανα τοὺς μεταφέρουν στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ ἀκταιωρούς. Νὰ ὑψώσει κάποτε φωνὴ ἡ τρεμαλέα Ἑλλὰς καὶ νὰ διακόψει ἡ ἰδία, καὶ νὰ ἀξιώσει νὰ πράξει τοῦτο καὶ ἡ Ε.Ε., κάθε συζήτηση ἤ ἐπαφὴ μὲ τὴν Τουρκία, ἂν δὲν ἐφαρμόσει πλήρως τὴν ἐπαναπροώθησιν τῶν λαθρομεταναστῶν. Οἱ κίνδυνοι εἶναι μέγιστοι. Ἀποτελεῖ δὲ κοινὸν τόπον διὰ τοὺς ἱστορικοὺς τὸ ὅτι ἡ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ ὁ μεσαιωνικὸς Ἑλληνισμός, παντελῶς δὲ ἀγνοούμενος ἀπὸ τοὺς Νεοέλληνες, ποὺ κατέταξαν ἀπίθανους ἀνθρώπους μεταξὺ τῶν σπουδαίων Ἑλλήνων καὶ κανέναν ἀπὸ τὴ χιλιόχρονη, κακοζήλως ὀνομαζομένην βυζαντινήν, Ἑλληνικὴν αὐτοκρατορίαν μας, κατέρρευσε διὰ δύο, κυρίως, λόγους: Πρῶτον, διότι ἠδιαφόρησε παντελῶς γιὰ τὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ τὴν διατήρησιν ἀξιομάχου, πλήρως ἐξοπλισμένου καὶ διαθέτοντος τὸ προσῆκον φρόνημα στρατοῦ, πρᾶγμα ποὺ ἰσχύει ἀπαραλλάκτως καὶ σήμερον. Καὶ δεύτερον, διότι ἐδέχθη εἰς τὰ ἐδάφη της σωρείαν «μεταναστῶν», ἑτεροκλήτων στοιχείων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀπερρόφησε οὔτε ἐνέταξε στὶς κοινωνικές της δομές, ἀλλὰ τοὺς ἄφησε ἀνεξέλεγκτους. Ἔτσι, ἀπομονωμένοι καὶ περιθωριοποιημένοι κατέστησαν ἀδυσώπητοι «ἐσωτερικοὶ ἐχθροί», ἐξέθρεψαν αἰσθήματα μίσους κατὰ τῆς κρατούσης τάξεως, τὰ ὁποῖα σὲ δεδομένη στιγμὴ ἐξεδήλωσαν εἴτε δι' ἐξεγέρσεων, εἴτε δι' ἐντάξεώς τους σὲ ἰσχυρότερες ὁμάδες. Στὴν πολιορκία τῆς Πόλεως τοῦ Μαΐου τοῦ 1453 μόλις τὸ 15% τῶν πολιορκητῶν ἦσαν Ὀθωμανοί. Οἱ λοιποί, μὲ μεγάλο ποσοστὸ «Ἑλλήνων», προήρχοντο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «οἰκονομικοὺς μετανάστες». Φοβοῦμαι ὅτι ἡ Ἱστορία θὰ ἐπαναληφθεῖ ὁσονούπω καὶ διὰ τὸν νεώτερον Ἑλληνισμόν. Ἄς ληφθοῦν μέτρα, ὅσον εἶναι καιρός. Καθημέραν ὁ κίνδυνος μεγεθύνεται καὶ καθίσταται ἐνεστὼς καὶ ἀπειλητικός.

Διονύσιος Ἀλ. Πελέκης

"Ορθ. Τ."  αριθ. φ. 1787

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου