Η γραμμή των Πατέρων -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Επί Μ. Φωτίου (9^ος αι. ) η επεκτατική πολιτική του πάπα ξεσκεπάσθηκε περίτρανα και η διαστρεβλωτική τακτική του αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα. Στιβαρός και σταθερός ο φωτώνυμος και φωτόμορφος Πατριάρχης ακύρωσε τα παπικά σχέδια. Ανατρέποντας την κακοδοξία του Φιλιόκβε απομόνωσε και εξουδετέρωσε την παπική ανάμιξη στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως· έδωσε στον πάπα να καταλάβει πως στην Εκκλησία του Χριστού δεν περνούν τα ανθρώπινα "νταϊλίκια", δεν εξυπηρετούνται οι εωσφορικές επιδιώξεις. «Οι μη της αληθείας όντες καθάπαξ (=εντελώς) ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισίν», αποφαίνεται μετά από πέντε σχεδόν αιώνες ο άγιος αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Γρηγόριος Παλαμάς (14^ος αι.). Στιγματίζοντας δε τη σωρεία των παρεκκλίσεων των παπικών από την αλήθεια τούς αποκαλεί απερίφραστα αιρετικούς και τον πάπα αιρεσιάρχη. Με το ίδιο φρόνημα αργότερα ο ηρωϊκός και άγιος επίσκοπος Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός (15^ος αι) επαναλαμβάνει ότι οι λατίνοι είναι «ου μόνον σχισματικοί αλλά και αιρετικοί». Συνοψίζοντας δε την μέχρι της εποχής του τακτική της Εκκλησίας γράφει: «Άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι σύνοδοι και πάσαι αι θείαι γραφαί, φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι και της αυτών κοινωνίας διίστασθαι». Μακρυά από τους ετεροδόξους και καμμία κοινωνία μαζί τους! Από τη συνέχεια της εκκλησιαστικής ιστορίας θα μνημονεύσω τον ισαπόστολο και εθναπόστολό μας Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (18^ος αι.), που στο πρόσωπο του πάπα έβλεπε την ύπουλη μορφή του αντιχρίστου, τον ψευδοπροφήτη της Αποκαλύψεως, όπως στον Μωάμεθ τη δυναμική. Και θα καταλήξω στον άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, τον άγιο του 20^ου αιώνα, ο οποίος γράφει: «Οι πάπαι αμαρτάνουσι και κολάζονται μέχρι της Β΄ παρουσίας, ίσως και αιωνίως δια τα προς την ελληνικήν Εκκλησίαν κακά και ψευδενώσεις και τας ασεβείς και αντιχριστιανικάς διατάξεις» (Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του σχίσματος 2, 103).