Διακόσια σαράντα ένα χρόνια συμπληρώνονται από τον μαρτυρικό θάνατο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Το έργον, οι αγώνες και ο μαρτυρικός θάνατος του αγίου Κοσμά είναι μία επιβεβαίωσις της ανεκτιμήτου συμβολής της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την επιβίωσιν του Έθνους μας. Χωρίς την Ορθόδοξον Εκκλησία ή θα είχαμε τουρκέψει, ή θα είχαμε φραγκέψει ή θα είχαμε αποκτηνωθή. Εκτός όμως της γενικής αυτής συμβολής της Ορθοδόξου εκκλησίας, απεδείχθη τεραστία, πανελλήνιος και πανορθόδοξος η προσωπική συμβολή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Εύρε έναν Ελληνισμό απειλούμενον να καταποντισθή από την εξισλαμιστικήν κίνησιν του ΙΖ΄ και ΙΗ΄ αιώνος, να απορροφηθή από τον πανούργον Παπικό ολοκληρωτισμό, να εκλείψη από το άσπονδο μίσος των σιωνιστών, και αγωνίσθη εναντίον των τριών αυτών κινδύνων και επέτυχε σωστικήν αντίδρασιν. Άραγε, αν ζούσε σήμερα ο ταπεινός αυτός Αγιορείτης, ο Πατροκοσμάς, όπως επολιτογραφήθη εις την ευσέβειαν του λαού μας, και διεκήρυσσε τα φρονήματά του και εσκόρπιζε αφειδώλευτα τους θησαυρούς της φλογερής του καρδιάς, θα ετύγχανε σεβασμού και προσοχής εκ μέρους των κρατούντων - Εκκλησίας και πολιτείας -  ή θα εδιώκετο; Πολύ φοβούμεθα, ότι θα εδιώκετο, αφού υπάρχει ο Σιωνισμός, που κατευθύνει αφανώς τα νήματα, δια του Μασονισμού και του Οικουμενισμού!
------------------------------

Ανώνυμος είπε...

Όντως η προσφορά του αγίου Κοσμά ήταν και είναι ανεκτίμητη. Πολλοί σκλαβωμένοι Έλληνες θα είχαν υποκύψει στη λαίλαπα του μουσουλμανισμού αλλά και του Παπικού φρονήματος. Βεβαίως πολλοί υπέκυψαν, σημερινοί Τούρκοι ήταν πρώην Έλληνες, όπως και σημερινοί Ιταλοί κυρίως κάτω από τη Νάπολη ήταν Έλληνες. Η πορεία και η αφετηρία τους ήταν διαφορετική, το αποτέλεσμα το ίδιο. Πρώτα η αποσκίρτηση από την ορθή πίστη και κατόπιν ο αφελληνισμός. Αυτά έγιναν στο παρελθόν. Σήμερα ο Ελληνισμός και η ορθή πίστη δοκιμάζονται πολύ, χάνουν έδαφος! Ας μη ρίχνουμε ευθύνες σε άλλους, εμείς φέρουμε ευθύνη. Απογοητευτική η κατάσταση στην ορθόδοξη Εκκλησία. Πονάει η ψυχή με όλα αυτά που βιώνουμε. Δε μπορούμε να δούμε, ούτε να ξεχωρίσουμε το άχυρο από το στάχυ. Με μάσκες εγκαινιάσαμε τη μετακορωνοιού εποχή. Τι τις θελουμε τις μάσκες και στους ναούς μας; Στα νοσοκομεία χρειάζονται οι μάσκες. Μα και η Εκκλησία είναι πνευματικό νοσοκομείο. Στα νοσοκομεία χρειάζονται οι μάσκες, επειδή οι ιοί βυσσοδομούν, και σωστά γίνεται, στα πνευματικά νοσοκομεία οι πνευματικοί ιοί δεν αντιμετωπίζονται με μάσκες αλλά με σωστή πνευματική ζωή.Τώρα αν το ακούει ένας άσχετος θα πει ψεκασμένα μιλάς, είμαστε στο 21 αιώνα όλα αυτά είναι μύθοι για γριούλες και γέρους που έχουν χάσει πολλά δόντια και έχουν το ένα πόδι στο τάφο κι αυτό τους τρομάζει αναρωτώμενοι τί συμβαίνει, πού θα πάμε, υπάρχει ζωή μετά θάνατο που μας διαβεβαιώνει η αγία γραφή, ο παπάς και κάποια ψίγματα εσωτερικής ειδοποίησης και εγρήγορσης; Κι όμως υπάρχει ζωή μετά! Αλλά κι αυτός που φωνάζει ζούμε στον 21 αιώνα κι απιστεί λέγοντας έχω χρόνο μπροστά μου, αυτοπαγιδεύεται στις παγίδες πονηρών δυνάμεων σαν εκείνες που είδε ο άγιος Αντώνιος να έχουν περιπλέξει ολακερη τη γη. Κια φαίνεται ότι στην εποχή μας αυτό το δίχτυ ολοένα απλώνεται και σκεπάζει όλο και περισσότερους! Αυταπατάται σε άδηλες χαρές που εγκυμονούν λύπες αν τα παίρνει αψήφιστα.