O Oικουμενισμός,
σαν πύρινη καταιγίδα της κολάσεως, απειλεί να κατακαύση τον Ορθόδοξον Ελληνισμόν!
Αξίαι και ιδανικά ποδοπατούνται! Τα άγια «ρίπτονται τοις κυσίν» και «οι
μαργαρίται τίθενται ενώπιον των χοίρων». Αι Αιρέσεις μολύνουν την άχραντον
Ορθοδοξίαν με «συμπροσευχάς» και «συλλείτουργα» και η
Ελλαδική Εκκλησία, μετά την επάρατον Ημερολογιακήν Μεταρρύθμισιν του 1924, όπου
διέσπασε την Εκκλησιολογικήν ενότητα του Ελληνισμού, οδηγείται δεσμία εις την
«φυλακήν» του Βατικανού δια να «δεχθή» τώρα, μετά την επίσκεψιν του «αγίου
πατερούλη» στο εκλατινισμένο Φανάρι, και το Κοινόν Πάσχα και να προκληθή έτσι
ένα νέον σχίσμα. Οι πολλοί σιωπούν! Οι ολίγοι γράφουν, αλλά ποιος τους
«λογαριάζει»; Το «φιλάδελφον» και το «κοινωνικόν» των Φρουρών (;;) της
Αμπέλου επιβάλλει φίμωτρον εις κάθε διαμαρτυρίαν. Οι καιροί ζητούν τον
Ένα που θα τολμήση να καταγγείλη· να καταδικάση· να φωνάξη δυνατά
«Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, πρόσχωμεν»! Να διακόψη κάθε επικοινωνίαν με
τους Ενόχους, «Συνετούς» και «Σιωπίους», τους εσθίοντας «τράπεζαν Ιεζάβελ».
Αν δεν ευρεθή ένας νέος Μάρκος Ευγενικός, τότε σίγουρα το Έθνος μας θα οδηγηθή
εις τον τάφον της Ιστορίας, διότι χωρίς την Ορθοδοξίαν δεν ημπορεί να επιβιώση!
-------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Δυστυχῶς, ἔτσι εἶναι! Ὡστόσον, ὀφείλω νά διευκρινίσω ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν εἶναι ὁ ἀποκλειστικός ὑπεύθυνος τοῦ δράματος πού περιγράφει ἡ ἀνάρτησις. ἀλλ' ἦλθεν ὡς ἐπιστέγασμα τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεόν, τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀδικίας πού ἐπικρατεῖ εἰς τήν Ἑλλάδα ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες. Διεφθαρμένος βίος γεννᾶ σαθρά δόγματα καί τοὔμπαλιν! Ἡ πρώτη σχέσις αἰτιότητος (ὅτι δηλαδή ὁ διεφθαρμένος βίος ὁδηγεῖ εἰς σαθρά δόγματα) εἶναι πολύ ἰσχυρά, ἐνῷ ἡ δευτέρα (ὅτι δηλαδή τά σαθρά δόγματα ὁδηγοῦν εἰς διεφθαρμένον βίον) δέν ἰσχύει πάντοτε. Χάριν παραδείγματος, στίς ΗΠΑ καί Αὐστραλίαν, ὅπου ἔζησα 15 συνολικά χρόνια, ἐγνώρισα ἐντίμους καί δικαίους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἦσαν Ὀρθόδοξοι. Τό γεγονός ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι δέν κατηχοῦμε τούς καλοπροαιρέτους αὐτούς ἀνθρώπους εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν εἶναι, πολύ φοβοῦμαι, κάτι γιά τό ὁποῖον ὁ Κύριος θά μᾶς ζητήσῃ λόγον ἐν ἡμέρα Κρίσεως.
-------------------------------
Δυστυχῶς, ἔτσι εἶναι! Ὡστόσον, ὀφείλω νά διευκρινίσω ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν εἶναι ὁ ἀποκλειστικός ὑπεύθυνος τοῦ δράματος πού περιγράφει ἡ ἀνάρτησις. ἀλλ' ἦλθεν ὡς ἐπιστέγασμα τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεόν, τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀδικίας πού ἐπικρατεῖ εἰς τήν Ἑλλάδα ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες. Διεφθαρμένος βίος γεννᾶ σαθρά δόγματα καί τοὔμπαλιν! Ἡ πρώτη σχέσις αἰτιότητος (ὅτι δηλαδή ὁ διεφθαρμένος βίος ὁδηγεῖ εἰς σαθρά δόγματα) εἶναι πολύ ἰσχυρά, ἐνῷ ἡ δευτέρα (ὅτι δηλαδή τά σαθρά δόγματα ὁδηγοῦν εἰς διεφθαρμένον βίον) δέν ἰσχύει πάντοτε. Χάριν παραδείγματος, στίς ΗΠΑ καί Αὐστραλίαν, ὅπου ἔζησα 15 συνολικά χρόνια, ἐγνώρισα ἐντίμους καί δικαίους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἦσαν Ὀρθόδοξοι. Τό γεγονός ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι δέν κατηχοῦμε τούς καλοπροαιρέτους αὐτούς ἀνθρώπους εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν εἶναι, πολύ φοβοῦμαι, κάτι γιά τό ὁποῖον ὁ Κύριος θά μᾶς ζητήσῃ λόγον ἐν ἡμέρα Κρίσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφή