Το αλάνθαστο κριτήριο -- Αλεξάνδρου Καλόμοιρου

Μέσα στό χάος και την υποκρισία του σύγχρονου κόσμου δεν είναι εύκολο να διακρίνη κανείς την Εκκλησία του Χριστού και να την πλησιάση. Γιατί δεν αρκεί να ονομάζεται Ορθόδοξη μια Εκκλησία για να είναι και στην κυριολεξία. Η αποστασία δυστυχώς υπάρχει και κάτω από το τυπικώς ορθόδοξο ράσο, και κάτω από τους ορθόδοξους θόλους, και μέσα στον θρησκευτικό λαό. Αυτό εξ άλλου δεν είναι κάτι το καινούργιο· το εγνώρισε η Εκκλησία από τα πρώτα της βήματα. Μόνο που τώρα έχει πάρει απίθανες διαστάσεις.

Την Εκκλησία πρέπει να μάθουμε να την διακρίνουμε πίσω από τα φαινόμενα.
----------------------------------------

Ανώνυμος είπε...

Η διαρκής βιωματική εμπειρία είναι ο αλάνθαστος οδηγός ποιά είναι η Εκκλησία του Χριστού. Είναι η πίστη στο Χριστό, η παράδοση της Εκκλησίας πάνω στα χνάρια των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας χωρίς νοθεύσεις και συσχηματισμούς με το πνεύμα του κόσμου στο πέρασμα του χρόνου..
-----------------------------------------
Marinos Ritsoudis είπε...

Όποιος θέλει να βρει την Αγία Εκκλησία, θα τού την αποκαλύψει ο Κύριος μέσα σε μία ημέρα κατά τον πόθο του, όπως την ζήτησα και εγώ και μου την έδειξε την πρώτη ημέρα, όχι την δεύτερη, και ας ήμουν στο πουθενά, ούτε σε νέο ούτε πουθενά και η βιωματική μου εμπειρία ήταν μόνο η αμαρτία όπως η ζωή τής Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Πόσο βίωμα και ενάρετη ζωή είχε η Αγία Μαρία, και της αποκάλυψε η Κα Θεοτόκος τον τρόπο της ασκήσεως;
Ένα πράγμα θέλει, ειλικρίνεια στον πόθο για την Αγιότητα, και αυτή θα γεννήσει την ταπείνωση, για να αξιωθούμε οι ανάξιοι και να δούμε με τα μάτια της Πίστεως, την Αλήθεια της Μίας Αγίας Εκκλησίας Τού Χριστού.

Όλοι έχουμε πολύ εγωισμό, γι αυτό μπερδεύουμε τα ζητήματα της Αλήθειας.

Δεν είναι το βίωμα, είναι της Χάριτος Δωρεά, ο Πόθος γιά τον Κύριο.

Φαινομενικά στην Ορθόδοξη Εκκλησία επικρατεί σήμερα η σύγχυσις και το χάος. Ο καθένας, εγγράμματος ή αγράμματος, πιστός ή άπιστος έχει και μια δική του εκδοχή για το τι είναι Ορθοδοξία ή Χριστιανισμός, και αυτή την εκδοχή την υποστηρίζει με φανατισμό. Μέσα σ’ αυτήν την τρικυμία είναι αδύνατον να βρής τον δρόμο σου χωρίς πυξίδα. Υπάρχει ένα κριτήριο αλάνθαστο: η συνέχεια της Παραδόσεως. Όπου η Παράδοσις διατηρείται ζωντανή και ανόθευτη, χωρίς διακοπή ή αλλοίωσι από τους χρόνους των Αποστόλων, όσοι πιστοί - επίσκοποι, πρεσβύτεροι ή λαϊκοί - ζούν και μεταδίδουν αυτήν την Παράδοσι, εκεί είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία και αυτοί αποτελούν το σώμα του Χριστού. Όλοι οι άλλοι - ιερείς ή λαϊκοί - που θέλουν να λέγωνται Ορθόδοξοι χωρίς να ακολουθούν την από αιώνων ζώσα Παράδοσι, είναι παρείσακτοι, είναι τα ζιζάνια μέσα στό χωράφι του Χριστού.

Σήμερα τα ζιζάνια είναι πάρα πολλά και τα στάχια πολύ λίγα, όμως το χωράφι είναι χωράφι του Θεού και παρ’ όλη την ποικιλία των ζιζανίων, το σιτάρι παραμένει το ίδιο από γενεά σε γενεά, από σπορά σε σπορά, όπως εκείνο το πρώτο που φύτεψε, μέσα σ’ αυτό το ίδιο θεϊκό χωράφι, το Πνεύμα το Άγιο την ημέρα της Πεντηκοστής.

Το σιτάρι και τα ζιζάνια έχουν το ίδιο χρώμα, και από μακριά δύσκολα μπορεί να τα ξεχωρίση κανείς, από κοντά όμως, όταν το σιτάρι το πλησιάσης, ξέρεις πώς είναι σιτάρι.

Αυτή η ζώσα Παράδοσις δεν διεκόπη ποτέ, γιατί το στόμα του Χριστού υποσχέθηκε στην Εκκλησία ότι «και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», και το στόμα του Θεού δεν ψεύδεται. Άρα αυτοί που ψάχνουν να βρούν την Παράδοσι της Χριστιανικής Εκκλησίας των πρώτων αιώνων ή των αιώνων πρό του Σχίσματος για να την ακολουθήσουν, ομολογούν ότι έχουν χάσει την συνέχεια της Παραδόσεως, αλλά δεν πρόκειται πιά ποτέ να τη βρούν, όσο και αν προωθήσουν τις έρευνές τους. Γιατί η Παράδοσις είναι κάτι ζωνταντό και μεταδίδεται, όπως η ζωή, από ζωντανό σε ζωντανό. ∆εν είναι κάτι που ανακαλύπτεται με επιστημονικές μελέτες, ούτε κάτι που μαθαίνεται εγκεφαλικά.