ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ συχνά τονίζουν και διευκρινίζουν ότι
η επικοινωνία τους με τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες,
αλλά και με τους αλλόθρησκους, δεν είναι κάτι το φοβερό παρά μόνο «αθώες» και
εθιμοτυπικές σχέσεις, στις οποίες προβάλλεται η Ορθοδοξία και εξομαλύνονται
οι διαφορές και γρήγορα όλοι θα γίνουν μία Εκκλησία! Η τακτική αυτή,
συνοδευόμενη και από την ψευδαίσθηση της επιτυχίας, τηρείται από το
Οικουμενικό Πατριαρχείο εδώ και έναν αιώνα, χωρίς κανένα ουσιαστικό
αποτέλεσμα. Απλώς ικανοποιείται το πάθος της φιλοδοξίας των μεγαλοσχήμων
οικουμενιστών, πως τάχα συμβάλλουν στην ειρήνη του κόσμου και στη λύση των
μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων της οικουμένης. Εκείνο που
αποκαρδιώνει τους ορθοδόξους είναι η πνευματική αναισθησία των οικουμενιστών
απέναντι στην Εκκλησία και η απουσία ομολογιακού πνεύματος. Δεν έχουν δηλαδή
καμιά σχέση και ομοιότητα με την παράδοση των αγίων πατέρων.
Bιβλιο με τίτλο ο οικουμενισμος δίχως μάσκες , των εκδόσεων Ορθόδοξου Tυπου . To περιεχόμενο του είναι ε ν τ υ π ω σ ι α κ ο με διαχρονική α ξ ί α .
ΑπάντησηΔιαγραφή