Μία ἀπό τίς παραποιήσεις πού ἔκαναν οἱ παπισταί. -- Σχόλιο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου

1. Τίς ὑποσημειώσεις στίς σελ. 320-321 τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου τίς γνωρίζω. Δεδομένου ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἦτο λόγιος καί ἀποκλείω τό ἐνδεχόμενον νά μήν κατάλαβε τά Πρακτικά τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς, τά ὁποῖα γράφει ὅτι διάβασε καί τά ὁποῖα βοοῦν περί τοῦ ἀντιθέτου, συμπεραίνω ὅτι πρόκειται γιά μία ἀπό τίς παραποιήσεις πού ἔκαναν οἱ παπισταί.

2. Ὅταν ἔχουμε κρυστάλλινες ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά ἕν συγκεκριμένον θέμα, εἶναι σοβαρώτατον λάθος καί μεγίστη ἀσέβεια (ὑποκινουμένης ὑπό τοῦ Πονηροῦ) ν' ἀγνοοῦμε αὐτές τίς Ἀποφάσεις καί ν' ἀναφέρουμε γνῶμες μεμονωμένων Ἁγίων. Ἡ Ζ' Οἰκουμενική παραθέτει εἰς 2-3 σημεῖα τόν κατάλογον τῶν εἰκόνων πού πρέπει νά προσκυνοῦν οἱ Χριστιανοί, ἤτοι τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων καί τῶν Ἀγγέλων. Λέτε νά ξέχασε τόν Πατέρα; Πολλά δέ χωρία τῶν Πρακτικῶν ξεκαθαρίζουν τό θέμα. Παραθέτω ἕν ἀπό αὐτά:

«Τοῦ δὲ Θεοῦ εἰκόνας ποιοῦμεν, λέγω δὴ τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθὼς ὤφθη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη, τοῦτον γράφοντες, καὶ οὐχ ὡς νοεῖται φύσει Θεός. Ποία γὰρ ὁμοίωσις, ἢ ποῖον σχῆμα τοῦ ἀσωμάτου καὶ ἀσχηματίστου λόγου τοῦ πατρός;» (Πρᾶξις Ε’, Τόμος Γ’, σελ. 314-315). Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι μόλις οἱ Πατέρες γράφουν ὅτι «Θεοῦ εἰκόνας ποιοῦμεν», σπεύδουν ἀμέσως νά διευκρινίσουν ὅτι ἡ λέξις «Θεοῦ» ἀναφέρεται εἰς τόν Χριστόν. Τό αὐτό συμβαίνει καί μέ τό χωρίον τοῦ Ἁγίου Ἰ. Δαμασκηνοῦ πού παραθέσατε.

3. Ἐκπλήσσομαι πού ἐπικαλεῖσθε τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, προκειμένου νά ὑποστηρίξετε τήν αἵρεσιν τῶν ἀνθρωπομορφιτῶν, καθ' ἥν στιγμήν εἶναι γνωστόν ὅτι ὁ συγκεκριμένος Ἅγιος, σέ πολλά χωρία του, εἶναι καταπέλτης ἐναντίον σας. Χάριν παραδείγματος, γράφει ὁ Ἅγιος:

«Εἰ δὲ θεότητος τῆς ἀΰλου καὶ ἀσωμάτου καὶ ἀοράτου καί ἀσχηματίστου καί ἀχρωματίστου εἰκόνα τις τολμήσει ποιῆσαι, ὡς ψευδῆ ἀποβαλλόμεθα» (P.G., 94, 1293 D).

Καί ἐπιπλέον:

«Τοῦ ἀοράτου, καί ἀσωμάτου, καί ἀπεριγράπτου, καί ἀσχηματίστου Θεοῦ, τίς δύναται ποιήσασθαι μίμημα; Παραφροσύνης τοίνυν ἄκρας καί ἀσεβείας τό σχηματίζειν τό Θεῖον» (P.G., 94, 1169 C).

Ἀκόμη:

«Εἰ μέν γάρ τοῦ ἀοράτου Θεοῦ εἰκόνα ἐποιοῦμεν, ὄντως ἡμάρτομεν. Ἀδύνατον γάρ τό ἀσώματον, καί ἀόρατον, καί ἀπερίγραπτον, καί ἀσχημάτιστον εἰκονισθῆναι … Θεοῦ γάρ σαρκωθέντος, καί ὀφθέντος ἐπί γῆς σαρκί … τούτου τήν εἰκόνα ποιοῦντες, οὐ σφαλλόμεθα» (P.G., 94, 1288 Α, Β).
---------------------------------------------------
Ο/Η xristianorthodoxipisti.blogspot.gr είπε...

«Οἴδαμεν οὖν, ὅτι οὔτε Θεοῦ, οὔτε ψυχῆς, οὔτε δαίμονος δυνατόν θεαθῆναι φύσιν, ἀλλ᾽ ἐν μετασχηματισμῷ τινί θεωροῦνται ταῦτα, τῆς Θείας Προνοίας τύπους καί σχήματα περιτιθείσης τοῖς ἀσωμάτοις καί ἀτυπώτοις…

»Μή θέλων οὖν ὁ Θεός παντελῶς ἀγνοεῖν ἡμᾶς τά ἀσώματα, περιέθηκεν αὐτοῖς τύπους, καί σχήματα, καί εἰκόνας κατά τήν ἀναλογίαν τῆς φύσεως ἠμῶν, σχήματα σωματικά ἐν ἀΰλῳ ὁράσει νοός ὁρώμενα· καί ταῦτα σχηματίζομεν καί εἰκονίζομεν. Ἐπεί, πῶς ἐσχηματίσθη καί εἰκονίσθη τά Χερουβίμ; ἀλλά καί Θεοῦ σχήματα καί εἰκόνες ἡ Γραφή ἔχει»
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G. 94, 1344-1345.

«Τοῖς τάς μέν προφητικάς ὁράσεις, κἂν μη βούλοιντο, παραδεχομένοις, τάς δ’ ὀφθείσας αὐτοῖς εἰκονογραφίας, ὦ θαῦμα! καί πρό σαρκώσεως τοῦ Λόγου μή καταδεχομένοις, ἀλλ’ ἢ αὐτήν τήν ἄληπτόν τε καί ἀθέατον οὐσίαν ὀφθῆναι τοῖς τεθεαμένοις κενολογοῦσιν, ἢ εἰκόνας μέν ταῦτα τῆς ἀληθείας, καί τύπους, καί σχήματα ἐμφανισθῆναι τοῖς ἑωρακόσι συντιθεμένοις, εἰκονογραφεῖν δέ ἐνανθρωπήσαντα τόν Λόγον, καί τά ὑπέρ ἡμῶν αὐτοῦ πάθη οὐκ ἀνεχομένοις, Ἀνάθεμα α΄ »Συνοδικόν τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ζ΄ Συνόδου ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἅγιον Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην, ὁ ὁποῖος εἰς τό Πηδάλιον γράφει εἰς τά προλεγόμενα τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «ὅτι καί ὁ Ἄναρχος Πατήρ πρέπει νά ζωγραφίζεται καθώς ἐφάνη εἰς τόν προφήτην Δανιήλ ὡς Παλαιός ἡμερῶν».
Ἡ Ἁγία Ζ´ Οἰκουμενική Σύνοδος, εἰς τήν Η´ Πρᾶξιν αὐτῆς λέγει:
«Πιστεύοντες εἰς ἓνα Θεόν ἐν Τριάδι ἀνυμνούμενον, τάς τιμίας αὐτοῦ εἰκόνας ἀσπαζόμεθα».

Ὅ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅταν σχολιάζῃ τό ὅραμα τοῦ Προφήτου Δανιήλ λέγει: «Πατέρα καί Υἱόν οὗτος καί πρῶτος καί μόνος ὁρᾶ, ὡς ἐν ὂψει».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς περί τοῦ αὐτοῦ Ὁράματος τοῦ Δανιήλ λέγει:

«Ἀλλά καί πατέρα τόν Δαβίδ οὗτος ἔχει, . . . ὡς εἶναι τόν τεχθησόμενον Θεόν ὁμοῦ καί ἄνθρωπον, υἱόν τε ἀνθρώπου καί υἱόν Θεοῦ, παρά Θεοῦ καί Πατρός ὡς ἄνθρωπος τήν ἀδιάδοχον Βασιλείαν λαμβάνοντα, ὡς εἶδε καί προανεκήρυξεν ὁ Δανιήλ· «ἐθεώρουν γάρ», φησίν, «ἕως οὗ θρόνοι ἐτέθησαν καί Παλαιός Ἡμερῶν ἐκάθισε· καί ἰδού ὡς υἱός ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ καί μέχρι τοῦ Παλαιοῦ τῶν Ἡμερῶν ἔφθασε, καί αὐτῷ ἐδόθη ἡ τιμή καί ἡ ἐξουσία».
------------------------------------------
Ο/Η xristianorthodoxipisti.blogspot.gr είπε...

https://drive.google.com/file/d/1jM8a_TPdecCXn6u58HJHPheDEPRQm-y_/view?usp=sharing

https://play.google.com/books/reader?id=XlxnHwAAAEAJ&pg=GBS.PA0
--------------------------------------------------------
Ο/Η Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...

Η οσιομάρτυς Χερουβειμία από την Ρουμανία (σπούδασε Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά)ανέλαβε ως υποτροφία για το master της να ερευνήσει ένα χειρόγραφο της Ερμηνείας στη Γένεση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και εκεί απέδειξε ότι το κείμενο που είχαν τυπώσει οι Ιησουίτες και έπειτα εισήγαγε ο J. P. Migne στην Ελληνική Πατρολογία, είχε πολλές παρεμβάσεις και αλλοιώσεις σε σχέση με το ερευνόμενο χρυσοστομικό κείμενο.