Η
επονείδιστη πρακτική της ισοπεδωτικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, να κατασυκοφαντεί
την Εκκλησία και να λοιδορεί την ζώσα Ορθόδοξη παράδοσή μας, ως μία παρωχημένη
πρόταση ζωής, ενώ την ίδια στιγμή εκθειάζει και προάγει εν Ελλάδι, αλλότριες
θρησκείες, μη φιλειρηνικές αλλά και προδήλως απάδουσες προς τον
Ελληνο-Χριστιανικό πολιτισμό μας, με αποδεδειγμένο φουντομενταλιστικό υπόβαθρο
και Σιδηρά δομή ταυτόχρονης άσκησης πολιτικής εξουσίας, εξυπηρετεί ασφαλώς το
αλωμένο πνεύμα της Νέας πολυπολιτισμικής Τάξης πραγμάτων, η οποία αποβλέπει,
δια, της άρδην κατάλυσης της εθνικής ιδιοπροσωπίας, των παραδοσιακών αξιών και
της Θρησκείας του εκάστου λαού, μέσω της μεθοδολογίας του «εισοδισμού», την
εγκαθίδρυση της παγκόσμιας θρησκείας.
Υπό
το πρόσχημα μίας ανυπόστατης ρητορικής περί δήθεν οικουμενισμού και μίας
ουτοπικά θελκτικής απροσδιόριστης όμως στην πράξη αλληλεγγύης, προάγεται το
σύγχρονο διαβρωτικό πνεύμα καταρρακώσεως των παραδοσιακών αξιών και μεθοδικής
απαλείψεως της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Το
πεδίο τριβής έγκειται εις το ότι το έθνος ενέχει οντολογική διάσταση και όπως
κατ’ επανάληψη έχω επισημάνει συνδέεται αρρήκτως και αλληλοπεριχωρείται, τελών
εν σχέσει συναλληλίας. με την Ορθόδοξη παράδοση, όπως εξάλλου η προρρηθείσα
αύτη σχέση κατοχυρώνεται αδιασάλευτα εις την Συνταγματική έννομη τάξη.
Σε
κάθε όμως περίπτωση, η ζώσα και διαχρονική Ορθόδοξη παράδοσή μας, η Πίστη μας,
η εξ αποκαλύψεως Αλήθεια καθώς και η καθημερινή ψηλάφηση της παρουσίας του Θεού
εις την ζωή μας, δεν συνιστά απλώς μία ακινητοποιημένη νοησιαρχική, ειρημένη η
προφορική, διατύπωση, αλλά ούτε απλώς μία ορθολογιστικά τεκμηριωμένη ερμηνεία
των Ευαγγελίων εδραζόμενη εις την φιλοσοφική έποψη της θεωρίας του
Χριστιανισμού, δια την πορεία μας εις την ζωή άχρι εσχάτων.
Πρόκειται
δια μία βιωματική εμπειρία η οποία απευθύνεται εις την καρδιά όλων των
ανθρώπων, οι οποίοι δια των μυστηρίων της Εκκλησίας δύνανται, κατά το πρότυπο
της Αναστάσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, να γευθούμε την αιώνια ζωής, ως
πλάσματα του Θεού, κατ’ εικόνα δημιουργημένοι, παρά το Ιστορικό προπατορικό
αμάρτημα το οποίο μας διατρέχει.
Ως
εκ τούτου λοιπόν, η Εκκλησία συνιστά μία επανάσταση, καθότι ο Κύριος μας ο
αίρων τις αμαρτίες ημών, ως τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος εθυσιάσθη δια την
Σωτηρία μας, καταλύοντας τον Θάνατο με τον Θάνατο και Αναστάς μετά δόξης, την
Τρίτη Ημέρα κατά τας Γραφάς, μας μεταλαμπάδευσε βιωματικά και έμπρακτα το
ζείδωρο φως της ελπίδας, δια της ολοσχερούς καταργήσεως του θανάτου, υπό Αυτού
μέσω της Αναστάσεώς του.
Εν
κατακλείδι, απαιτείται διηνεκής αγών προς εξανάσταση του Γένους μας, ο
Χριστιανισμός δεν συμβιβάζεται με την ακηδία λόγω ότι είναι φύσει ρηξικέλευθος.
Χαράλαμπος
β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου