Ο αείμνηστος Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης : Θλιβερά διαπίστωσις.

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας! 
---------------------------------------
Ανώνυμος είπε...

Ο Χριστός είπε άραγε όταν επιστρέψω θα βρω τη πίστη στους ανθρώπους; Η απάντηση είναι γνωστή, δε θα τη βρει. Οι άνθρωποι πολύ εύκολα μεταβαλλόμαστε, σαν τη κινούμενη άμμο. Άλλα διδασκόμαστε, άλλα εφαρμόζουμε, κι άλλα προβάλλουμε επί καθέδρας. Η σχιζοφρένεια αν και δε φαίνεται με πρώτη ματιά διέπει συμπεριφορές και προτάσεις. Αυτήν ήρθε να διορθώσει ο Θεός, ό,τι -αν κι εφ΄όσον συμβαίνει και υπάρχει το αγαθό- περιέχει το εσωτερικό να περιβάλλεται κι από το εξωτερικό περίβλημα. Λοιπόν, ή με το πλοίαρχο ή με τα ρεύματα της θάλασσας. Πάντως η συνταγή να πατάς σε δύο βάρκες δεν ισχύει, καταποντίζεσαι.

Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών, αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους.
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….

1 σχόλιο:

  1. Ο Χριστός είπε άραγε όταν επιστρέψω θα βρω τη πίστη στους ανθρώπους; Η απάντηση είναι γνωστή, δε θα τη βρει. Οι άνθρωποι πολύ εύκολα μεταβαλλόμαστε, σαν τη κινούμενη άμμο. Άλλα διδασκόμαστε, άλλα εφαρμόζουμε, κι άλλα προβάλλουμε επί καθέδρας. Η σχιζοφρένεια αν και δε φαίνεται με πρώτη ματιά διέπει συμπεριφορές και προτάσεις. Αυτήν ήρθε να διορθώσει ο Θεός, ό,τι -αν κι εφ΄όσον συμβαίνει και υπάρχει το αγαθό- περιέχει το εσωτερικό να περιβάλλεται κι από το εξωτερικό περίβλημα. Λοιπόν, ή με το πλοίαρχο ή με τα ρεύματα της θάλασσας. Πάντως η συνταγή να πατάς σε δύο βάρκες δεν ισχύει, καταποντίζεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή