 |
| Ελληνική Σημαία σε πολεμικό πλοίο |
… «Κάθε μέρα τη βάζω. Πήγαν εχθές και έβαλαν στην εκκλησία επάνω άλλη. Την είχα βάλει εγώ αλλά την είχε σκίσει ο αέρας που δεν αφήνει τίποτα»…
Έχω συμπεριλάβει στο τελευταίο μου βιβλίο "Βίωμα Ορθοδοξίας" ένα ύμνο, λίγες στροφές από το ποίημα του Γάλλου ποιητή Frédéric Mistral "Ο Ελληνικός Ύμνος", πού μετέφρασε ο Κωστής Παλαμάς. Θα ήθελα να τις αφιερώσω στην Κυρά - Ρηνιώ δίνοντάς την την ευχή μου!
.............................
Κ' ἔλα, ἑτοιμάστε τά λευκά φορέματά σας,
ἀρραβωνιαστικές, γιά νά στεφανωθῆτε
στό γυρισμό τούς ἀκριβούς σας μέσ’ στό λόγγο
γί αὐτούς πού σᾶς γλυτώσανε κόφτε τη δάφνη.
Ἀγνάντια στή σκυφτή καί ντροπιασμένη Εὐρώπη,
ἄς πιοῦμε ξέχειλη τή δόξα παλληκάρια.
Κι ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει.
Ὅ,τι ἔγινε μπορεῖ νά ξαναγίνει, ἀδέρφια!
Στῶν πυρωμένων τούτων βράχων τήν λαμπράδα
μέ σάρκα θεία μπόρεσ’ ὁ ἄνθρωπος νά νοιώσῃ
τό φωτερώτερο κι ἀπ’ ὅλα τά ὄνειρά του.
Κι ἡ χριστιανή ψυχή βουβή ἐκεῖ πέρα θά εἷναι;
Κι ἐμεῖς ἑνός κορμιοῦ ξερόκλαδα ἐκεῖ πέρα;
Κι ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει!
Τό Μαραθώνιο πεζοδρόμο ἀκολουθώντας
κι ἄν πέσουμε, τό χρέος μας ἔχουμε κάμει!
Καί μέ τό αἷμα τοῦ προγόνου μας Λεωνίδα
τό αἷμα μας, θριάμβων αἷμα, ταιριασμένο,
θά πορφυρώσει τόν καρπό τόν κοραλλένιο
καί τό σταφύλι τό κρεμάμενο στό κλῆμα.
Κι ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει!
Τῆς ἱστορίας μας φέγγουν τρεῖς χιλιάδες χρόνια,
Ὀρθοί! Καί πρόβαλε ἀπό τώρα τό παλάτι
στόν τόπο ἐκεῖ, πού λύθηκαν τά κακά μάγια,
κι ὁ φοίνικας ξαναγεννιέται ἀπό τή στάχτη.
Στίς ἀμμουδιές τῆς Μέκκας διῶξε το, ἥλιε,
τό μισοφέγγαρο μακριά ἀπ' τόν οὐρανό μας...
Ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει!
.............................
Κ' ἔλα, ἑτοιμάστε τά λευκά φορέματά σας,
ἀρραβωνιαστικές, γιά νά στεφανωθῆτε
στό γυρισμό τούς ἀκριβούς σας μέσ’ στό λόγγο
γί αὐτούς πού σᾶς γλυτώσανε κόφτε τη δάφνη.
Ἀγνάντια στή σκυφτή καί ντροπιασμένη Εὐρώπη,
ἄς πιοῦμε ξέχειλη τή δόξα παλληκάρια.
Κι ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει.
Ὅ,τι ἔγινε μπορεῖ νά ξαναγίνει, ἀδέρφια!
Στῶν πυρωμένων τούτων βράχων τήν λαμπράδα
μέ σάρκα θεία μπόρεσ’ ὁ ἄνθρωπος νά νοιώσῃ
τό φωτερώτερο κι ἀπ’ ὅλα τά ὄνειρά του.
Κι ἡ χριστιανή ψυχή βουβή ἐκεῖ πέρα θά εἷναι;
Κι ἐμεῖς ἑνός κορμιοῦ ξερόκλαδα ἐκεῖ πέρα;
Κι ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει!
Τό Μαραθώνιο πεζοδρόμο ἀκολουθώντας
κι ἄν πέσουμε, τό χρέος μας ἔχουμε κάμει!
Καί μέ τό αἷμα τοῦ προγόνου μας Λεωνίδα
τό αἷμα μας, θριάμβων αἷμα, ταιριασμένο,
θά πορφυρώσει τόν καρπό τόν κοραλλένιο
καί τό σταφύλι τό κρεμάμενο στό κλῆμα.
Κι ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει!
Τῆς ἱστορίας μας φέγγουν τρεῖς χιλιάδες χρόνια,
Ὀρθοί! Καί πρόβαλε ἀπό τώρα τό παλάτι
στόν τόπο ἐκεῖ, πού λύθηκαν τά κακά μάγια,
κι ὁ φοίνικας ξαναγεννιέται ἀπό τή στάχτη.
Στίς ἀμμουδιές τῆς Μέκκας διῶξε το, ἥλιε,
τό μισοφέγγαρο μακριά ἀπ' τόν οὐρανό μας...
Ἄν πρέπει νά πεθάνουμε γιά τήν Ἑλλάδα,
θεία εἶν’ ἡ δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει!
Διαβάσαμε στο ethnos.gr:
Κυρά – Ρηνιώ: Μένω στην Κίναρο για να υψώνω κάθε πρωί την ελληνική σημαία
Στο πλευρό της κυρα-Ρηνιώς στην Κίναρο βρέθηκαν ξανά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Το νησί προσέγγισε και δεύτερο Super Puma και παρείχε προμήθειες αλλά και τεχνική βοήθεια προκειμένου να αποκατασταθεί η βλάβη στην ηλεκτροδότηση. Η ηλικιωμένη κυρά – Ρηνιώ στέλνει το δικό της μήνυμα μέσω του Open TV και όπως λέει η ίδια «μένω εδώ για τη σημαία».
«Είδα το αεροπλάνο που ήρθε χαμηλά κατά πάνω μου. Ακούω το ελικόπτερο ναι. Νόμιζα ότι έφυγε δεν άκουσα τίποτα. Μετά ήταν φορτωμένος ο άνθρωπος. Ήθελα να του δώσω νερό. Ο κακόμοιρος ήταν φορτωμένος πράγματα. Αν το ήξερα θα πήγαινα να βοηθήσω. Δεν το ήξερα γιατί εκείνοι έφυγαν και πήγαν πάνω στα χωράφια» λέει η 74χρονη γυναίκα στη δημοσιογράφο του Open TV Γεωργία Λαγού. «Ήρθαν και πήγαμε στα φώτα. Βγάλαμε φωτογραφίες τα φώτα για να τις δώσουν στους τεχνικούς και να δουν τι θα χρειαστεί για να έρθουν να διορθώσουν» προσθέτει.
Η 74χρονη κυρα-Ρηνιώ, που φυλάει «Θερμοπύλες» στο ακριτικό νησί δυτικά της Καλύμνου και της Λέρου, αρνείται να το εγκαταλείψει. Εκεί έχει βρει τον παράδεισό της. «Όπου και να πάω αλλού δεν μου άρεσε εδώ θέλω μόνο. Έχει ο Θεός για όλους». Κάθε πρωί υψώνει με υπερηφάνεια την γαλανόλευκη. «Κάθε μέρα τη βάζω. Πήγαν εχθές και έβαλαν στην εκκλησία επάνω άλλη. Την είχα βάλει εγώ αλλά την είχε σκίσει ο αέρας που δεν αφήνει τίποτα» λέει ακόμα στο Open TV.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου