Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ -- Αθωνικά άνθη

Φίλοι αναγνώστες μας ερωτούν τι σημαίνει ο όρος, του οποίου κάνουμε συχνά χρήση: πνευματική παράδοση. Το θέμα είναι καίριο για την απλανή πορεία της Εκκλησίας. Αποτελεί αληθινόν πνευματικόν θησαυρόν και την λυδίαν λίθον του ήθους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί είναι συμπύκνωση της βιουμένης πνευματικής αληθείας, η σάρκωση της δογματικής διδασκαλίας. Η πνευματική παράδοση άρχισε με το πρώτο κήρυγμα των Αποστόλων, που περιελάμβανε την διδασκαλία του Κυρίου και κατόπιν συνεχίσθηκε με τις αποκαλύψεις του εν τη Εκκλησία λαλούντος αγίου Πνεύματος. Αλλά η διδασκαλία αυτή ήταν συνοπτική. Το Ευαγγέλιον αποτελεί την πλήρη διδασκαλίαν της Εκκλησίας, αλλά σε αδρές γραμμές. Το άγιον Πνεύμα όμως, με την συνεργίαν των καθαρών ψυχών, απεκάλυψε σε όλες τις διαστάσεις και σε κάθε λεπτομέρεια την εν Χριστώ πνευματικήν ζωήν.

Οικουμενισμός η εσχάτη αίρεσις (22ον)

Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης νόθος καρπὸς ἐξωσυζυγικῶν σχέσεων -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁµ. Καθ. Α.Π.Θ.

Ἡ Κωνσταντινούπολη ἐγκαταλείπει τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἀναγνωρίζει ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικούς

Ὁ συνοδικὸς θεσµὸς δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ λειτουργεῖ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ µετὰ τὶς θεωρούµενες ἀπὸ ὅλους ἑπτὰ οἰκουµενικὲς συνόδους, µὲ τελευταία τὴν Ζ´ τῆς Νικαίας (787), καὶ τὶς µετὰ ταῦτα θεωρούµενες ἀπὸ πολλούς ὡς Η´ καὶ Θ´, τὴν ἐπὶ Μ. Φωτίου δηλαδὴ τὸ 879 καὶ τὴν ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαµᾶ τοῦ 1341/1351, συνῆλθαν πολλὲς σύνοδοι µὲ εὐρύτερη ἢ µικρότερη σύνθεση καὶ µὲ σπουδαῖο συνοδικὸ ἔργο. ᾽Ακόµη καὶ κατὰ τὴν Τουρκοκρατία καὶ σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ 19ου αἰῶνος πάµπολλες σύνοδοι, µὲ τὴν συµµετοχὴ τὶς περισσότερες φορὲς καὶ τῶν πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύµων ὡς καὶ ἱεραρχῶν ἀπὸ τὰ πρεσβυγενῆ αὐτὰ πατριαρχεῖα, ἀντιµετώπισαν τὰ ἀνακύψαντα θέµατα στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τὸν προσηλυτισµὸ Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπὸ παπικοὺς καὶ προτεστάντες ἱεραποστόλους. 
---------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

π. Θεόδωρος Ζήσης: «Ἀπατῶνται ὅµως, ἂν νοµίζουν, ὅτι, ὅπως ξεγέλασαν πολλὲς ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες καὶ πολλοὺς ἐπισκόπους - εὐτυχῶς ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ξεγελάστηκαν- θὰ ἐξαπατήσουν καὶ τὴν γρηγοροῦσα συνείδηση τοῦ πληρώµατος τῆς Ἐκκλησίας».

Σχόλιον: Ἀπό ποῦ ἀντλεῖτε αὐτήν τήν αἰσιοδοξίαν, π. Θεόδωρε; Ποῖοι, καί, πρό παντός, πόσοι εἶναι αὐτοί πού δέν ἐξηπατήθησαν ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς; Ἐλπίζω νά μήν ἐννοῆτε κάποιους «λέοντες» πού βρυχῶνται μέν, συνεχίζουν δέ τήν θανάσιμον κοινωνίαν των μετά τῶν Οἰκουμενιστῶν, παρά τά παραδοσιακῶς καί ἁγιογραφικῶς παραδεδεγμένα, πού εἶναι ἀκριβῶς τά ἀντίθετα. Λοιπόν, ποιούς ἐννοεῖτε, μήπως τούς 5-6 «ἀποτειχισθέντας», πού, ἐξ' ὅσων γνωρίζω, διέκοψαν μέν τό μνημόσυνον τοῦ ἐπιχωρίου «ἐπισκόπου» των, ἀλλά συνεχίζουν νά κοινωνοῦν μέ ἄλλους πού κοινωνοῦν μέ τόν Βαρθολομαῖον;

Εξομολογείσθε Τω Κυρίω --- Orthodox Hymns

Τη ΙΓ΄ (16η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΓΓΑΙΟΥ.

Αγγαίος ο Άγιος Προφήτης κατήγετο από την ιερατικήν φυλήν του Λευϊ, εγεννήθη δε εις την Βαβυλώνα, μετά την αιχμαλωσίαν των Ισραηλιτών. Νέος δε έτι ων, μετέβη εκ της Βαβυλώνος εις την Ιερουσαλήμ μετά των άλλων Ιουδαίων και προεφήτευσε μετά του Προφήτου Ζαχαρίου έτη τριάκοντα εξ, προλαβών την έλευσιν του Χριστού έτη τετρακόσια εβδομήκοντα. Φανερώς δε προεφήτευσε δια την από Βαβυλώνος επιστροφήν των Ιουδαίων και είδεν εκ μέρους την δευτέραν οικοδομήν του Ναού· αποθανων δε ετάφη ενδόξως πλησίων εις τους τάφους των ιερέων, καθότι και αυτός, ως είπομεν, ήτο από γένος ιερατικόν. Ούτος κατά τα χαρακτηριστικά του σώματος ήτο δασύς την κόμην, γέρων πολύ, στρογγύλον έχων το γένειον· κατά τον ηθικόν χαρακτήρα έντιμος, κατά την αρετήν περιφανής, αγαπώμενος παρά πάντων, τιμώμενος ως ένδοξος και μέγας Προφήτης. Αγγαίος δε ερμηνεύεται εορτή ή εορταζόμενος.  

Αρνούμεθα την ευσέβειάν μας! Πως δε την αρνούμεθα; Ακούσατε:

Δια τούτο ας αναλογισθώμεν πόσον οι Άγιοι Πατέρες ηγωνίσθησαν και επειράσθησαν και εκακοπάθησαν δια να στερεώσουν την ευσέβειαν, ενώ ημείς πολλάκις άνευ πειρασμού, άνευ ουδεμιάς θλίψεως, άνευ ουδενός θανάτου, αρνούμεθα την ευσέβειάν μας. Πως δε την αρνούμεθα; Ακούσατε. Όταν επιορκούμεν ή όταν ομνύωμεν ψευδώς, ή αληθώς εις το άγιον Ευαγγέλιον, και αυτό άρνησις του Χριστού και της Πίστεώς μας είναι και μεγάλην επιφέρει την οργήν του Θεού. Διότι γράφεται εις το βιβλίον του Προφήτου Ζαχαρίου, ότι ο θείος αυτός Προφήτης είδε να πετά εις τον ουρανόν δρέπανον μέγα, του οποίου το μήκος ήτο πήχεις είκοσι και το πλάτος πήχεις δέκα και του είπεν ο Θεός: «Αυτό το δρέπανον εξέρχεται από το πρόσωπον του Θεού, και εισέρχεται εις την οικίαν εκείνου, όστις ομνύει εις το όνομα του Θεού» (Ζαχ. ε: 3 – 4). Βλέπετε, ευλογημένοι Χριστιανοί, οποίαν οργήν του Θεού επισύρουν καθ’ εαυτών εκείνοι οίτινες ομνύουν;

Ο φλογερός αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως Κοσμάς Φλαμιάτος το 1840 εξαπέλυσε δριμύτατον «κατηγορώ» εναντίον του αντιχρίστου Μασωνο-Οικουμενισμού,

με λόγον του, που ανεγνώσθη από πολλούς ιερείς εις τους ιερούς ναούς της νήσου Κεφαλληνίας. Εις τον λόγον του αυτόν ο Φλαμιάτος εκεραυνοβολούσε το Μασωνο-Οικουμενιστικόν τέρας ως εξής :

«Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως απ΄ αρχής εστάθησαν να έμβωσιν εις αυτά τα άγια των αγίων, εις αυτό το θυσιαστήριον, να λάβωσι, δηλαδή, λαθραίως και αναισθήτως το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας, φρικωδέστατον και ανέκδοτον μέχρι τούδε φαινόμενον, εις όλα τα χρονικά της Ορθοδοξίας, και ως εκ τούτου να εξαλείψωσι κατά μικρόν και ανεπαισθήτως όλην την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, όλον το Ιερατικόν και μοναδικόν τάγμα,
-------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὁ ὄντως φλογερός ἀγωνιστής Κοσμᾶς Φλαμιάτης εἶχε προφανῶς Ὀρθόδοξον αἰσθητήριον, ὁπότε ἀντελήφθη γρήγορα τά Σατανικά σχέδια τῶν Σιωνιστῶν ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἑλλάδος καί ἐκτύπησεν ἀπό πολύ ἐνωρίς -- ἀπό τά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος -- τό «καμπανάκι» στούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι τότε ἦσαν, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, πτωχοί, ταπεινοί καί εὐσεβεῖς, διό καί ὁ λόγους τοῦ Φλαμιάτου ηὗρε γόνιμον ἔδαφος. Ἐξ ἄλλου, οἱ Μασσῶνοι δέν εἶχαν κυριαρχήσει ἀκόμη πλήρως εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ὅπως ἔγινε κατά τόν 20όν αἰῶνα, ὑπῆρχαν δηλαδή τότε ἀκόμη κάποιες ἀντιστάσεις. Ἐπειδή, ὅμως, τέτοιες φωνές «ἔπρεπε» νά ἐκλείψουν, τόν ἐφυλάκισαν καί τόν ἐδηλητηρίασαν! Οἱ σημερινές μαριονέττες των Σιωνιστῶν, πού παριστάνουν τούς ἐπισκόπους -- τρομάρα τους! -- γιατί δέν ἀνακηρύσσουν Ἅγιον αὐτόν τόν μάρτυρα, ἀλλ' «ἁγιοποιοῦν» μόνον ὅσους συνέπλευσαν μαζί τους εἰς τόν ὄλεθρον τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους;

Σεβ. Ἀργολίδος, ἐτεμαχίσατε τὸν Ἅγιον;

Ὁ γνωστὸς προωθητὴς τοῦ Φαναρίου μὲ κάθε τίμημα κ. Π. Ἀνδριόπουλος προκειμένου νὰ εὕρη μίαν ἀκόμη ἀφορμὴν νὰ κατηγορήση τοὺς «κακοὺς» Ρώσους ἐγείρει ζήτημα τεμαχισμοῦ τοῦ Ἁγ. Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ. Μόνον ποὺ ὅπως εἰς μίαν κλοπὴν δὲν εὐθύνεται μόνον ὁ κλέπτης ἀλλὰ καὶ ὁ κλεπταποδόχος, τοιουτοτρόπως ἐδῶ εὐθύνεται καὶ ὁ Σεβ. Ἀργολίδος! Ποῖον ἄλλον θὰ ἐγκαλέσουν οἱ Φαναριῶται εἰς τὸ ἑδώλιόν τους; Παραθέτομεν τὸ δημοσίευμα ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «Φῶς Φαναρίου» τῆς 1ης Δεκεμβρίου 2019:

Ο εποικισμός της Ελλάδος συνεχίζεται....

Πάνω από 20.000 οι αιτούντες άσυλο μόνο στη Λέσβο

Συνολικά 18.200 αιτούντες άσυλο διαμένουν σήμερα στον καταυλισμό του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας. Ενώ στην ευρύτερη περιοχή της δημοτικής ενότητας Μυτιλήνης στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η Μόρια και στην οποία διαμένουν 40.000 κάτοικοι, επίσημα από χθες ο αριθμός των αιτούντων άσυλο που διαμένουν σε διάφορες δομές ξεπέρασε τις 20.000.

Στο μεταξύ συνεχίζονται οι ροές προς τα νησιά ακόμα και υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Μην ακούτε τους δειλούς και τούς μοιραίους --- του Στέλιου Παπαθεμελή*

“Προσταγή στη φυλή μας, σα νόμος βαριά,

το παλιό ν’ αναστήσουμε θάμα.
Νάναι αιώνια σε τούτη τη γη η Λευτεριά,
κάποιας μοίρας ορίζει το τάμα».
(Σ. Σπεράντσας)

   
Ο ποιητής επιβεβαιώνει τη βαριά προσταγή στον Ελληνισμό να διαιωνίζει το τάμα της Λευτεριάς. Με αφετηρία αυτό δεν «συζητάμε» καμία απειλή κατά της Ελευθερίας μας. Την αποκρούουμε με νύχια και με δόντια, ψυχή τε και σώματι. Και το πράττουμε αποτελεσματικά.
-------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἐξαιρετικόν ἄρθρον-ξυπνητήρι τοῦ κ. Παπαθεμελῆ, ὁ ὁποῖος βεβαίως δέν εἰσακούεται ἀπό τήν «ΕΛΙΤ», ἐπειδή δέν συμπλέει μέ αὐτήν στόν ἀφανισμόν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας.