«Τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων» -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αν. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΜΑΣ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Το θηρίον που, με την μίαν ή την άλλην μορφήν, ανέκαθεν ήθελε να καταπίη την Ελλάδα δείχνει και πάλιν επιδεικτικώς τους οδόντας του. Η δορά την οποίαν φορεί εδώ και μερικά έτη έχει την επιγραφήν «Νέα Τάξις Πραγμάτων». Αι μέθοδοι, τας οποίας χρησιμοποιεί δια την επίτευξιν των ανόμων σκοπών του, κυμαίνονται από «εκσυγχρονιστικάς» μεταρρυθμίσεις μέχρι καταστροφικάς βομβιστικάς επιχειρήσεις, με πρόσχημα βεβαίως πάντοτε την … «προστασίαν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»! Αι επανειλημμέναι προσπάθειαί του να διχάση δια παντός τον Ελληνικόν λαόν εις τας αρχάς και τα μέσα τού μόλις λήξαντος αιώνος προεκάλεσαν μεν βαρέα τραύματα εις τον χιλιοπροδομένον αυτόν λαόν, αλλά δεν επέτυχον πλήρως του σκοπού των. Η αόρατος χειρ του Κυρίου ίπταται υπεράνω της Ελλάδος και την προστατεύει, ως εν τέλειον φρούριον, το οποίον υπάρχει, επειδή υπάρχουν ακόμη ευσεβείς ψυχαί εντός αυτού. Το θηρίον έχει κατανοήσει, ωστόσον, ότι αι προσπάθειαί του θα συνεχίσουν να αποβαίνουν μάταιαι, αν προηγουμένως δεν κρημνισθή το φρούριον της ευσεβείας. Πριν από μερικά έτη, γνωστόν όργανόν του είπε τα εξής:

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ --- Orthodox Hymns

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

telemaxos doumanis

Τη ΙΑ΄ (11η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΔΑΝΙΗΛ του Στυλίτου.

Δανιήλ ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Α΄ του μεγάλου του επικαλουμένου Μακέλλη του βασιλεύσαντος κατά τα έτη (457- 474), κατήγετο δε από την Μεσοποταμίαν της Συρίας, εκ της περιφερείας Σαμοσάτων. Τούτου τον θαυμάσιον και μελίρρυτον Βίον θέλομεν διηγηθή ενταύθα, ελπίζοντες ότι μεγάλως εκ τούτου θέλετε ωφεληθή.

Λαθραίοι βιαστές συνειδήσεων. -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η συνειδησιακή άλωσις συνιστά το πρώτιστο μέλημα της καθεστηκυίας τάξης, τούτο επιτυγχάνεται δια του πνευματικού ευνουχισμού της κοινωνίας και της μετατροπής της σε υδαρή μάζα δια της φαιάς προπαγάνδας των συντεταγμένων Μ.Μ.Ε τα οποία  συνεργούν αγαστώς, εις τους στόχους, της εκάστοτε απηνούς επιβολής της ιδιότυπης δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας.

Η πλύση εγκεφάλου, η φαλκίδευση της ελευθερίας του λόγου, η λογοκρισία συνιστούν παρεμπίπτοντες στόχοι της αστυνομίας της σκέψεως και της εξουδετερώσεως οιουδήποτε αρθρώνει τυχόν εμπεριστατωμένη αντίρρηση προς το σιδηρούν παραπέτασμα του συστήματος.

Ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας -- Υπό Μελετίου Νικολ. Χατζή, Αντεισαγγελέως Εφετών

Ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας αναφέρεται από τον Ιωάννη της Κλίμακος. Ήταν ένας απλοϊκός τσαγκάρης, που έζησε την εποχή, που ασκήτευε ο μέγας Αντώνιος. Ήταν άνθρωπος πολύ ευσεβής και ενάρετος. Ζούσε με ακρίβεια τη χριστιανική ζωή, έχοντας πάντα το νου του κοντά στο Θεό. Τόσο ψηλά έφτασε η αρετή του, ώστε και οι άγγελοι ασχολήθηκαν μ΄ αυτή. Τόση ήταν η πνευματική του ανάβαση, μέχρι που απετέλεσε το μέτρο κρίσεως και συγκρίσεως των αρετών. Έτσι, λοιπόν, ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα, ότι «ουχ ο τόπος, αλλ΄ ο τρόπος». Δηλαδή, για να κάμη κανείς χριστιανική ζωή, δεν είναι ανάγκη να εγκαταλείψη τον κόσμο, να κλειστή στα μοναστήρια και να γίνη «ομφαλοσκόπος». Για την τελειότητα, που αποτελεί και τον αληθινό προορισμό μας, δεν χρειάζονται ειδικοί τόποι, ούτε ωρισμένοι ασκητικοί τρόποι. Φτάνει η αδιάλειπτη βίωση του Θεού με τους ευαγγελικούς κανόνες, σ΄ οποιοδήποτε τόπο και χρόνο. Ο «ησυχασμός» αποτελεί βέβαια μέθοδο αναβάσεως χωρίς ν’ αποτελεί αυτοσκοπό. Τα μοναστήρια, είναι, ασκητικοί τόποι και αποτελούν τα νεύρα της Εκκλησίας, κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Εν πάση όμως περιπτώσει το γνήσιο ευαγγελικό πνεύμα, είναι το ιεραποστολικό, σύμφωνα προς το «πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, στ. 19) και «ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού» (Ιωάν. 17, στ. 15). Πόσοι ασκητικοί αγώνες του Αντωνίου στην έρημο, για την αρετή και την αγιότητα! Πόσοι όμοιοι αγώνες, άλλων συνασκητών και μοναχών! Κι όμως ο Σκυτεύς της Αλεξανδρείας, ο απλοϊκός αυτός τσαγκάρης, ήταν πιο ενάρετος από τον ασκητή Αντώνιο. Έτσι διαβεβαίωσε ο άγγελος τον τελευταίο. Αντώνιε, του είπε, η αρετή σου υπολείπεται, τούτου του Σκυτέως του εν Αλεξανδρεία ώδε… Ας γίνη, λοιπόν μάθημα, σ’ όλους εκείνους, που σπεύδουν να εγκαταλείψουν τον κόσμο και να κλειστούν στα μοναστήρια, πιστεύοντας, ότι μόνο εκεί θα ασκηθούν στην αρετή. Η δε Εκκλησία παράλληλα με τη μνήμη του Μεγάλου Αντωνίου, δίκαιο είναι να γιορτάζει και τη μνήμη του Μείζονος Σκυτέως.

Οἱ ἀθρόες "ἁγιοκατατάξεις" ἐκ μέρους τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί....ὁ Οἰκουμενισμός!

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ἡ ὑπόθεση τῶν ἁγιοκατατάξεων δέν μπορεῖ ὡς μέρος τῆς μεγάλης εἰκόνος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου νά μήν ἐξετασθεῖ ἐντός τῆς ὅλης εἰκόνος καί τοῦ πραγματικοῦ πλαισίου τῆς ἐπικρατούσης σ' αὐτόν καταστάσεως.

 Μέ σύγχρονα δεδομένα, κυριολεκτικῶς τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ἄς περιγράψουμε, σημειολογικά, αὐτό τό πλαίσιο:

Τόν Ὀκτώβριο, ἐνεστῶτος ἔτους (2019), ἐπισκέπτεται ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά, ἀλλά εἶναι ἡ πρώτη ἐπίσκεψή του στό Ὄρος μετά τήν σύγκληση τῆς οἰκουμενιστικῆς "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" στήν Κρήτη.

Δέν συμμετέχουν ὅλοι στίς διάφορες ἐκδηλώσεις. Συλλειτουργοῦν μαζί του οἱ ἑπτά ἀπό τούς δεκαεννέα Ἡγουμένους. Ὅμως, κανείς ἐκ τῶν ἐπισήμων ἐκπροσώπων του δέν μιλᾶ, κανείς δέν διαμαρτύρεται. Ὅλοι τόν ὑποδέχονται, πλήν, βεβαίως, τῆς ἀνυποτάκτου Μονῆς Ἐσφιγμένου.
----------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Οἱ ἀληθινοί Ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν ὅτι οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστάς ὄχι μόνον δέν δύνανται νά εἶναι ἅγιοι, ἀλλά, τοὐναντίον, εἶναι «ἐχθροί τοῦ Θεοῦ» (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης). Κάθε Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν διαβάζουμε τό «Συνοδικόν», ἐκφωνοῦμε καί ἀναθέματα ἐναντίον τῶν ἐν γνώσει κοινωνούντων μέ αἰρετικούς. Πῶς, λοιπόν, δύνανται νά θεωρηθοῦν ἅγιοι αὐτοί πού «ἁγιοποιήθηκαν» ὑπό τοῦ αἱρεσιάρχου Βαρθολομαίου, ἐφόσον ἐκοιμήθησαν ἐν κοινωνίᾳ μετ' αὐτοῦ καί μετά τῶν ὑπολοίπων Οὐνιτῶν τῆς Ν/Ηκῆς «ἐκκλησίας»; Ἄρα πρόκειται διά Θέατρον!
[Σημείωσις: Ὁ συγγραφεύς τοῦ ἄρθρου κακῶς χρησιμοποιεῖ τόν ὅρον «ἁγιοκατατάξεις», καθότι ὁ Βαρθολομαῖος, ὡς αἱρετικός πού εἶναι, δέν ἐνεργεῖ ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ὀρθός ὅρος ἐν προκειμένῳ εἶναι «ἁγιοποιήσεις», οἱ ὁποῖες, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, εἶναι ἄκυρες.]

Ὁ Οἰκουμενισμὸς στοχεύει εἰς τὴν πανθρησκείαν -- Τοῦ κ. Παναγιώτου Ράπτη

Ὁ Οἰκουµενισµὸς σκοπεύει στὴν ἐφαρµογὴ τοῦ σχεδίου MRA, δηλαδὴ στὴν Ἕνωσι ὅλων τῶν αἱρέσεων τοῦ Χριστιανισµοῦ, ὅλων τῶν µονοθεϊστικῶν καὶ πολυθεϊστικῶν ἢ εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσµου σὲ µία πανθρησκεία, ὅπου θὰ βασιλεύει τὸ ἀντίχριστο καὶ ἀντιορθόδοξο πνεῦµα. Ὁ Οἰκουµενισµὸς εἶναι ἡ πιὸ ἤπια ἔκφρασι τοῦ µασωνικοῦ πνεύµατος, γιὰ νὰ µποροῦν νὰ συµµετέχουν καὶ οἱ κληρικοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν, χωρίς νὰ ἔχουν τὸ στίγµα τοῦ αἱρετικοῦ καὶ τὴν κατακραυγὴ τοῦ λαοῦ. Τὸ θέµα τοῦ Οἰκουµενισµοῦ µᾶς ἀφορᾶ ὅλους, γιατί σ´ αὐτὸν προσ - χώρησαν ὄχι µόνον Ὀρθόδοξοι λαϊκοὶ θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ µεγαλόσχηµοι κληρικοί, Πατριάρχες, Ἀρχιµανδρίτες, Ἡγούµενοι καὶ ἁπλοὶ µοναχοὶ ὅλων τῶν βαθµίδων. Σὲ τί ἀποσκοποῦν καὶ ἀποβλέπουν ὅλοι αὐτοί; Στὴν εἰρήνη τοῦ κόσµου καὶ τὴν ἀποφυγὴ θρησκευτικῶν πολέµων, στὴν παγκοσµιοποίηση καὶ στὴν πανθρηκεία.

Ἰδοὺ διατὶ ἐνέδωσεν ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

ΔΕΝ ἄργησε νὰ ἀποκαλυφθεῖ τὸ σκοτεινὸ παρασκήνιο τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου ἀπὸ τὸν Ἀλεξανδρείας. Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις λαμβάνει τὸ οὕτως ἢ ἄλλως γεωπολιτικοῦ ἐνδιαφέροντος ἐκκλησιαστικὸ θέμα τῆς νέας ἐκκλησίας τῆς Οὐ­κρανίας. Σύμφωνα μὲ τὴν πηγὴ τοῦ καναλιοῦ Pravblog, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, ὁ ὁποῖος ἦταν προσωπικὰ ἀντίθετος στὴν ἀναγνώριση τῶν Οὐκρανῶν σχισματικῶν, πιέστηκε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν. Ὑπενθυμίζεται πώς τὸ ἑλληνικὸ κράτος χρηματοδοτεῖ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας μέσῳ τοῦ ΥΠΕΞ. Αὐτὴ ἡ δομὴ ἀπειλοῦσε νὰ σταματήσει τὴ χρηματοδότηση, ἐὰν ὁ Θεόδωρος δὲν ἀναγνώριζε τὴν νέα ἐκκλησία, ἰσχυρίζεται ἡ ἴδια πηγὴ καὶ συμπληρώνει πώς αὐτὴ ἡ πίεση τῶν Ἑλλήνων διπλωματῶν ὑποστηρί­­χθηκε ἀπὸ μία ὁμάδα Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξάνδρειας, ποὺ διαφορετικὰ ἀπειλοῦσαν νὰ ἀπομακρύνουν τὸν Πατριάρχη.
---------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Νομίζω ὅτι ὁ κ. Θεόδωρος ἐνήργησε μέ «συνέπειαν». Ἐφόσον συμπλέει ἀμετανοήτως μέ τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πρός ἀπώλειαν τῆς ψυχῆς του καί τῶν ψυχῶν αὐτῶν πού συμπαρασύρει στήν Κόλασιν, ποῖος ὁ λόγος ν' ἀπολέσῃ ἐξουσίαν καί χρήματα; Ὡς σύγχρονος Ἰούδας, αὐτό «ἔπρεπε» νά κάνῃ, ἄν θέλῃ νά εἶναι συνεπής μέ τίς προηγούμενες ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ του. Ἔτσι, θά συνεχίσῃ νά «χαίρῃ» τῆς «ἐκτιμήσεως» τῶν ὀργάνων τοῦ Σατανᾶ (τοῦ «πάπα» Φραγκίσκου, τοῦ Βαρθολομαίου, τοῦ Ἱερωνύμου, τῶν πολιτικῶν μαριονεττῶν κ.ἄ.). Οὔτε σκέψις διά μετάνοιαν!