Το μεγάλο μυστικό…! -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Όλο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, από τη στιγμή που πραγματοποιούμε την πρώτη κατάδυσή μας στην ιερή κολυμβήθρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας εντάσσει σε μια μεταμορφωτική πορεία. Η πνευματική μας προσπάθεια δεν προσδιορίζεται μόνο ως ακρόαση του λόγου του Θεού και ως εφαρμογή ορισμένων εντολών. Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια διαδικασία δημιουργίας νέας ζωής! Θα έλεγε κανείς ότι, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της φύσεως του ανθρώπου, η νέα ζωή κατανοείται σαν μια οντολογική μεταβολή με σαφή τον εξελικτικό της χαρακτήρα από την πνευματική νηπιότητα στην ανδρική πνευματική ωριμότητα, εφ’ όσον οφείλουμε να φτάσουμε «οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».
-----------------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά. Η Εκκλησία είναι το Α και το Ω της ανακαίνισης και της εν Χριστώ διαμόρφωσής μας. Όσο δε γίνεται αυτό, μάταιος κόπος να λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, ορθώς πιστεύοντες και να κομπάζουμε. Πολλοί μπαίνουμε στην Εκκλησία και βγαίνουμε θηρία, χειρότεροι απ΄ότι μπήκαμε ή σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Καμμιά αλλοίωση, κανένας εσωτερικός σεισμός! Για αυτό πολλοί οι καλεσμένοι αλλά ελάχιστοι οι εισερχόμενοι! Χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούσαν στις πορείες και τα κηρύγματα τον Χριστό όταν ήταν στη γη, λίγοι όμως δέχονταν την ευεργετική του δύναμη, όπως με την αιμορροούσα, πολλοί τον ακουμπούσαν εκείνη όμως θεραπεύτηκε.

Οικουμενισμός η εσχάτη αίρεσις (13ον)

Αἱ μελαναὶ γραφίδες τῶν δημοσιογράφων ποὺ διαστρέφουν τὰ γεγονότα

Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἀποδεικνύομεν ὅτι ὑπάρχουν δημοσιεύματα, τὰ ὁποῖα καταφανῶς δὲν ἀνταποκρίνονται εἰς τὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ ἑδράζονται εἰς φαντασιώδεις ἑρμηνείας μὲ ἄγνωστα(;) κίνητρα. Ὁ γνωστὸς διὰ τὰ φιλοφαναριώτικα ἄρθρα του κ. Ἀντώνιος Τριανταφύλλου ἐδημοσίευσεν εἰς τὴν ἐφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» τῆς 7ης Νοεμβρίου 2019 τὸ ἀκόλουθον ἄρθρον:

«Ὁ Ρῶσος Πατριάρχης Κύριλλος ἔβαλε στόχο τὸν «θρόνο» τῆς οἰκουμένης! Τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας δηλώνει ἀπροκάλυπτα -πλέον- τὶς ἡγεμονικὲς φιλοδοξίες του. Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ὡς ἄλλος αὐτόκλητος «Μεσσίας» ὑποστήριξε σὲ ὁμιλία του στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στὴ Μόσχα ὅτι «ἡ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴ μοῖρα τῆς Ὀρθοδοξίας σὲ ὅλο τὸν κόσμο».
-----------------------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Και η Ρωσσική Εκκλησία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Υποβόσκει ο εθνοφυλετισμός όπως σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες. Είναι δυστύχημα να μη μπορούμε να αποβάλουμε αυτή τη μικρόνοια, που δείχνει όχι μόνο παιδική ασθένεια, αλλά και ανωριμότητα πνευματική. Εμπλέκονται και πολιτικές σκοπιμότητες, εμπλέκονται και ανθρώπινα πάθη και γίνεται αυτό που γίνεται, η απόλυτη ανωριμότητα λες και ζούμε στην εποχή του Νόμου του Μωυσέως και όχι της Χάριτος. Η πλέον ανεκτική εποχή ήταν το καιρό του Βυζαντίου, με όλες τις παιδικές ασθένειες αλλά τουλάχιστον οι ορθόδοξοι ήταν ενωμένοι με τη γλώσσα του Ευαγγελικού λόγου κοινό εργαλείο παιδεύσεως.

ΠΑΝΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ ΑΓΑΘΗ -- Orthodox Hymns

Λέγει ο μέγας Αθανάσιος: Η Θεοτόκος  ήτον όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού α­γίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας.

Αυτή ήτον η ζωηφόρος τρά­πεζα του άρτου της ζωής. Αυτή το χρυσούν θυμιατήριον όπου εκράτησεν αφλέκτως το πυρ της Θεότητος. Αυτή η στάμνος η χρυσή, οπού εβάσταξε το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, οπού έφερε σωματούμενον τον ενυπόστατον Λόγον. Αυτή η ράβδος, όπου εβλάστησε παραδό­ξως το άνθος της αφθαρσίας. Αυτή η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ τού κα­τακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος. Αυτή το θείον ιλαστήριον, οπού επεσκίαζεν, όχι τα Χερουβίμ, άλλ' αυτή η δύναμις τού Υψίστου. Αυτή η θεοδόχος γαστήρ, τα όντως άγια των αγίων, οπού άπαξ εισήλθεν ασπόρως και εξήλθεν αφθόρως ο αθάνατος Αρχιερεύς, όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.

Τη ΚΖ΄ (27η) Νοεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΝΑΘΑΝΑΗΛ εν ειρήνη τελειούται.

Ναθαναήλ ο άριστος από τους παλαιούς και θαυμάσιος Αναχωρητής, κτίσας εν κελλίον εις την έρημον κατώκει εις αυτό· τόσην δε υπομονήν έδειξεν ο αείμνηστος εις εκείνο το κελλίον, ώστε δεν ήλλαξε ποτέ τον σκοπόν, τον οποίον έβαλε της σωτηρίας. Εις τας αρχάς όμως, όταν το έκτισεν, εγελάσθη υπό του δαίμονος και εξήλθεν απ’ εκεί και έκτισεν άλλο πλησίον εις την χώραν. Και αφού εστάθη εκεί μήνας τρεις ή τέσσαρας, έρχεται ο δαίμων μίαν νύκτα εις αυτόν, έχων άρματα όμοια με εκείνα τα οποία έχουν οι δήμιοι, με σχήμα στρατιωτικόν, με παλαιά ενδύματα, και έκαμνε μεγάλον κτύπον με τα άρματα, ο δε μακάριος Ναθαναήλ έλεγε προς αυτόν· «Ποίος είσαι όπου με ενοχλείς εις το κελλίον μου»;

O κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή --- (Φώτης Κόντογλου)

Ναι, ο κόσμος δεν αλλάζει πορεία. Ας μην περιμένουμε πια τίποτα καλύτερο, θα πηγαίνουμε ολοένα στα χειρότερα. Ανήφο­ρος πια δεν υπάρχει. Μοναχά κατήφορος. Όσοι έχουνε μέσα τους τον φόβο του Θεού, αυτοί οι λίγοι θ' απομείνουνε, «το μικρόν ποίμνιον» που είπε ο Χριστός. Κι αν γράφουμε, γι' αυτούς γράφουμε και για τους ίδιους τους εαυτούς μας που κιντυνεύουμε να αρπα­χτούμε από τα δίχτυα πούναι μπλεγμένοι εκείνοι που θέλουμε να δασκαλέψουνε. Για να καθόμαστε ανύσταχτοι.
"Όσοι είναι αισιόδοξοι για το μέλλον της ανθρωπότητας, βλέπουνε με άλλα μάτια τον κόσμο, απ’ ό,τι τον βλέπομε εμείς. Εμείς είμαστε οι γκρινιάρηδες, οι Ιερεμίες, οι Κασσάντρες, και γι' αυ­τό ο κόσμος μας οχτρεύεται. Κι έχει δίκιο. Ο καθένας νοιώθει διαφορετικά τη ζωή, τη χαρά, το καλό και το κακό. Για τους αν­θρώπους που λέμε πως δεν πάνε καλά, ο σημερινός κόσμος είναι ο πιο θαυμάσιος, η σημερινή ζωή είναι η πιο καλύτερη κι η πιο βλογημένη από όλες που πέρασε ο άνθρωπος. Η σημερινή νεολαία εί­ναι μεθυσμένη από εκείνο που λέμε εμείς «ανηθικότητα», και που αυτή το λέγει «ελευθερία». Τί κάθεσαι λοιπόν εσύ και τσαμπουρνίζεις με την ηθική σου; Γι' αυτούς είναι το πιο μεγάλο χάρισμα η ανηθικότητα, και μπορούνε να σκοτώσουνε εκείνον που χτυπά την «ελευθερία» τους. Αιώνες αγωνιζότανε ο άνθρωπος, χωρίς να μπορέσει να την αποχτήσει. Και τώρα που την έκανε χτήμα του, να την αφήσει για την παλαιοντολογική ηθική μας;

π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός:

Η θρησκευτική και εθνική ενότητα των Ελλήνων εξασφαλίζεται με την αδιατάρακτη εκκλησιαστική συνέχεια, κυρίως σε μη ομαλές ιστορικές περιόδους του Γένους (δουλεία).  Το λεγόμενο, ότι η εκκλησιαστική κοινωνία λειτουργεί ιστορικά ως «κιβωτός» του Έθνους συνιστά ιστορική πραγματικότητα, μη επιδεχομένη αμφισβήτηση.  Το Έθνος σώζεται μέσα στην Εκκλησία-Ορθοδοξία και γι’ αυτό οι όροι «τουρκεύω»και «φραγκεύω» στις περιπτώσεις αλλαξοπιστίας δεν σημαίνουν μόνον αλλαγή θρησκευτικού, αλλά και εθνικού φρονήματος, δηλαδή αφελληνισμό.   Αυτό όμως δείχνει τη συνείδηση ταυτίσεως εθνικού και εκκλησιαστικού φρονήματος, η απώλεια δε του δευτέρου, ως θεμελιώδους ψυχογραφικού στοιχείου, επιφέρει και την απώλεια του πρώτου. Και αυτό ισχύει σε κάθε εποχή.
---------------------------

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Σωστά. Είτε τουρκεύεις είτε φραγκεύεις χάνεις την πατροπαράδοτη πίστη και το εθνικό φρόνημα. Πολλοί Έλληνες, εκατομμύρια έπεσαν σε αυτή τη παγίδα.

π. Ιωάννης Χρυσαυγής: το Φανάρι εξετάζει ενδεχόμενο δευτερογαμίας για χηρεύοντες ιερείς

Marinos Ritsoudis είπε...

Τα Ellinica hoaxes είναι αντίχριστα hoaxes είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως το Άγιο Φώς στην Αγία Γη ως προς την αφή του στον εκάστοτε Πατριάρχη είναι παραμύθι.

Στο Facebook δημοσιεύθηκε ως ανάρτηση το παρακάτω κείμενο.

""Το επτασφράγιστο μυστικό του Αγίου Φωτός. (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ).
- Να το πούμε στην κάμερα;
- Να το πούμε να το πούμε. Γιατί να μην το πούμε; Είναι ιστορική μαρτυρία και είναι η αλήθεια!
(και το είπε)
Είναι η πρώτη ιστορική μαρτυρία, από πρωταγωνιστή της Τελετής, που αποκαλύπτει τον τρόπο αφής του Αγίου Φωτός.
"– Το πώς ανάβει το Άγιο Φως και πώς καθαγιάζεται, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ο καθαγιασμός είναι το θαύμα.
– Το πώς ανάβει;
– Αυτό δεν είναι θαύμα. Δεν μπορούμε να λέμε ψέματα. […] Δεν μπορούμε να λέμε ότι μπαίνει στον Πανάγιο Τάφο ο εκάστοτε πατριάρχης και προσεύχεται και ανάβει η φλόγα μόνη της."

(Δημήτρης Αλικάκος «ΛΥΤΡΩΣΗ – Περί του Αγίου Φωτός», σελ. 114-115. Εκδόσεις "Εκκρεμές")""

Λοιπόν αυτοί που είναι ψεύτες, αντίχριστοι και κατά συνέπεια ανθέλληνες, διότι προσβάλλουν και αλλοιώνουν την Αγία Ορθοδοξία, που είναι ταυτόσημη με τον Ελληνισμό, αυτοί θα κάνουν μηνύσεις;

Υποκριτές, Υποκριτές, ποιός σας διόρισε κλειδοκράτορες;
Δυστυχώς κοιμάται ο λαός.. Αλλά εύχομαι να ξυπνήσει..

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Η Ρώμη είχε την εποχή αυτή τρεις πάπες, που ο καθένας αναθεμάτιζε τους άλλους.

Ο πάπας Ιωάννης ΚΒ’ (1316-1334)  εχαρακτήρισε την φραγκισκανή διδασκαλία για το παπικό αλάθητο «έργον του Σατανά». Οι επίσκοποι της Ρώμης δεν ενδιαφέρονταν τότε γι’ αυτήν την θεωρία, γιατί είχαν σπουδαιότερα προβλήματα. Ο Παπισμός, ως καθεστώς και σύστημα, αντιμετώπιζε την αντίδραση του πληρώματος, που κορυφώθηκε αργότερα στην Σύνοδο της Κωνσταντίας (1414-1418). Η Ρώμη είχε την εποχή αυτή τρεις πάπες, που ο καθένας αναθεμάτιζε τους άλλους. Γι’ αυτό η Σύνοδος εξέλεξε νέο πάπα. Έτσι όμως το κύρος του παπικού θεσμού κουρελιάστηκε και επικράτησε η άποψη για την αυθεντία της Συνόδου και το αλάθητό της (η παλαιά δηλαδή και ορθόδοξος άποψη).

(Από το βιβλίο: Πως έγινε ο Πάπας «αλάθητος».

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                                                                                                                                                                                                   

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                                                                                          

Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                                     

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                                                                                                                                                                           
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

Η «άπαξ παραδοθείσα πίστις» -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Οι πατέρες παραλαμβάνουν από τους αποστόλους, διαφυλάττουν και ερμηνεύουν την ιερά παράδοση, η οποία, σημειωτέον, παραδόθηκε άπαξ, δεν σχηματίσθηκε κατά τον μακραίωνα εκκλησιαστικό βίο. Και αυτές οι Οικουμενικές Σύνοδοι, όπου οι μεγάλοι θεοφόροι πατέρες θεόπνευστα διατύπωσαν τα δόγματα και τους κανόνες της πίστεώς μας, δεν δημιούργησαν, αλλά ερμήνευσαν την ιερά παράδοση. Υπενθυμίζω ότι τα δόγματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι αποκαλυμμένες αλήθειες του θείου λόγου, όπως τις διατύπωσαν οι φωτισμένοι άγιοι ύστερα από αγώνες και μάχες της Εκκλησίας κατά της πλάνης και της πονηρίας των αιρέσεων. Και οι κανόνες ή εντολές των Συνόδων είναι οι ηθικές προτροπές του θείου λόγου, όπως τις έζησαν οι άγιοι κάθε εποχής, που δεν συσχηματίζονταν με κανένα σχήμα του καιρού τους, αλλά μεταμορφώνονταν σε σκεύη του αγίου Πνεύματος. Τα πάντα υπό τον ήλιο μπορούν να μεταβάλλονται, να τελειοποιούνται, να εξελίσσονται. Η παράδοση της Εκκλησίας, όμως, παραμένει αναλλοίωτη, ανεξέλικτη και αμετάβλητη στους αιώνες. Ούτε συμπληρώνεται ούτε τελειοποιείται, αλλά αυτή τελειοποιεί τον άνθρωπο, τον αναγεννά, και ανανεώνει την κοινωνία για να την καταστήσει και να την διατηρήσει καινή κτίση.

Ο Πατριάρχης Των Αγίων --- (σ.σ. ο νοών νοείτω...)

Ο Ιερολογιώτατος Δρ. π. Ιωάννης Χρυσαυγής, Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εξέχων θεολόγος και συγγραφέας, επισκέφτηκε την Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Καναδά μεταξύ της 22ης και 24ης Νοεμβρίου 2019.

Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Καναδά κ. Σωτηρίου, ο π. Ιωάννης πραγματοποίησε πνευματική ομιλία στον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου Τορόντο, με τίτλο: Ο Πατριάρχης των Αγίων: Σύγχρονοι Ορθόδοξοι Γέροντες που αναγνωρίστηκαν ως Άγιοι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και την Αγία και Ιερά Σύνοδο.....

Ο Μαρξ, οι (λαθρο)μετανάστες, και οι γιαλαντζί αριστεροί…

Ρωτάς τον άλλον γιατί και πως είναι αναφανδόν υπέρ της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας και σου απαντάει: «μα είμαι αριστερός αφού… οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες είναι αδέρφια μας»!

Τώρα το τι σόι αριστερός είναι κάποιος που αγνοεί βασικό μαρξισμό, μόνο στην Ελλάδα το ρωτάμε.

Ειδικά από τότε που ο «αριστερός» και «ριζοσπαστικός» Σύριζα ήρθε στα πράγματα, με τον αρχηγό του τον επαναστάτη να αμφιβάλλω πολύ αν άνοιξε ποτέ οποιοδήποτε βιβλίο περί μαρξισμού, πόσο δε μάλλον να διάβασε τον ίδιο τον Μαρξ.

Για να μην αναφερθώ στο «ορθόδοξο» ΚΚΕ, που ελλείψει προλεταριάτου και βιομηχανικών εργατών στην Ελλάδα έριξε όλο το επαναστατικό του βάρος στη στήριξη των δημοσίων υπαλλήλων, αγνοώντας τεχνηέντως τις διδαχές του Μαρξ, στο όνομα του οποίου πουλάει «μαρξισμό» και «επανάσταση» εδώ και δεκαετίες.

Χώρια τη στήριξή του στους αγρότες, τους οποίους όμως τόσο ο Λένιν όσο και ο Στάλιν (μαρξιστές κι οι δυο) εξαφάνισαν από προσώπου γης (στην ΕΣΣΔ).

Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης -- ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 1-11-2019

Τά  22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης μέ ἰδιαίτερη χαρά καί ἱκανοποίηση χαιρετίζουν τήν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ, πού ἀκυρώνει ὁριστικά τά ἀθεολόγητα προγράμματα Θρησκευτικῶν τῶν προηγούμενων ὑπουργῶν Παιδείας κκ. Φίλη καί Γαβρόγλου.

Μέ τήν ξεκάθαρη αὐτή ἀπόφαση τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας μας ἐπιβεβαίωσε  αὐτό πού ἦταν κοινή πεποίθηση ὄχι μόνον ὅσων προσέφυγαν γιά τό θέμα τῶν νέων προγραμμάτων, ἀλλά καί τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ· ὅτι δηλαδή τά προγράμματα αὐτά ὑπῆρξαν ἐξ ἀρχῆς ἀντι­συνταγματικά, καθώς σέ καμία περίπτωση δέν ὑπηρετοῦσαν τόν συνταγματικό σκοπό τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, «τό ὁποῖο πρέπει νά περιλαμβάνει ὁπωσδήποτε, μέ σαφήνεια καί πληρότητα, τά δόγματα, τίς ἠθικές ἀξίες καί τίς παραδόσεις τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, χωρίς νά προκαλεῖ σύγχυση μέ τή διδασκαλία ἄλλων δογμάτων καί θρησκειῶν», ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1967