1. Ἡ Θεολογία καί Ποιμαντική Πράξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
μέχρι τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Ὀθωμανούς (1453) εἶχε ὡς κύριο
στόχο της τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τῆς« ἅπαξ τοῖς ἁγίοις παραδοθείσης
πίστεως» (Ἰούδ. 3), γιά τήν συνέχεια τῆς ὁμολογίας καί παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων
καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Αὐτό ὅμως ἀπαιτοῦσε καί τήν λόγῳ καί ἔργῳ ἀπόκρουση τῶν
αἱρέσεων γιά τήν προστασία τοῦ Ποιμνίου καί τήν διασφάλιση τῆς δυνατότητας
σωτηρίας, δηλαδή θεώσεως.
Ἔτσι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν 15ο ὥς τά τέλη τοῦ 19ου
αἰῶνα παρέμεινε ἀμετακίνητη στή στάση της ἀπέναντι στόν δυτικό χριστιανισμό,
τόν παπισμό καί τόν προτεσταντισμό (λουθηρανισμό, καλβινισμό, κ.λπ.) καί τόν ἀγγλικανισμό,
πού χαρακτηρίζονται σαφῶς ὡς αἱρετικές ἐκπτώσεις ἀπό τή Μία Ἐκκλησία.
------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
------------------
Ἄν καί ὅλα ὅσα γράφει σ' αὐτό τόν ἄρθρον ὁ π. Γεώργιος, ἐν τούτοις τό ἄρθρον εἶναι χρήσιμον, καθότι ἀποτελεῖ μίαν ἐξαιρετικήν σύνθεσιν τῶν σκηνοθετημένων ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις γεγονότων γιά τήν κατάργησιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἐπικράτησιν τοῦ διαβολικοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Συγκρητισμοῦ. Προφανῶς, χωρίς τήν συνεργασίαν τῶν ἐσωτερικῶν ΠΡΟΔΟΤΩΝ (Ἰωακείμ Γ', Μεταξάκη, Ἀθηναγόρου, Δημητρίου, Βαρθολομαίου κ.ἄ.), οἱ σκοτεινές δυνάμεις (διάβαζε "Σιωνισταί") οὐδέν θά εἶχον κατορθώσει. Συνεπῶς, ἡ εὐθύνη βαρύνει κατά 100% τούς συγχρόνους Ἰούδας πού προωθοῦν τόν Οἰκουμενισμόν (=Σατανισμόν) καθώς καί ὅσους κοινωνοῦν ἐν γνώσει μέ αὐτούς.