Μητροπολίτου Σάμου Ειρηναίου, "Η Ορθόδοξος Εκκλησία και το Π.Σ.Ε"

"Εφ όσον η πρεσβυγενής  Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία πιστεύει, κατά το Σύμβολον των Οικουμενικών Συνόδων Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, ότι αυτή είναι η  Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αφού εστάθη ακλόνητος εις την ιστορικήν Της πορείαν μεταβιβάζουσα διά μέσου των αιώνων μέχρι σήμερον διά της ιερωσύνης, διά των επισκόπων Της, την ύπαρξίν Της, τους θείους χαρακτήρας Της, ως ώρισαν οι θείοι απόστολοι, ο μέγας των εθνών απόστολος Παύλος και η αδιάκοπος χορεία των αγίων Πατέρων, ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (έτσι ονομαζόταν τότε το ΠΣΕ), το οποίον αναζητεί να εύρη την μίαν, αγίαν Εκκλησίαν. Εάν μετείχεν εις αυτό ως οργανικόν μέλος, θα εβεβαίωνεν, ότι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ότι αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική  και Αποστολική  Εκκλησία συμφώνως προς την γνησιότητα της Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως και την ακεραιότητα της δογματικής μας παραδόσεως".

(Μητροπολίτου Σάμου Ειρηναίου, "Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία και το Οικουμενικόν Συμβούλιον των Εκκλησιών", Αθήναι 1952, σελ. 10-11).
-------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Αὐτός ἦτο δυναμικός μητροπολίτης, τόν ἐνθυμοῦμαι ἀπό τό περίφημον Ὑπόμνημά του πρός τήν Ἱεραρχίαν τό 1929. Ἐάν ἔβγαινε καί αὐτός στόν ἀγῶνα τό 1935 μαζί μέ τούς τρεῖς Μητροπολίτας διά τήν ἐπαναφοράν τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑορτολογίου, τότε ἴσως τόν ἀκολουθοῦσαν καί ἄλλοι, ὁπότε θά εἶχεν ἄλλην πορείαν ὁ ἀγών. Δυστυχῶς, προετίμησε τόν «χαρτοπόλεμον»! Ἡ ἀποκαρδιωτική ἐκκλησιαστική κατάστασις πού ἐπικρατεῖ σήμερον ΔΕΝ δικαιώνει τούς «χαρτοπολεμιστάς».

Οικουμενισμός το βδέλυγμα της ερήμωσης (22ον)

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

https://xristianorthodoxipisti.blogspot.com/

Τη Δ΄ (4η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΕΡΟΘΕΟΥ πρώτου Επισκόπου Αθηνών.

Ιερόθεος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και πρώτος Επίσκοπος Αθηνών εγεννήθη εις τας κλεινάς Αθήνας και ήτο εις εκ των εννέα βουλευτών του Αρείου Πάγου, καθώς ήτο και ο θείος Διονύσιος ο μαθητής του. Προκατηχηθείς δε την εις Χριστόν πίστιν από τον Απόστολον Παύλον και βαπτισθείς, εχειροτονήθη υπ’ αυτού πρώτος Επίσκοπος Αθηνών.

Η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη....

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μπορείτε να μου πείτε τι θα γίνει με τούτο το πρωτόγνωρο πράγμα που συμβαίνει στη χώρα μας σε καιρό ειρήνης; Να έχουν αφήσει τα σύνορα ανοιχτά και να μπαίνουν με συνοδεία ανθρώπων των ΜΚΟ χιλιάδες από τη Μέση ανατολή όχι μόνο από εμπόλεμες χώρες αλλά κι από Αλγερία και υποσαχάριες; Αποκλείεται με τα πόδια να έρχονται μέσα από την έρημο και τόσες χώρες, ναυλώνουν τσάρτερς. Η κατάσταση είναι περισσότερο από τραγική η Ελλάδα χάνεται μέσα στα μάτια μας.

3 Οκτωβρίου 2019 - 12:37 μ.μ.

alexandros είπε...

Η καλοπέραση του δυτικού τύπου ανθρώπου κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οδήγησε στον ατομισμό και την απομάκρυνση από τα ένστικτα και τις υποχρεώσεις απέναντι στην κοινότητα και το είδος.

Όλοι νιώθουν ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν, παραβλέποντας πως χωρίς την ασφάλεια μιας ομοιογενούς κοινότητας που σέβεται τις ίδιες αρχές, θα έρθει το χάος.

Το αποτέλεσμα του ατομισμού είναι οι γεννήσεις να πέσουν κατακόρυφα και ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός να μην είναι βιώσιμος.

Εκεί όπου εμφανίζεται πληθυσμιακή έλλειψη οι μηχανισμοί της φύσης θα δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε άλλοι πληθυσμοί να καλύψουν το κενό.

Η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη, καθώς έχει χαθεί κάθε ίχνος υγιούς ενστίκτου αυτοσυντήρησης. Απόδειξη της απόλυτης παρακμής και παρανόησης της πραγματικότητας είναι πως ποτέ στην ιστορία λαός δεν άνοιξε τα σύνορά του στον οποιονδήποτε, με το πρόσχημα ενός μονομερούς ανθρωπισμού.

Βέβαια ο ανθρωπισμός είναι πράγματι πρόσχημα, καθώς στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ακόμα χειρότερο: έχουμε τόσο πολύ μαλθακώσει που δεν έχουμε την δύναμη να υπερασπιστούμε τις χώρες και τις κοινωνίες μας, έτσι εφευρίσκουμε ιδεολογίες ανεκτικότητας για να αθωώσουμε τον εαυτό μας από τις ευθύνες του.

Η Ευρώπη δυστυχώς είναι τελειωμένη, καθώς δεν υπάρχει ούτε το νεύρο αλλά ούτε η πρόθεση να αλλάξει η κατάσταση, ο δε χρόνος παρήλθε προ πολλού.
--------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

alexandros: «Εκεί όπου εμφανίζεται πληθυσμιακή έλλειψη οι μηχανισμοί της φύσης θα δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε άλλοι πληθυσμοί να καλύψουν το κενό».

Δέν πρόκειται γιά «μηχανισμούς φύσης», ἀλλά γιά τούς αἰωνίους ἐχθρούς τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι, ὑλοποιοῦντες τό περίφημον «δόγμα Ὀζάλ», ἡμῶν κοιμωμένων, ἐνεργοῦν ὥστε ν' ἀντικατασταθῇ ὁ γηγενής Ἑλληνικός πληθυσμός μέ Ἀφγανούς, Πακιστανούς, Σομαλούς κ.ἄ. Μωαμεθανούς. Οἱ «ἡμέτεροι» πού συνεργοῦν στήν τεραστίαν αὐτήν ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ, πολιτικοί καί θρησκευτικοί «ἡγέται», προσδοκοῦν προφανῶς κάποια ὀφέλη (οἰκονομικά, σεξουαλικά κ.λπ.).

Δυτικοί Σταυροφόροι ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας μέ συμμάχους «Ὀρθοδόξους» -- Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Δὲν ἡσύχασε ὁ Διάβολος οὔτε θὰ ἡσυχάσει ἀπὸ τὸ νὰ διώκει καὶ νὰ πολεμεῖ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πρώτης χιλιετίας ξεσήκωσε τοὺς Ἑβραίους κατ᾽ ἀρχὴν καὶ κατόπιν τοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ προκάλεσαν φοβεροὺς διωγμοὺς καὶ μαρτύρια ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, δὲν κατόρθωσαν ὅμως νὰ τὴν ἐκθεμελιώσουν, ὅπως ἐπεδίωκαν, γιατί ἀκρογωνιαῖος λίθος καὶ θεμέλιό της εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. 

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης :

....Ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας χωρὶς ἀμφιβολία εἶχε προβῆ σὲ ἐνέργειες, ποὺ τὸν ἔφεραν μακριὰ ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα· μοῦ ζητοῦσαν λοιπὸν νὰ τὸν κηρύξω γι᾿ αὐτὲς αἱρετικό, νὰ τὸν διαγράψω ἀπὸ τὰ δίπτυχα καὶ νὰ παύσω τὸ μνημόσυνό του. 

       Τοὺς ἀπήντησα, ὅτι ὡρισμένες ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου ἦταν παραβάσεις ἱ. κανόνων πού, ἂν ἀποδειχθοῦν ἀληθινές, συνεπάγονται καθαίρεσι. Ἀλλὰ ποιός θὰ τοῦ ἐπιβάλῃ τὴν καθαίρεσι; Τὸ ἁρμόδιο ὄργανο γιὰ κληρικοὺς εἶνε ἡ Σύνοδος, καὶ γιὰ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν κατέστη ὑπόδικος ἐνώπιον αὐτῆς, καὶ ἔτσι παρέμενε στὸ θρόνο. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἡ καθαίρεσι καὶ ὁ ἀφορισμὸς διακρίνονται σὲ «δυνάμει» καὶ σὲ «ἐνεργείᾳ». Κληρικὸς ποὺ ξέφυγε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρις ὅτου κριθῇ ἀπὸ Σύνοδο, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ δυνάμει καθῃρημένος· ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καθίσταται μόνο μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ κρίσι. Τὸ ίδιο λέει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Πηδάλιο (Ἀθῆναι 19829, σ. 4-5). Αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου. Γιὰ παραβάσεις δηλαδὴ ἱ. κανόνων ἐθεωρεῖτο δυνάμει καθῃρημένος, δὲν ἦταν ὅμως καὶ ἐνεργείᾳ.
        Ἀλλ᾿ ὑπῆρχαν καὶ ἐνέργειές του ποὺ ἔθιγαν δόγματα. Καὶ στὴν περίπτωσι αὐτή, ἀφοῦ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη. 
-------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ΑΣ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠ ΟΨΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

Οι επιμένοντες τῃ αιρέσει αιρετικοί θεωρούνται από τους αγίους Πατέρας ως «ακάθαρτοι», «αντίπαλοι Χριστού», «ιερόσυλοι και αμαρτωλοί», «αντικείμενοι (τῳ Χριστῴ) τουτ᾿ έστι πολέμιοι και αντίχριστοι», «ους ο Κύριος πολεμίους και αντιπάλους λέγει εν τοις Ευαγγελίοις» (Κανών Καρχηδ.), «νεκροί» (Αγ. Αθαν. λθ´ εορτ. επιστ.), «εχθροί της αληθείας» (α´ ΣΤ´).

Η αίρεσις δε χαρακτηρίζεται ως «πλάνη» και «φαυλότης» φέρουσα τον όλεθρον (νζ´ Καρθαγ.), ως «στρεβλότης» (Κανών Καρχηδ.), ως «ελεεινή πλάνη» εις την οποίαν «κατεδέθησαν» οι αιρετικοί (ξστ´ Καρθαγ.), ως «μεμιασμένη κοινωνία» (ξθ´ Καρθαγ.), ως «ρίζα πικρίας άνω φύουσα», ήτις «μίασμα γέγονε τῃ καθολικῄ Εκκλησία, η των χριστιανοκατηγόρων αίρεσις» (ιστ´ Ζ´).

Η αίρεσις «εγκαταλείπουσα» αμέσως ή εμμέσως «τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν τον Υιόν του Θεού» καταντά «κεκρυμμένη ειδωλολατρεία» (λε´ Λαοδ.) και αθεΐα («τους της ασεβείας προς εν εκπεπτωκότας απωλείας και αθεότητος βάραθρον») και δι᾿ αυτό, ο ακολουθών αυτούς «του χριστιανικού καταλόγου, ως αλλότριος, εξωθείσθω και εκπιπτέτω» (α´ ΣΤ´).

Πράγματι, ο ακολουθών την αίρεσιν δεν έχει δυνατότητα κατά Χριστόν τελειώσεως και σωτηρίας, εφ᾿ όσον «της εκκλησιαστικής ενώσεως» (ξθ´ Καρθαγ.) ή «εκ της του Κυριακού σώματος ενώσεως ανησυχάστω διχονοία» αποσχίζεται (ξστ´ Καρθαγ.), δια να μεταβή εκεί «όπου εκκλησία ουκ έστιν» (Κανών Καρχηδ.), τῳ της «αποστασίας συνεδρίῳ».

Οι αιρετικοί υπάρχουν «πάσης εκκλησιαστικής κοινωνίας εκβεβλημένοι και ανενέργητοι» (α΄ Γ´), τελούντες υπό την κυριαρχίαν του διαβόλου· «δώσει αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν προς το επιγνώναι την αλήθειαν, και ίνα ανασφήλωσιν οι εκ των του διαβόλου βρόχων αιχμαλωτισθέντες αυτώ εις το αυτού θέλημα» (ξστ´ Καρθαγ.)[2].

Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς. Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα. Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν. Κατόπιν λέγει ο μαθητής:                                                     
-Ώστε λοιπόν, Γέροντα, πρόκειται να αλλάξουν οι παραδόσεις και τα έθιμα των Χριστιανών; Μήπως δεν θα υπάρχουν πλέον ιερείς εις την Εκκλησίαν αφού θα βαδίσει προς αυτό το κατάντημα; Τότε ο αββάς εσυνέχισεν: