«Μετά τον Υιόν σου ποιός άλλος, Θεοτόκε, εκτός από σένα,
φροντίζει έτσι το ανθρώπινο γένος; Ποιος άλλος αγωνίζεται τόσο πολύ, για να
υποστηρίξη τις παρακλήσεις των αμαρτωλών ανθρώπων προς τον Θεό; Συ, που έχεις
μητρική παρρησία προς τον Υιόν σου, τους ανθρώπους που δεν τολμούν, λόγω των
αμαρτιών τους, να υψώσουν τα βλέμματά τους προς τον ουρανό, τους σώζεις με τις
προσευχές και τις μεσολαβήσεις σου από τις δυσκολίες της ζωής, και τους
λυτρώνεις από την αιώνια κόλασι. Γι’ αυτό κάθε θλιμμένος καταφεύγει σε σένα.
Καθένας που αδικείται τρέχει κοντά σου και σε παρακαλεί. Καθένας που ζώνεται
από συμφορές ζητεί με πίστη την βοήθειά σου. Όλα τα δικά σου, Θεοτόκε, είναι
παράδοξα και θαυμαστά, όλα υπερφυσικά, όλα υπερβαίνουν την ανθρώπινη λογική και
δύναμη. Γι’ αυτό και η προστασία σου είναι πάνω από οτιδήποτε μπορεί να σκεφθή
κανείς… Εμάς τους ανθρώπους, που κάθε μέρα βυθιζόμαστε στο πέλαγος των
αμαρτιών, απλώνεις Εσύ τα χέρια σου και μας βγάζεις από την θαλασσοταραχή. Εσύ
διώχνεις μακριά τις επιθέσεις του Σατανά και με αυτόν τον τρόπο διασώζεις τους
δούλους σου, εμάς τους ανθρώπους, με μόνη την παναγία επίκλησή σου προς τον
Υιόν και Θεόν σου. Εσύ, Πανάμωμε, όσους σε επικαλούνται και ζητούν την βοήθειά
σου τους προφθαίνεις και τους λυτρώνεις από κάθε ανάγκη και από κάθε είδους
πειρασμό.. Ποιοι άλλοι άνθρωποι, εκτός των Χριστιανών, απέκτησαν τέτοια δόξα,
να τους φροντίζης δηλαδή εσύ η Μητέρα του Θεού; Ποιοι άλλοι επέτυχον τέτοια
βοήθεια; Ποιοί έχουν τέτοιο θησαυρό, προστασία δηλαδή σαν την δική σου;»