ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

6.8.2019

Ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῆς μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος Χριστοῦ μας, εὐχόμενοι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ἐπαναλαμβάνομε τὴν περυσινή μας ἀνάρτησιν τῆς 6.8.2018 κάνοντες μερικὲς διευκρινίσεις.

Ὅπως ἔχουμε τονίσει ἐπανειλημμένως, ἐπιβάλλεται νὰ κάνουμε μία ἀνάπαυλα καὶ νὰ μὴ συντάξουμε ἄλλα ἄρθρα μέχρι ἀρχὲς Ὀκτωβρίου 2019, ὄχι γιὰ νὰ ξεκουρασθοῦμε ἀλλὰ γιὰ νὰ προπαρασευαζόμεθα γιὰ μετὰ ἀπὸ ἀρχὲς Ὀκτωβρίου.

Ἐγκώμιον εἰς τὴν Παναγίαν Θεοτόκον -- Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίου Κύπρου

Τὰς ἐκλαμπούσας μαρμαρυγὰς τῆς Θεοτόκου ἀκτῖνας φοβερὰς καὶ ἀκαταλήπτους δυνάμεις, οὐρανοῦ καὶ γῆς οἰκουμένης μυστήριον, θαῦμα, ἱλαστήριον φράσας ὁ τάλας ἐγώ, εἰς ἀκριβεστέραν ἔννοιαν ὁ τῆς καρδίας μου ἔνδον σκιρτήσας λογισμὸς βαθείας μνήμης, καὶ ὑψηλοτάτης θεωρίας πειρώμενος φέρειν τὸ θαῦμα, τρόμος καὶ φόβος πολὺς καὶ δεινὸς συνέσχε με, ὦ ἀγαπητοί. Ἡ γὰρ μνήμη τῆς φρικτῆς θεωρίας, ἔντρομον τὴν ψυχήν μου, καὶ φρικώδη τὴν καρδίαν ἐνέγκασα οὐ μετρίως ἐτιμώρησεν, ἀλλὰ δυνατῶς ἐβασάνισεν. Ἐπιπλήττει γάρ μου τὸν νοῦν, τῆς μεγίστης θεωρίας ἡ μνήμη, ὡς ἀκαταλήπτου μυστηρίου, τὸ λέγειν οὐκ ἰσχύουσα. Τίς γὰρ ἱκανὸς τοιοῦτο φρᾶσαι μυστήριον; ποῖον δὲ φθέγξασθαι στόμα, ἢ ποία γλῶσσα λαλήσει, Λέληθεν, εἰπεῖν οὐκ ἰσχύει. Νῦν δὲ τολμήσω περὶ τῆς μόνης Θεοτόκου καθ᾿ ὃ καταλαμβάνω· καὶ πάλιν φοβοῦμαι.

Μέγας Παρακλητικός Κανών προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου της Προυσιώτισσας

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ του θαυματουργού, του εν τω του Καλλιστράτου όρει διαλάμψαντος.

Νικάνωρ ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών κατήγετο από την περίφημον μεγαλόπολιν Θεσσαλονίκην. Ο πατήρ του ωνομάζετο Ιωάννης, η δε μήτηρ Μαρία, αποτελούντες ευσεβές και ενάρετον ανδρόγυνον, τους οποίους όλη η πόλις εκαλοτύχιζε και επαινούσε, τόσον δια τα υλικά αγαθά, τον πολύν πλούτον και την ευγένειαν, όσον και δια την θεάρεστον πολιτείαν των. Διότι και οι δύο ήσαν παράδειγμα αρετής εις όλους. Αλλ’ όσον ήσαν από το εν μέρος περιφανείς και επαινετοί εις τους ανθρώπους, τόσον ήσαν από το άλλο μέρος περίλυποι, επειδή ήσαν άτεκνοι και δεν είχον κληρονόμον του πλούτου των, ουδέ θα είχον παραμυθίαν εις τα γηρατεία των.

ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ -- Εις την Μεταμόρφωσιν του Σωτήρος.

«Παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν· και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών». (Ματθ. ιζ, 1 – 2)                                       

Όταν εκείνος ο γαληνότατος οφθαλμός του ουρανού, ο πατήρ των αστέρων και της οικουμένης όλης ο αειλαμπέστατος λύχνος, ο αισθητός, λέγω, και λαμπρότατος ήλιος, με τας χρυσοειδείς και πορφυροχρώμους ακτίνας του στολίζη την κυκλοτερή αυτού και χαριεστάτην ουσίαν, ευθύς ζωγραφίζει με τας παγχρύσους ανταυγείας του εις το πρόσωπον της οικουμένης πανευφρόσυνον αγαλλίασιν και υπερβολικήν χαράν· διότι με το εξαστράπτον αυτού φως και τας αγλαοπυρσεύτους ακτίνάς του κλαμνει να κρύπτεται με την παρουσίαν του το ζοφωμένον σκότος της νυκτός, και ανατέλλει το χαριέστατον φως της ημέρας· σβένει τους ανημμένους άνθρακας των λοιπών αστέρων του ουρανού με την ανυπέρβλητον λάμψιν του, και μόνος αναδείκνυται βασιλεύς με την φεγγοβόλον αλουργίδα του, στολίζει τα φυτά όλα με πρασινοποικιλόχρουν μορφήν, και χαρίζει επί τας κορυφάς των δένδρων ανθοποικιλόμορφον στέφανον· καθαρίζει τα δάκρυα από τους οφθαλμούς των τρυφερωτάτων βλασταρίων, τα οποία έσταξεν η κρυσταλλώδης αυγή της νυκτός, και ευθύς ενθερμαίνει τα σπλάγχα των, ίνα δώσωσι γλυκυτάτους και ωρίμους καρπούς, εις τροφήν και αγαλλίασιν των ανθρώπων· διώκει με τας αστραπάς των ακτίνων του όλα τα άγρια θηρία, έως ότου να τα αποκρύψη μέσα εις τα σκότη της ερημίας· εγείρει τα ωδικά των ορνέων εις μουσικόλαλον φωνήν, δια να αναστήσουν τα λογικά ζώα από την στρωμνήν· λάμπει παρευθύς με την αργυροχρυσοσύνθετον εικόνα του προσώπου του, δια να διώξη από αυτά κάθε αμέλειαν και οκνηρίαν, δια να εγείρη τους ανθρώπους και να τους αποδείξη προθυμοτέρους εις την εργασίαν.