Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (11ον) μέρος

Απολυτίκιο του Αγίου Προκοπίου

Τη Η΄ (8η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 8  Ιουλίου 2019                  

Ότε εβασίλευεν ο ασεβέστατος Διοκλητιανός, αγριώτατα εφέρετο προς τους Χριστιανούς και δεινότατος πολέμιος αυτών εγένετο. Διότι άλλον σκοπόν δεν είχον άπαντες, ηγεμόνες και άρχοντες, ειμή μόνον να εκριζώσουν την ευσέβειαν και να αφανίσουν τους Χριστιανούς, οι άχρηστοι. Επειδή ο παράνομος αυτοκράτωρ έστειλεν εις όλην την οικουμένην προστάγματα, τα οποία έγραφον εις τους αρχηγούς να φροντίσουν με πάσαν επιμέλειαν την τοιαύτην υπόθεσιν.

Προσέβαλε το παρελθόν, υπονόμευσε το μέλλον -- Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται ως μία από τις χειρότερες όλων των εποχών

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα*

Πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να καταψηφισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο σημεία, στα οποία η απερχόμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα υπονόμευσε με σοβαρές συνέπειες την εθνική ταυτότητα του λαού μας και την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού. Πρόκειται για τους τομείς των Εθνικών Θεμάτων και της Παιδείας.
Και μόνον για τη Συμφωνία των Πρεσπών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται ως μία από τις χειρότερες όλων των εποχών. Παραχώρησε όνομα, Ιστορία, εθνότητα, ταυτότητα και γλώσσα σε ένα γειτονικό κράτος, προσβάλλοντας όλους τους Ελληνες και πολύ περισσότερο τους Μακεδόνες. 

ΔΙΑ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Εἶναι θαυμαστό τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποτελεῖ τό ἔξοχο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καί τήν τελειότητα ἀνάμεσα στόν σύμπαντα ὑλικό κόσμο. Ἡ ἀνθρώπινη ἐξοχότητά του βρίσκεται στά μοναδικά πνευματικά του χαρίσματα τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του. Τίποτε δέ μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τή συνείδηση, τό λογικό καί τήν ἐλευθερία του. Μονάχα ὁ ἄνθρωπος χαρακτηρίζεται γιά τό ἦθος καί την πνευματική του ζωή. Καί το μέν ἦθος εἶναι ὁ σταθερός τρόπος ἠθικῆς συμπεριφορᾶς. Ἕνας τρόπος πού ἀναφέρεται στό σύνολο τῶν βουλητικῶν καί συναισθηματικῶν ἐκδηλώσεων τῆς προσωπικότητάς του. Εἶναι, κατά κάποιο τρόπο, ὁ χαρακτήρας τοῦ ἀνθρώπου. Ἄμεση σχέση μέ τό ἀνθρώπινο ἦθος ἔχει ἡ πνευματική, ἡ ἐσωτερική ζωή, σάν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς εὐσέβειας. Εἰδικότερα στόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό, ἡ πνευματικότητα —ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ— ἐκφράστηκε καί βιώθηκε στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί ζωή.

Τη Ζ΄ (7η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΥ Και των συν αυτώ, ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ, ΠΟΜΠΗΙΟΥ, ΗΣΥΧΙΟΥ, ΠΑΠΠΙΟΥ, ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΥ και ΓΕΡΜΑΝΟΥ.

Περεγρίνος και οι συν αυτώ Λουκιανός, Πομμήϊος, Ησύχιος, Παππίας, Σατορνίνος και Γερμανός, οι Άγιοι Μάρτυρες, κατήγοντο εξ Ιταλίας και ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Τραϊανού, εν έτει 98. Γενομένου δε τότε διωγμού κατά των Χριστιανών, επεβιβάσθησαν εις πλοίον και έπλευσαν εις την πόλιν του Δυρραχίου.

Μέθη αυτοχειρίας -- Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Στην προεκλογική περίοδο που τερματίζεται σήμερα, το κυρίως αποκαρδιωτικό φαινόμενο ήταν η ολοκληρωτική μετάθεση της πολιτικής στο πεδίο των εντυπώσεων. Ούτε αντιπαράθεση προγραμμάτων, ούτε αντιμαχία επιχειρημάτων, ούτε αντιπαραβολή ηγετικών προσωπικοτήτων στα κομματικά επιτελεία. Μοναδική αρένα ανταγωνισμού, τα «ευρήματα» και τεχνάσματα των διαφημιστών. Οι πολιτικοί δέσμιοι των μαστόρων της ευφραντικής παραπλάνησης, του δελεασμού και της εξαπάτησης.
Να υποτάσσεις τη διαχείριση της ζωής εννέα εκατομμυρίων ανθρώπων στη λογική της μεθοδευμένης εξαπάτησής τους, να την καθιστάς συνάρτηση μιας μάχης εντυπώσεων, δεν είναι απλώς αμοραλισμός, είναι «ύβρις». Ηγεσίες κομμάτων και υποψήφιοι διαχειριστές των συμφερόντων του λαού να υιοθετούν «υβριστική» αδιαφορία για το παρελθόν του κόμματος που εκπροσωπούν και λανσάρουν. Ωσάν το κόμμα τους να μην υπέγραψε ποτέ «μνημόνια» αυτεξευτελισμού, να μην πρόδωσε την ετυμηγορία των πολιτών ή να μην κακούργησε τον εξωφρενικό δανεισμό του κράτους, την υποτέλεια, τον διεθνή διασυρμό, τη φτώχεια την προγραμματισμένη για δεκάδες χρόνια.

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΕΙΣΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ «ΑΣΠΙΛΟΝ ΣΥΛΛΗΨΙΝ»; - Τοῦ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμ. Καθηγ. Α.Π.Θ

῾Η παπικὴ αἵρεση καὶ ἡ ὀρθόδοξη θέση Μεταξύ τῶν καινοφανῶν καί αἱρετικῶν δογμάτων τοῦ Παπισμοῦ συγκαταλέγεται καί ἡ διδασκαλία περί τῆς «ἀσπίλου συλλήψεως» (immaculata conseptio) τῆς Θεοτόκου. Σύμφωνα μέ αὐτήν ἡ Θεοτόκος ἦτο ἀπηλλαγμένη ὄχι μόνον τῶν προσωπικῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, τοῦ μεταδιδομένου διά τῆς φυσικῆς γεννήσεως εἰς πάντας τούς ἀνθρώπους. Συνελήφθη δηλαδή ἀπό τούς γονεῖς της ᾿Ιωακείμ καί ῎Αννα «ἀσπίλως», χωρίς νά τῆς μεταδοθεῖ τό προπατορικό ἁμάρτημα. ῾Η αἱρετική αὐτή διδασκαλία ἐπί αἰῶνες ἀπερρίπτετο καί ἀπό μεγάλους παπικούς θεολόγους, ὅπως π.χ. ὁ Θωμᾶς ὁ ᾿Ακινάτης, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι δέν ἔχει κανένα ἔρεισμα στήν ῾Αγία Γραφή καί στήν Πατερική Παράδοση, προσβάλλει τήν μοναδικότητα τῆς ὑπερφυοῦς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

π.Θεόδωρος Ζήσης, Η Ανάσταση - η απιστία του αποστ. Θωμά και η άλλη απιστία