Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν

Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ  Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν  Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων  τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) !  Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν  τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!

Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ὁ Θεός εἶναι:

ἄναρχος, ἄκτιστος, ἀτελεύτητος, ἀΐδιος, ἀπερινόητος, ἀπερίγραπτος, ἀνεξιχνίαστος, ἀθέατος, ἀνείδεος, ἄρρητος, ἀπρόσιτος, ἀνόμοιος, ἀφιλοσόφητος, ἀνέκφραστος, ἀχώρητος, καί πάντων ἐπέκεινα.

Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΛΕΟΝΤΙΟΥ και των συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΥ και ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 18  Ιουνίου 2019

                                                                                    
Λεόντιος ο Άγιος κατήγετο μεν από την Ελλάδα, έζησε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ουεσπασιανού, εν έτει ο΄ (70). Και επειδή είχεν ανδρείαν και ρώμην φυσικήν, η οποία ηυξήθη με την ηλικίαν του σώματος, συνηριθμήθη εις τα στρατιωτικά τάγματα. Φανείς δε εις τον πόλεμον ανδρείος και πολλάς νίκας κατορθώσας, προς τούτοις δε φημισθείς ότι είχε σύνεσιν και λογισμόν φρόνιμον, δια ταύτα όλα ετιμήθη με την στολήν της στρατηγικής αξίας, και με τα άλλα σημεία αυτής· έγεινε δηλαδή αρχιστράτηγος.

Τζαμὶ ὁ ναὸς τῆς A΄ Οἰκ. Συνόδου!

Οἱ Κυβερνῶντες ἐδῶ καὶ εἰς τὴν Τουρκίαν ὁμοιάζουν ὡς πρὸς τὸ ἐνδιαφέρον τους νὰ πληθαίνουν τὰ τζαμιὰ καὶ νὰ κλείνουν οἱ ἱ. Ναοί. Οἱ ἐν Ἑλλάδι οἰκοδόμησαν τὸ κρατικὸν τέμενος, δὲν δίδουν θέσεις διὰ κληρικοὺς μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μειώνωνται αἱ ἐνορίαι, ἀλλὰ οὔτε διαμαρτύρονται διὰ τοὺς ναοὺς ποὺ μετατρέπονται εἰς Μικρὰν Ἀσίαν εἰς τζαμιά. Ὡς κατέστη γνωστὸν ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα iellada.gr τῆς 9ης Ἰουνίου 2019:

Η Ωραία τῇ φύσει καὶ μώμου παντὸς ἀνεπίδεκτος



Τῆς λύπης λύσις, τῆς αἰχμαλωσίας λύτρωσις, τῶν θνητῶν θέωσις, ὡραία τῇ φύσει καὶ μώμου παντὸς ἀνεπίδεκτος· ἀπὸ λιβάνου τῆς παρθενίας ἀνοῦσα καὶ τὸν κόσμον μυρίζουσα· ἐξ ἧς γλυκασμὸς ἀπορρέων τὴν παλαιὰν τοῦ ξύλου πικρίαν ἐγλύκανεν· τὴν οὐσίαν ὅλην φρικτῶς χωρήσασα τῆς Θεότητος· τιμῆς ἁπάσης ὑπέρτερον δώρημα, καὶ κάλλους παντὸς ὑπέρτιμον ἐγκαλλώπισμα· Σολομῶντος κλίνη, παρίστανται κύκλῳ οἱ ἑξήκοντα δυνατοί, αἱ ῥήσεις δηλαδὴ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς· φωτοδόχον χωρίον, ἐξ οὗ σωτηρίας ἀκτῖνες τῇ οἰκουμένῃ ἐπέλαμψαν· τὸ μεγαλεῖον τῆς φρικτῆς οἰκονομίας· τὸ περικαλλὲς τῆς θείας συγκαταβάσεως ἐνδιαίτημα· τὸ τοῦ κόσμου διαλλακτήριον· τὸ ἡμέτερον ἱλαστήριον καὶ προσφύγιον· τὸ πάντων τῶν καλῶν εὐκταιότατον δώρημα.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Κατακλυσμὸς τοῦ κακοῦ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἀκούγοντας τή λέξη "κατακλυσμός", τό μυαλό μας ἀναπολεῖ ἐκείνη τή πλήμμυρα τῶν νερῶν πού σκέπασε τή γῆ ὅλη, στά χρόνια τοῦ Νῶε, καθώς μαθαίναμε ἀπ' τό Δημοτικό. Καί γιατί ὁ κατακλυσμός; Γιά τίς πολλές ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, ὅπως εἶχε συμβεῖ ἀργότερα καί μέ τήν καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας (ἤ τῶν Γομόρρων), πάλι ἀπ' τίς ἁμαρτίες τους. Ἐμεῖς ζοῦμε σέ κατακλυσμό τοῦ κακοῦ. Σήμερα, φαίνεται πώς ξεπέρασαν οἱ ἄνθρωποι τίς ἁμαρτίες κάθε ἄλλης ἐποχῆς. Μᾶς ταιριάζει παρόμοιος κατακλυσμός, ἀλλ' ὁ Θεός ἔχει τά σχέδιά Του, δηλαδή, πότε καί πῶς θά μᾶς παιδαγωγήσει ἤ ἐξαφανίσει ἀπό τοῦτο τόν κόσμο. Χίλιους τρόπους ἔχει ὁ Θεός. Ἐπί τοῦ παρόντος ἡ ἀγάπη Του καί ἡ μακροθυμία Του, μᾶς ἀνέχεται καί μᾶς καλεῖ πρός μετάνοια. Θά μοῦ πεῖτε, μέ τή φόρα πού πήραμε στό κακό, τή φιληδονία, τή σαρκολατρεία, τίς ἀσέλγειες, τήν ἀρσενοκοιτία τήν παιδεραστία καί κακῶν... "ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός", θά ὑπάρξει ἐπιστροφή καί μεταμέλεια;

Η Αγία Τριάς δια χειρός Φωτίου Κόντογλου


Πηγή : https://xristianorthodoxipisti.blogspot.com/2019/05/blog-post_20.html

Ἡ ἀποτελεσματικὴ προσευχή -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΕΥΚΟΛΑ µιλᾶµε γιά τήν προσευχή. Χρησιµοποιοῦµε µάλιστα καί παραδείγµατα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τά πατερικά κείµενα καί τούς βίους τῶν Ἁγίων. Τονίζουµε τήν ἀναγκαιότητα τῆς προσευχῆς, ἀλλά στήν πράξη σχεδόν ὅλοι σκοντάφτουµε. Τό µεγάλο ἐµπόδιο εἶναι ἡ συγκέντρωση τοῦ νοῦ κατά τήν προσευχή! Νά περιοριστεῖ καί νά στραφεῖ µέ θερµότητα στά αἰτήµατα τῆς προσευχῆς, γιά νά γαληνέψει καί ἡ καρδιά µας. Εἶναι ἕνα δύσκολο ἔργο, ὄχι µόνο γιά τούς ἐν τῷ κόσµῳ χριστιανούς, ἀλλά καί γιά τούς µοναχούς. Κανένας πιστός δέν ἀρνεῖται τήν προσευχή. Πολλοί ὅµως τήν ἐγκαταλείπουν, γιατί δέν µποροῦν νά ξεπεράσουν τή δυσκολία νά συγκεντρώσουν τό νοῦ τους. Θεωροῦν τήν προσευχή µαταιοπονία. Ἐπειδή δέν γεύτηκαν ποτέ τή γλυκύτητά της, δέν πείθονται εὔκολα ἀπό τίς προτροπές τῶν πνευµατικῶν καί τῶν ἱεροκηρύκων.