Επιστολή Μ.᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, -- ῎Ας μελετήσουν αὐτὴν προσεκτικῶς οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὰς καὶ ἄς ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των!

Επιστολή Μ.᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, PG τ. 26, στλ. 1185-1188.

῾Η νεοελληνικὴ ἀπόδοσις ἀπὸ ΕΠΕ, Μ. ᾿Αθανάσιος, τ. 10, σελ. 312-315, Θεσσαλονίκη 1976.  ῾Η ᾿Επιστολὴ δημοσιεύεται ἀσχολίαστος, διότι ὁμιλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτῆς.

Προς  ὅσους ἀσκοῦν τὸν μοναχικὸν βίον καὶ εἶναι στερεωμένοι εἰς τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοὺς καὶ περιποθήτους ἀδελφούς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος σᾶς ἠξίωσε νὰ πιστεύσετε εἰς Αὐτόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε καὶ σεῖς τὴν αἰώνιον ζωὴν μαζὶ μὲ τοὺς ῾Αγίους. ᾿Επειδὴ δὲ ὑπάρχουν μερικοὶ ἀρειανόφρονες, οἱ ὁποῖοι περιέρχονται τὰ Μοναστήρια διὰ κανένα ἄλλον σκοπόν, παρὰ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἁπλοϊκούς, ὡσὰν ἀπεσταλμένοι τάχα ἀπὸ ἡμᾶς, ὑπάρχουν δὲ μερικοί, οἱ ὁποῖοι διαβεβαιώνουν μὲν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ ὑποχωροῦν καὶ προσεύχονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν ἴδιον τόπον· κατ᾿ ἀνάγκην λοιπὸν ἔσπευσα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσαν μερικοὶ σταθερώτατοι ἀδελφοί, νὰ σᾶς γράψω, ὥστε νὰ φυλάσσετε ἀκεραίαν καὶ ἀνόθευτον τὴν εὐσεβῆ Πίστιν, τὴν ὁποίαν διατηρεῖ εἰς σᾶς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ δώσετε ἀφορμὴν σκανδαλισμοῦ εἰς τοὺς ἀδελφούς.

Η «ΕΠΙΘΕΣΗ» ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ -- τοῦ κ. Ἰωάννου Δρούγκα, Ἀντιστρατήγου ἐ.ἀ.

Τό Ἰσλάμ δέν εἶναι θρησκεία εἰρήνης καί ἀγάπης. Ἡ ἵδρυσή του συνοδεύτηκε ἀπό ἐξοντωτικούς ἐπεκτατικούς πολέμους καί ἡ παρουσία του στόν κόσμο οἰκοδομήθηκε πάνω στά ἐρείπια τῶν κατακτήσεών του καί τό αἷμα τῶν ἀντιπάλων. Τό 600 μ.Χ. δέν ὑπῆρχαν πουθενά μουσουλμάνοι. Τό 632 μ.Χ. πεθαίνει, ὁ προφήτης γι᾽ αὐτούς, Μωάμεθ. Μέσα σέ λίγα χρόνια τό 641 μ.Χ., οἱ μουσουλμανικοί στρατοί ἔχουν κυριεύσει τή Συρία, τήν Παλαιστίνη, τήν Αἴγυπτο, τό Ἰράκ καί τούς Ἁγίους Τόπους. Τό 700 μ.Χ. ὁλόκληρη τήν Ἱσπανία, τό Πακιστάν καί τό μεγαλύτερο μέρος τῆς κεντρικῆς Ἀσίας. Ἡ Εὐρώπη ὁλόκληρη γλύτωσε τόν ἐξισλαμισμό λόγῳ ἱστορικῶν συγκυριῶν καί κάποιων σημαντικοῦ μεγέθους προσωπικοτήτων. Ἡ Γαλλία καί ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη σώθηκε ἀπό τήν ἰσλαμική κατάκτηση, ὅταν ὁ Κάρολος Μαρτέλ τούς ἀπέκρουσε στήν περίφημη μάχη τοῦ Πουατιέ τῆς Γαλλίας (732 μ.Χ.) (γνωστή καί ὡς μάχη τῆς Τούρ). Τό 1480 μ.Χ. οἱ ὀθωμανοί ἐπιτέθηκαν στό λιμάνι τοῦ Ὀντράντο τῆς Ἰταλίας. Ὁ πάπας Σίξτος ὁ 4ος κήρυξε ἀμέσως Σταυροφορία καί τό 1481 μ.Χ. οἱ ὀθωμανικές δυνάμεις γνώρισαν τήν ἧττα. Τό 1529 μ.Χ. εἰσέβαλαν στήν Αὐστρία καί πολιόρκησαν τή Βιέννη, ἡττήθηκαν ὅμως στή μάχη τῆς Παβίας τῆς Ἰταλίας. Τό 1565 μ.Χ. πολιόρκησαν τή Μάλτα. Οἱ ἱππότες τοῦ τάγματος τοῦ Νοσοκομείου τοῦ Ἁγ. Ἰωάννη κατόρθωσαν νά τούς ἀποκρούσουν.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

telemaxos doumanis

Τη ΙΒ΄ (12η) Ιουνίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ του Αιγυπτίου.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 12  Ιουνίου 2019

                                                                                                                              
Ονούφριος ο Όσιος και ασκητής ήκμασε κατά τον Δ΄ (4^ον) από Χριστού γεννήσεως αιώνα. Ούτος ησύχαζε πρότερον εις Κοινόβιον κείμενον πλησίον της Ερμουπόλεως των Θηβών· ακούσας δε ύστερον την ήσυχον και ερημικήν ζωήν του Προφήτου Ηλιού και Ιωάννου του Βαπτιστού εξήλθε του Κοινοβίου και κατώκησεν εις την έρημον έτη εξήκοντα αποκεχωρισμένος των ανθρώπων. Τούτον εύρεν ο Μοναχός Παφνούτιος όστις έγραψε και τον βίον αυτού. Ησύχαζε δε τότε ο Παφνούτιος εις την Αίγυπτον, ότε εκ Θεού φωτισθείς απήλθεν εις την εσωτέραν έρημον. Και απελθών ηξιώθη να ίδη δια των ιδίων αυτού οφθαλμών όσα ο ίδιος περί του Οσίου Ονουφρίου έγραψε, λέγων ταύτα:

Των Οσιομαρτύρων Πατέρων των υπό των Λατίνων αναιρεθέντων δια την αγίαν και Ορθόδοξον Πίστιν εν Άθωνος τω Όρει και αλλαχού.

(ων η Σύναξις επιτελείται την Πέμπτην του Αγίου Πνεύματος)

Το ότι ο παπισμός είναι αίρεσις και ο οικουμενισμός παναίρεσις δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, συμφώνως με τας θείας διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων και Ομολογητών της Ορθοδόξου αγίας ημών Εκκλησίας. Τα ιστορούμενα μαρτύρια των Οσιομαρτύρων Πατέρων, των υπό των Λατινοφρόνων και Λατίνων αναιρεθέντων, είναι ένα φωτεινόν παράδειγμα και ένα φρένο δι΄ όλους ημάς προς αποφυγήν παντός νεωτερισμού και καινοτομίας εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ο μαρτυρικός των θάνατος εις όλους εμάς διασαλπίζει την μεγίστην διαφοράν της Ορθοδοξίας από τον παπισμό, δεν τυγχάνει παρανυχίς, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν οι οικουμενιστές σήμερον. Από απόψεως θεολογικής και σωτηριολογικής αι διαφοραί είναι τόσο μεγάλαι, όση η απόστασις η χωρίζουσα τον Παράδεισον από την κόλασιν. Δι΄ αυτό οι οσιομάρτυρες Άγιοι Πατέρες ούτοι, προτίμησαν τα φρικτά μαρτύρια και τον θάνατον από τον εκλατινισμόν έστω και εις το ελάχιστον, λέγοντες «ημείς βουλόμεθα αποθανείν ή Λατινίσαι ποτέ». Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, δια τους λόγους τούτους τιμά και γεραίρει την μνήμην των εντός του έτους, εις διαφόρους ημερομηνίας συμφώνως με το συναξάριόν της, δοξάζουσα τον Τριαδικόν μόνον αληθινόν Θεόν, τον «θαυμαστόν εν τοις αγίοις αυτού».

Την 22αν Σεπτεμβρίου τους οσιομάρτυρας Ζωγραφίτας.                                                               

Την 4ην Ιανουαρίου τους οσιομάρτυρας Βατοπαιδινούς.                                                                     

Την 13 Μαϊου τους οσιομάρτυρας Ιβηρίτας.                                                                               

Την 19ην Μαϊου τους οσιομάρτυρας Καντάρας της Κύπρου.                                                                 

Την 5ην Δεκεμβρίου τους οσιομάρτυρας Καρεώτας.                                                                                     

Την Κυριακήν των Αγιορειτών τους 12 οσιομάρτυρας Κουτλουμουσιανούς.                                                       

Την Κυριακήν των Αγιορειτών τους οσιομάρτυρας Ξενοφωντινούς.                                                                                                 

Την Ορθόδοξον πίστιν, ασινή εφυλάξατε, των αιρετιζόντων Λατίνων, τας ποινάς μη πτοούμενοι· εν Κύπρω της Καντάρας Μονασταί, εν Άθω τε Ζωγράφου Καρυών, Ξενοφώντος Κουτλουμούσιον συν αυτοίς, Ιβήρων Βατοπαίδιον. Χαίρετε των πατέρων ο χορός, χαίρετε λύχνοι Άθωνος· χαίρετε αληθείας οι φρουροί, εν έργοις αποδείξεσιν.                                                                                                  

Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος : ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ Πάπα ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΙΜΑΜΗ

Να μου ζήσεις Πάπα μου, «Αγιώτατε» Πάπα της Ρώμης κ. Φραγκίσκο!

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ 

ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΕΩΚΟΡΟΣ!

ΑΙΣΧΟΣ!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ:
    Η διόρθωση του «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ»  !!!!!!!

   _______Είκοσι αιώνες παρήλθον αφ' ότου στην Χριστιανική Εκκλησία σε παγκόσμια κλίμακα και σε όλες τις Ομολογίες χρησιμοποιούμε την προσευχή «Πάτερ ημών», την οποίαν μας παρέδωσεν ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ως υπόδειγμα προσευχής, όπως αναγράφεται στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφ. 6, στ. 9-13. 

_________Όλοι οι εκκλησιαστικοί Ταγοί επί είκοσι αιώνες ΔΕΝ ΚΑΤΌΡΘΩΣΑΝ να ανακαλύψουν, ότι στην διατύπωση της Κυριακής προσευχής υπάρχει κάποιο λάθος!!!!!. 

_________Σήμερα ΕΝΑΣ ΣΟΦΟΣ (διάβαζε ένας ΑΣΥΝΕΤΟΣ, ΑΣΕΒΗΣ, ΠΛΑΝΕΜΜΕΝΟΣ  ή ΕΓΩΪΣΤΗΣ) ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ κ. Φραγκίσκος ξαφνικά ανακάλυψε, ότι η πρόταση «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν» είναι λάθος! Και επιχειρεί να την διορθώσει!

________________Ως επιχείρημά του επικαλείται τον ισχυρισμόν, ότι ο Θεός ΔΕΝ ΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟ, δηλ. δεν μας δοκιμάζει! Αγνοεί, ως  φαίνεται, την Παλαιά Διαθήκη και ειδικά την ιστορία του Προφήτη Ιωνά και μάλιστα

α) την τρικυμίαν: 

Πανηγύρεις καὶ «φιγουρομανία»!... -- Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Γ. Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

Μιλάμε γιὰ παράδοσι. Καὶ ζοῦμε τὸ παράδοξο! Μιλᾶμε γιὰ Ἐκκλησία. Καὶ ζοῦμε πανηγύρια φρικτῆς φιγούρας, τεράστιας σπατάλης, προκλητικοῦ θρησκευτικοῦ «χαβαλέ»! Μιλᾶμε γιὰ τιμὴ μαρτύρων, καὶ ζοῦμε τὴ λάμψι τῆς πολυτέλειας ἀκόμα καὶ στὶς λάρνακες τῶν πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως λειψάνων. Δὲν χρειάζεται νὰ δυσκολευθῆτε ψάχνοντας. Οἱ ἱστοσελίδες ἐκεῖνες, ποὺ ἔχουν ἀποκλειστικὰ καὶ ἐργολαβικὰ ἀναλάβει νὰ καλύπτουν τὰ λεγόμενα «πολυαρχιερατικὰ συλλείτουργα», ἐνημερώνουν ἀνὰ μία περίπου ὥρα γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς κενοδοξίας καὶ φιγουρομανίας μέσα στὸν ἅγιο χῶρο τοῦ θυσιαστηρίου. • Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὸν Ἐσταυρωμένο τοῦ Γολγοθᾶ, τὸν Ἰησοῦ, τὸν Κύριο τῆς δόξης, νὰ δορυφορῆται τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀπὸ τριάντα (30) δεσποτάδες, φανταχτερὰ καὶ χρυσοστόλιστα ντυμένους καὶ στεφανωμένους μὲ περίλαμπρες μίτρες; • Ἡ ἁγία Τράπεζα εἶναι ὁ Γολγοθᾶς. Τί δουλειὰ ἔχει ὅλος ὁ ἐπισκοπικὸς συνωστισμὸς γύρω-γύρω, ποὺ τολμοῦν μάλιστα ὡρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἀποθέτουν τὶς μίτρες τους πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα; «Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς».