ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ -- Τοῦ Ἀρχιμ. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη

Ἐὰν ξεφυλλίσουμε προσεκτικά τό ἡμερολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι τρεῖς Κυριακές τό χρόνο ἔχει «Κυριακή τῶν Ἁγίων πατέρων». Μιὰ φορὰ μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως, ὅπου ἑορτάζουμε τοὺς πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴν Νίκαια καὶ καταδίκασε τὸν Ἄρειο, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι κτίσμα καὶ ὄχι Θεός. Δεύτερη φορὰ τὸν Ἰούλιο, ποὺ γιορτάζουμε τοὺς πατέρες τῆς Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Συνόδου, ἡ ὁποία ἐξέδωσε ὅρο δογματικὸ περὶ τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως (ἕνωση σʼ ἕνα πρόσωπο, σὲ μιὰ ὑπόσταση) τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων «ἀχωρίστως, ἀδιαιρέτως, ἀτρέπτως καὶ ἀσυγχύτως» καὶ καταδίκασε τὸν Εὐτυχῆ, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε μόνο μία φύση τὴν θεία (αἵρεση μονοφυσιτισμοῦ). Ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἔλεγε ὁ Εὐτυχής, ἀπορροφήθηκε ἀπὸ τὴν θεία καὶ ἑπομένως ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε μόνο Θεὸς καὶ φαινομενικῶς ἄνθρωπος. Καὶ τρίτη φορὰ τὸν Ὀκτώβριο ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε τοὺς πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ καταδίκασε τὴν εἰκονομαχία, δηλαδὴ καὶ πάλι τὸν μονοφυσιτισμό, ἀφοῦ μὴ δεχόμενοι οἱ εἰκονομάχοι —ἀνάμεσα στʼ ἄλλα ποὺ πρέσβευαν— τὴν ἐξεικόνιση τοῦ Θεοῦ, δὲν δέχονταν οὐσιαστικὰ τὴν ἀνθρώπινή του φύση, ἡ ὁποία ἑνώθηκε μὲ τὴν θεία, ὅπως δογμάτισε ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

Πηγή : telemaxos doumanis

Τη Η΄ (8η) Ιουνίου, η ανακομιδή του λειψάνου του αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 8  Ιουνίου 2019

                                                                      

Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, ο άγιος Μεγαλομάρτυς, ήκμασε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλέως, εν έτει τκ΄ (320). Κατήγετο από τα Ευχάϊτα, τα εν τη Γαλατία, κατώκει δε εις την Ηράκλειαν την εν τω Ευξείνω Πόντω. Ήτο δε ωραίος κατά τον σωματικόν χαρακτήρα, αλλ’ ωραιότερος κατά την ψυχήν και εστολισμένος με λόγον, γνώσιν και σοφίαν, διό τινες ωνόμαζον αυτόν βρυορρήτορα.

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΣ

Οι άνθρωποι που έχουν προκόψει με πολύ κόπο και οι οπαδοί των ακραίων απόψεων.

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Είθισται οι δεξιοί να θεωρούνται συντηρητικοί και οι αριστεροί προοδευτικοί. Κοιτώντας πιο προσεκτικά τον χώρο που ονομάζεται συντηρητικός, θα δεις ως επί το πλείστον ανθρώπους που στη ζωή τους έχουν προκόψει, έχουν σημειώσει πρόοδο σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, με την εργασία τους και τον κόπο τους.
Κοιτώντας προς τον «προοδευτικό» χώρο, θα δεις συνήθως ανεπρόκοπους, αμπελοφιλόσοφους, ανεπάγγελτους ανθρώπους που προσπαθούν να ανελιχθούν με πλάγιους τρόπους και ανθρώπους που εύχονται να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Κοινώς, ο χαρακτηρισμός προοδευτικός που αποδίδεται σε κάποιον είναι αντιστρόφως ανάλογος της προόδου που έχει σημειώσει στη ζωή του. Οσο λιγότερη πρόοδος τόσο περισσότερη «προοδευτική κουλτούρα». 

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Τιθόη:

Πώς να περιφρουρήσω την καρδιά μου;

Κι ο Γέροντας του λέει: Πώς να φυλάξουμε την καρδιά μας, όταν είναι ανοικτές η γλώσσα μας και η κοιλιά μας; 

Η καταραμένη κενοδοξία.

Έχουν γράψει πολλά οι Άγιοι Πατέρες γι΄ αυτήν την σατανική μητέρα της υπερηφανείας, που μας οδηγεί στον θάνατον. Στο «Περί διακρίσεως παθών και λογισμών» του Ευαγρίου του Μοναχού συνάντησα την ακόλουθη διδασκαλία: «Από όλους τους λογισμούς, μόνον ο λογισμός της κενοδοξίας έχει αφθονίαν υλικού και περιλαμβάνει ολόκληρον σχεδόν τον κόσμον και ανοίγει τις πόρτες σε όλους τους δαίμονες, σαν πονηρός προδότης κάποιας πόλεως. Γι΄ αυτό και εξευτελίζει τον νου του αναχωρητή γεμίζοντάς τον με πολλά λόγια και ασχολίες και καταστρέφει τις προσευχές του με τις οποίες προσπαθεί να θεραπεύση τα τραύματα της ψυχής του.

«Πᾶσαν τήν βιοτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν» -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Συχνά παρατηροῦμε μοναχούς νά μπλέκονται σέ βιοτικές ὑποθέσεις καί νά χάνουν τόν πνευματικό τους προσανατολισμό. Ἀσχολοῦνται μέ θέματα πού ὑποτίθεται ὅτι τά ἔχουν ἀρνηθεῖ, ὅταν δέχτηκαν τό μοναχικό σχῆμα. Βέβαια, δικαιολογοῦν τήν ἐνασχόλησή τους μέ τά βιοτικά μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι ἐνδιαφέρονται γιά τό καλό καί τήν προκοπή τοῦ μοναστηριοῦ τους καί ὄχι γιά δικά τους προσωπικά συμφέροντα. Ὁ ἰσχυρισμός αὐτός ἔχει περιορισμένη πειστικότητα, ἀφοῦ τά συμφέροντα τοῦ μοναστηριοῦ ἐπηρεάζουν καί τή ζωή τους. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ἐκεῖνος πού ἀρνήθηκε τά ἐγκόσμια δέν πρέπει νά ἀναμειγνύεται σέ βιοτικές μέριμνες, ἀλλά νά ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Πρόκληση: Οι Αλβανοί έφτιαξαν εθνική ομάδα Τσαμουριάς (!!!)

Θρασύτατη αλβανική πρόκληση! Επαιξε στο διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου CONIFA,  οργάνωσης που στηρίζει δήθεν μειονοτικούς
Aνεξέλεγκτος ο αλβανικός εθνικισμός επανέρχεται με θράσος επιθετικά προς την Ελλάδα, αφού βλέπουν ότι η ελληνική κυβέρνηση, που έδωσε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» στα Σκόπια, ίσως να έδινε και το όνομα «Τσαμουριά» στη Βόρεια Ηπειρο, έτσι όπως κατάντησαν την Ελλάδα οι συριζαίοι…

Νίκη και Δόξα! -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η εξουθένωση του Σταυρού και η δόξα της Αναστάσεως είναι οι δύο άξονες της πορείας του Θεανθρώπου Κυρίου μας πάνω στη γη. Ταπεινώθηκε τόσο πολύ, ώστε έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλ. 2, 8). «Χωρίς να έλθει σε επαφή με την ουσία του θανάτου, κατέβηκε στο χώμα του θανάτου», γράφει ο άγιος Αθανάσιος. Εντούτοις, συνεχίζει ο άγιος πατέρας, δεν παρέμεινε νεκρό το σώμα του. Κάτι τέτοιο «δεν ήταν δυνατόν, διότι αυτό (το σώμα του) είχε γίνει ναός ζωής. Γι΄ αυτό, πέθανε μεν ως θνητό, ανέζησε όμως λόγω της ζωής που είχε μέσα του». Η πιο εκφραστική εικόνα, όπου παρουσιάζεται ο Χριστός σταυρωμένος και αναστημένος ταυτόχρονα, είναι εκείνη την οποία καταχωρίζει ο άγιος απόστολος Ιωάννης στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ο Ιησούς, ο «λέων» εκ της φυλής του Ιούδα (Γε. 49, 9), ο δυνατός βασιλιάς των βασιλιάδων και Κύριος των κυρίων εμφανίζεται με τη μορφή ενός αρνίου, το οποίο μάλιστα έχει δύο παράδοξα χαρακτηριστικά· Είναι «εσφαγμένο», σφαγιασμένο, αλλά και «εστηκός», στέκει όρθιο (Αποκ. 5,6).

Mία νεκρανάστασι (ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἀνθολόγιον νεκραναστάσεων")

Ἡ Ἐκκλησία ὁ χῶρος τῶν Ἁγίων Πάντων

Ἂς ἔχει δόξα ὁ Θεός, ἀδελφοί µου, διότι ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἀνήκουµε στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων. Τῶν προσωπικοτήτων ἐκείνων ποὺ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὸ καθ' ὁµοίωσιν, περνώντας ἀπὸ τὴν κάθαρση στὰ ἐπίπεδα τοῦ φωτισµοῦ καὶ τῆς θεώσεως. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ὄχι ἁπλῶς πολλοί, ἀλλὰ ἑκατοµµύρια καὶ πλῆθος ἀµέτρητον τοὺς ὁποίους τιµᾶ ὁ Θεός, ἀφοῦ ἐµεῖς γνωρίζουµε ὀλιγότερους σὲ σχέση µὲ τοὺς ἀγνώστους ποὺ ἐνώπιον τοῦ ἐπουρανίου θυσιαστηρίου δοξολογοῦν καὶ πρεσβεύουν ὑπὲρ ἡµῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχει αὐτὸ τὸ “νέφος τῶν µαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων” γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει τὴν συγκεκριµένη Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων νὰ ἑορτάζουµε ὅλες αὐτὲς τὶς ψυχὲς ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ εὐαρέστησαν τὸν Κύριο, εὑρισκόµενοι τώρα “εἰς τὰς µονὰς τοῦ Παραδείσου”. Θὰ χρειάζονταν τοῦ κόσµου τὰ βιβλία, γιὰ νὰ καταγραφεῖ ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τῶν “φίλων τοῦ Θεοῦ”. Ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα συναξάρια κατανοεῖ κανεὶς τὸν πλοῦτο τῆς ἁγιότητος καὶ τὸν θησαυρὸ τῆς χάριτος, ποὺ µπορεῖ κανεὶς νὰ ἀποκοµίσει µελετώντας, ἀλλὰ κυρίως µιµούµενος “τὰ µυρίπνοα αὐτὰ ἄνθη τοῦ Παραδείσου”.

Υπάρχει και μια φωνή : Μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος

Εγκαινιάζεται το ισλαμικό τέμενος παρουσία Γαβρόγλου (φωτογραφίες)

Ανοίγει σήμερα τις πύλες του το ισλαμικό τέμενος παρουσία του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Κώστα Γαβρόγλου. H επίσημη τελετή εγκαινίασης που διεξάγεται από τις 12:00 το μεσημέρι, έχει ως στόχο την ενημέρωση για την εξέλιξη του έργου.
Στην εκδήλωση αναμένεται να παραστούν και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης, δίνοντας προεκλογικό χαρακτήρα στο γεγονός. Επίσης, θα παραβρεθούν εκπρόσωποι των μουσουλμάνων της Αθήνας, ενώ έχουν κληθεί ο τέως δήμαρχος της Αθήνας κ. Γεώργιος Καμίνης, ο νεοεκλεγείς κ. Κώστας Μπακογιάννης και εκπρόσωποι κομμάτων.

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -- Τοῦ αειμνήστου Ἰωάννου Κορναράκη ὁμ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Κατὰ τὴν φετεινὴ πατριαρχικὴ ἑορτὴ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸν Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὸ ΦΑΝΑΡΙ, ὁ Πατριαρχικὸς Ἄμβωνας –μὲ ἀνοίκειες γιὰ τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου ἐκφράσεις καὶ ἐπιθέσεις κατὰ τῶν αἰτίων καὶ τῶν ὑπαιτίων τῆς κρίσεως τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας– δὲν εἶχε ἐπίγνωση ὅτι, ἀπὸ τὸν ἴδιο αὐτὸν χῶρο ξεκίνησαν τὰ αἴτια, τὰ ὁποῖα διεμόρφωσαν τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, στὴν σημερινή της εἰκόνα.

Διότι, οὔτε «ἀκραῖα στοιχεῖα», οὔτε «προκατειλημμένα», «ἄρρωστα μυαλὰ» τοῦ ἐξωτερικοῦ τοῦ Πατριαρχείου χώρου, εἶναι ὑπεύθυνα γιὰ τὴν κρίση τῆς «σύγχρονης» πατριαρχικῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ θρῆνος, ὅμως, τοῦ κηρύγματος γιὰ τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία –θρῆνος προστασίας τῆς «Ὀρθοδοξίας» αὐτῆς– εἶναι δικαιολογημένος, διότι προέρχεται ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ χῶρο· δηλαδή, ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο πού, ὅπως θὰ ἀποδείξουμε πιὸ κάτω, ἔδωσε τὶς ἀφορμὲς γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ πατριαρχικὴ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποίαν, ὄχι μόνον προστατεύει καὶ ἀποδέχεται, ἀλλὰ καὶ καθιερώνει ὡς τὴν γνήσια Ὀρθοδοξία καί, μάλιστα, κατὰ τὴν ἴδια τὴν ἑορτὴ τῆς αὐθεντικῆς Ὀρθοδοξίας!