Νέα αναβολή για την αναγνώριση της Ουκρ. Αυτοκεφαλίας: Το παρασκήνιο και τα επόμενα βήματα

Δεν κατέληξαν σε συμφωνία υπέρ ή κατά της αναγνώρισης του ουκρανικού αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ελλάδος. Τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Ποια «αγκάθια» παραμένουν.
Νέα παράταση πήρε η συζήτηση του θέματος της ουκρανικής αυτοκεφαλίας στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, καθώς τα μέλη της δεν κατέληξαν σε κάποια απόφαση.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος συνεδρίασε από την Τετάρτη έως και την Παρασκευή, προκειμένου να ασχοληθεί με τα θέματα της ημερησίας διάταξής της.

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος -- Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

 Χριστὸς διαλαλεῖ σὲ μᾶς τοὺς ἄθλους τῆς Σαμαρείτιδος καὶ πρέπει τὸ φτωχὸ πλοιάριο τοῦ λόγου μου νὰ διαπλεύση τὸ πέλαγος τῶν κατορθωμάτων της. Βλέπω τὴν πίστη της καὶ θέλω νὰ φτιάξω τὸ ἐγκώμιό της καὶ μαζί σας νὰ ἐπαινέσω τὴν φτωχιὰ καὶ τὴν πλούσια, τὴν πόρνη καὶ τὴν ἀπόστολο, τὴν ἄσωτη καὶ τὴν πιστή, τὴν πολύγαμο καὶ πολυδύναμη, αὐτὴ ποὺ πολλοὺς ἐμόλυνε καὶ ποὺ τὸν μονογενῆ γιὸ τοῦ Θεοῦ ὑπηρέτησε. Αὐτὴ ποὺ μολύνθηκε καὶ καθαρίστηκε, ποὺ δίψασε κι ἐπιθύμησε νερὸ ζωντανό, καὶ κληρονόμησε τὰ νάματα τῆς χάρης τοὐρανοῦ.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου ΚΑΡΠΟΥ ενός των Εβδομήκοντα Αποστόλων.

O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 26  Μαϊου 2019                                                                             

Κάρπος, ο του Κυρίου Απόστολος, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Νέρωνος, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη νδ΄ - ξη΄ (54-68) μ. Χ. συνηριθμείτο δε μετά των Εβδομήκοντα Μαθητών και Αποστόλων του Κυρίου, διακονών τον Απόστολον Παύλον εν τω κηρύγματι του Ευαγγελίου και κομίζων τας επιστολάς του Αποστόλου προς εκείνους προς τους οποίους απέστελλε ταύτας. Πολλούς δε ειδωλολάτρας διδάξας να σέβωνται τον Χριστόν, εγένετο κατόπιν Επίσκοπος εν τη Βεροία της Θράκης και φωτισθείς κατά την διάνοιαν δια του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, εφάνη ως αστήρ αβασίλευτος, ανατέλλων εξ Ανατολών και πάσαν την οικουμένην φωτίζων δια των θείων διδασκαλιών του.

Από το βιβλίο «Νεοελληνικά Αναγνώσματα:

Τον αετό τον έκλεισαν μέσα σ’ ένα κοτέτσι .
Κι ο κόκορας τον ρώτησε:
« Γιατί πικραίνεσ’ έτσι,
που τα ’χεις όλα τώρα;
Και το νερό στον τόπο του, και το φαϊ στην ώρα,
και στα κατσάβραχα δεν πας ,
όπου μπορεί στο τέλος
 μες στα καλά καθούμενα να φας κανένα βέλος.
Για πες μου τί σου λείπει
 κι όλο σε δέρνει η λύπη
 και την καρδούλα σου χαλάς;»
Κι εκείνος τ’ αποκρίθηκε: «Σαν κόκορας μιλάς».



Στροφή, στον Αναστάντα Χριστό.

Ο άνθρωπος είναι, πολλές φορές, δέσμιος των παθών και των αδυναμιών του. Και στην πορεία της ζωής του αντιμετωπίζει την απελπισία, τα αδιέξοδα στα σοβαρά και καταθλιπτικά προβλήματά του και, κυρίως, εκείνα που έχουν σχέση με τον πνευματικό του αγώνα για τον καταρτισμό του. Πολλές φορές, δεν ημπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό του νικημένου και τότε νιώθει ολομόναχος και χωρίς στήριγμα στις προσπάθειές του. Όμως, ο θριαμβευτής Ιησούς μάς δίδει μια άλλη διάσταση και μάς βεβαιώνει ότι υπάρχει λύση στα προβλήματά μας, αφού Εκείνος μπορεί να νικήσει, ως νικητής, κάθε αντίθετο και αντιδραστικό, κάθε δύσκολο και ανθρωπίνως ακατόρθωτο. Στροφή, λοιπόν, στον Αναστάντα Χριστό. Να επανέλθουμε στο δρόμο που μάς καλεί ο Αναστημένος Χριστός.

Συγχώρα με, αλλά επλανήθης αδελφέ.....

Κάποιοι ηγούμενοι επί αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου, δεν είχαν μεν προσχωρήσει στην αίρεση, αλλά, ενώ παρέμεναν στα Μοναστήρια τους, όμως μνημόνευαν τους αιρετικούς! Παρά ταύτα ενόμιζον, ότι πράττουν έργον θεάρεστον και διακριτικόν! Προς αυτούς έγραψε ο Όσιος Πατήρ: 
«Και τώρα δέξαι μου, τιμιώτατε πάτερ, ομιλούντα πιο ελεύθερα.
Δέν τυγχάνει εκτός ευθύνης, το να συλληφθής, δηλαδή από ανθρώπους τού βασιλέως και να παραμείνης παρά ταύτα ελεύθερος...
Εάν η οσιότης σου ουδέν έπαθε εκ των ανωτέρω (των βασάνων δηλαδή που υπεβάλοντο οι πιστοί), μετά τήν σύλληψιν, συγχώρα με, αλλά επλανήθης αδελφέ.
Και μή μου δικαιολογήσαι, πως διατηρείς ασφαλείς τας εκκλησίας και τάς άγιογραφίας των ναών, ως καί τό μνημόσυνον του πατριάρχου.
Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσιν.
Τα ανωτέρω δεν δύνανται να διατηρηθούν, εκτός, εάν εγένετο προδοσία της ορθοδόξου ομολογίας.
Διότι σε παρακαλώ, ποια η ωφέλεια, όταν εμείς που λεγόμεθα και είμεθα ναός του Θεού, έχουμε καταστραφή (δια της μη ομολογίας), με το να περιποιούμεθα άψυχους ναούς;...
Αλλοίμονον, άλλοι να αποθνήσκουν, άλλοι να εξωρίζονται, άλλοι να μαστιγώνονται, άλλοι να φυλακίζωνται, άλλους να φιλοξενούν τα όρη, αι ερημίαι, οι βράχοι και τα σπήλαια, και εμείς διαμένοντες στα σπίτια μας να νομίζωμεν, ότι θα παραμείνωμεν αβλαβείς.
Ουδόλως...».
Ταύτα είπα από αγάπη προς σε και ως υπενθύμισιν, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες είναι άξιοι τιμωρίας...».