"ΘΑΡΘΕΙΣ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ"

H Κωνσταντίνου Πόλη, εις την ψυχήν μας εξακολουθεί να ζή, όχι μόνον ως απλούν συγκλονιστικόν όραμα μιάς τόσον μεγάλης, τόσον ωραίας και τόσον ποθητής Πατρίδος. Όχι μόνον ως αιματωμένη  ανάμνησις δόξης και πόνων που κατέτρωσαν την καρδίαν μας. Όχι μόνον ως φλογερά θεοσέβεια, περιπλακείσα ερωτικώς εις αδιάστατον ένωσιν με την ιδέα της Πατρίδος, αλλά ζή εντός μας, με την δύναμιν βιολογικής ανάγκης, ως περιβάλλον πνευματικόν,  «εν ώ ζώμεν και κινούμεθα», ως πόθος επιστροφής άσβεστος και ως ψυχή, του είναι μας. Ζή εις την ψυχήν μας ως πραγματικότης επέκεινα των γηίνων όρων και απαύγασμα μυχίων ονειροπολημάτων, τόσον ευαρέστων και τόσον εναργών….

Τα όρια της Εκκλησίας και ο Οικουμενισμός -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Η ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ                             
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

      Η βασική προβληματική η οποία πρόκειται να μας απασχολήσει είναι αν υπάρχουν σαφή διαχωριστικά όρια μεταξύ της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, η οποία συνεχίζει χωρίς διακοπή και με πληρότητα την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, και όλων των άλλων χριστιανικών ομολογιών της Ανατολής και της Δύσης.
       Περισσότερο μάλιστα μας ενδιαφέρει σ΄αυτήν την διερεύνηση να αναφερθούμε στις χριστιανικές κοινότητες της Δύσεως, τον Ρωμαιοκαθολοκισμό και τον Προτεσταντισμό υπό τις πάμπολλες διασπάσεις του, διότι για τις χριστιανικές ομολογίες της Ανατολής, την ολιγάνθρωπη του Νεστοριανισμού και την πολυάνθρωπη του Μονοφυσιτισμού ή των Αντιχαλκηδονίων, υπάρχουν αλάθητες αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων και καθολική συμφωνία των Αγίων Πατέρων και της εκκλησιαστικής εν γένει συνειδήσεως, ώστε να είναι αδύνατο και αδιανόητο για μία συνεπή και γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησιολογία να θεωρήσει του Μονοφυσίτες ως Ορθοδόξους, γιατί έτσι εξισώνει και ταυτίζει Ορθοδοξία και αίρεση, αλήθεια και πλάνη.

ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΞΥΝΙΑΔΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

4. Ερμηνεία στον 138ο Ψαλμό, 6-02-1978

... Και λέει στη συνέχεια: «ουκ εκρύβη το οστούν μου από σου, ο εποίησας εν κρυφή, και η υπόστασίς μου εν τοις κατωτάτοις της γης»[5]. Ωραία εικόνα!

Αυτός είναι ο στίχος 15. Αλλά ας μου επιτραπεί να γυρίσω λίγο πίσω, στον στίχο 13, που λέει: «ότι συ εκτήσω τους νεφρούς μου, Κύριε, αντελάβου μου εκ γαστρός μητρός μου». Όμως το Εβραϊκό, αντί του «αντελάβου» των Εβδομήκοντα, έχει το «με έπλεξες όπως ο καλαθοποιός, με ύφανες μέσα στα σπλάχνα της μάνας μου». Ακούστε: με ύφανες, με έπλεξες! Εί­ναι πάρα-πάρα πολύ ωραία εικόνα, ποιητικότατη, κα­τά μεταφοράν φυσικά. Φεύγοντας από το καλάθι του καλαθοποιού κι από τον αργαλειό της γυναίκας, μετα­φέρεται στην δημιουργία του εμβρύου κατά έναν τρό­πο υφαντικό. «Με έπλεξες, με ύφανες μέσα στα σπλά­χνα της μάνας μου»!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Τη ΙΑ΄ (11η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΩΚΙΟΥ.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 11  Μαϊου 2019                        

Μώκιος, ο Άγιος Ιερομάρτυς, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284-305), οι δε γονείς αυτού, ονομαζόμενοι Ευφράτιος και Ευσταθία, ήσαν ευγενείς και πλούσιοι και κατήγοντο εκ της παλαιάς Ρώμης. Εχρημάτισε δε ο Άγιος ούτος Ιερεύς της εν Αμφιπόλει Εκκλησίας, προσέχων πάντοτε εις το να διδάσκη κηρύττων τον Χριστόν και παραγγέλων εις τους ανθρώπους να απέχωσι της πλάνης των ειδώλων.

Αθήνα, νεκρή πόλη

Έχει περιοριστεί στην Ερμού, στην Αρεοπαγίτου και στο... Κολωνάκι!

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Λίγο καιρό πριν από τις δημοτικές εκλογές της Αθήνας και οι συζητήσεις για την πόλη δεν αγγίζουν την ουσία του προβλήματος. Οι τέσσερις αγαπημένοι υποψήφιοι των ΜΜΕ αναμασούν τα ίδια και τα ίδια κλισέ, χωρίς να αναφέρονται στο νούμερο ένα πρόβλημα της Αθήνας, που είναι ο εποικισμός της. Ως εποικισμό ορίζουμε την τακτική εκείνη κατά την οποία μεγάλοι όγκοι πληθυσμών μετακινούνται εσκεμμένα προς έναν τόπο, όπου διευκολύνεται η εγκατάστασή τους. Η τακτική αυτή, η οποία χρησιμοποιήθηκε πολλάκις μέσα στην Ιστορία, έχει ως σκοπό την πληθυσμιακή αλλοίωση ενός τόπου, την εξαφάνιση των γηγενών κατοίκων του και την αντικατάστασή τους από άλλους.

Απόλαυσις στη Γειτονιά -- του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

- Ετελείωσε;... αλήθεια;

- Tώρα ξεψύχησε.
- Και τον εμεταλάβανε;
- Θα τον θάψουν με παπάδες;
- Έζησε ως δεκαπέντε ώρες.

Από παράθυρον εις αυλόπορταν, από εξώστην εις δώμα, από χαμόγειον εις ανώγειον, επετούσαν το πρωί οι πτερόεντες αυτοί διάλογοι μεταξύ των γειτονισσών. Και μεγάλη περιέργεια εφέρετο ελαφρά εις τον αέρα.

- Η άμοιρη η μάννα! κλαίει και δέρνεται.
- Ο πατέρας, ο έρμος, λείπει.
- Και δεν του ντελεγραφούνε νάρθη;
- Είπαν πως του ντελεγραφήσανε.
- Που βρίσκεται;

Αμαρτία της εποχής -- του αειμνήστου Δημ. Παναγοπούλου

Συνήθως το καλοκαίρι αι γυναίκες κυκλοφορούν ημίγυμνες. Έχουν δε το θράσος να παρουσιάζωνται και εις την Εκκλησίαν ακόμη, κατ΄ εξοχήν δε εις το μυστήριον του γάμου και βαπτίσματος, μερικαί και κατά την θείαν Ευχαριστίαν. Υπενθυμόζομεν εις όλας αυτάς, είτε κυρίαι είναι είτε δεσποινίδες, ότι η γυμνότης εις την γλώσσαν του Θεού λέγεται «πορνεία» και την «πορνείαν» ο Θεός δεν την ευλογεί. Ας το μάθουν, αν δεν το γνωρίζουν, όλαι αυταί που κυκλοφορούν ή θα κυκλοφορήσουν ημίγυμνες, είτε με κοντά μέχρι της μασχάλης μανίκια ή με τολμηρά καρέ ή με διαφανή φορέματα που είναι τοιαύτα, ώστε είτε τα φορούν είτε όχι είναι το ίδιον, ότι αυτό που κάνουν είναι «αμαρτία». Εις παρατήρησίν μας ηκούσθησαν πολλάκις εκ πολλών, ωραίων μεν γυναικείων κεφαλών, άνευ όμως περιεχομένου, παιδαριώδεις απαντήσεις. Μας είπον λ.χ. όποιος σκανδαλίζεται να μη βλέπη, να γυρίζη το πρόσωπον αλλού, δεν του είπε κανείς να κυττάζη κ.τ.τ.. 

Ἡ Ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας δέν ἠμπορεῖ νά ἰσοπεδώνεται ἀπό ἕνα Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος δέν πιστεύει εἰς Ἱερούς Κανόνας, ἀπαγγέλλει ὑποκριτικῶς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως,

Σήμερον πού ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης διακηρύσσει: Ἕνας Χριστός, πολλαί αἱ σώζουσαι Ἐκκλησίαι του, πολλαί αἱ πίστεις κ.λπ  τό Ἅγιον Ὄρος σιωπᾶ, πρός μεγάλην ἔκπληξιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Τήν ἔκκλησιν, ὅμως, διά ἀντίδρασιν ὁ «Ο.Τ.» δέν τήν ἀπευθύνει μόνον πρός τούς Καθηγουμένους καί τούς μοναχούς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλά πρός ὅλους τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Χώρας. Διότι ἀπό τήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν καθιερώθη καί ἠνδρώθη ὁ μοναχισμός εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, οἱ μοναχοί ἦσαν μεταξύ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι πρωταγωνίστησαν εἰς τούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνας.

Κρητικός ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας

Ένας Κρητικός στο τιμόνι της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας

Ο έως τώρα επίσκοπος Χριστουπόλεως Μακάριος (φωτό), βοηθός επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, εκλέχτηκε παμψηφεί από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, σε διαδοχή του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, ο οποίος εξεδήμησε εις Κύριον πριν από 40 ημέρες.

Ειδικεύεται σε θέματα Βιοηθικής, ενώ έχει κάνει σπουδές και στην Ιατρική. Είναι γνωστός στην Ομογένεια της Αμερικής και ιδιαίτερα της Βοστόνης, όπου σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Passions are the root of sinfulness

Saint Maximos the Confessor says, “When the passions dominate the mind, they bind it to material things...” This separates us from God and divine grace. This is why our church fathers and elders like Aimilianos tell us to know ourselves in a deep way to uncover our passions. We often find our passions buried in our habits and our reactions to worldly events or encounters with others. We can often find them by digging into what upsets or hurts us. Also, there are often patterns of behavior that point us to our passions.