«ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ…» -- Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Με τα ἀπαισιότερα συναισθήματα ἀντιμετωπίζεται συνήθως ὁ θάνατος. Ὁ πολιτισμός μας, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο καυχόμαστε, δὲν μᾶς ἔχει ἐξοικειώσει μὲ τὴ μεγαλύτερη καὶ τραγικότερη πραγματικότητα στὴ ζωή μας, τὸν θάνατο. Οὔτε μᾶς ἔχει συμφιλιώσει μαζί του. Γι᾽ αὐτὸ λείπει στὴ σημερινὴ κοινωνία μία ρεαλιστικὴ φιλοσοφία τοῦ θανάτου. Βέβαια, σ᾽ αὐτὸ συντρέχουν διάφοροι λόγοι. Ὁ ὀλιγόπιστος φοβᾶται τὸν θάνατο, διότι βλέπει τὴν ἀνετοιμότητά του νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ. Ὁ ἄπιστος ἢ ἄθεος, ποὺ στηρίζει ὅλες τὶς ἐλπίδες του στὸν κόσμο αὐτό, βλέπει τὸν θάνατο σὰν καταστροφή. Γι᾽ αὐτὸ ἀποφεύγει νὰ μιλεῖ γιὰ τὸν θάνατο ἢ χλευάζει τὸν θάνατο, ἀλλὰ στὸ βάθος τὸν φοβᾶται. Ὅπως τὸν φοβοῦνται οἱ οἰκονομικὰ εὔρωστοι, διότι θὰ τοὺς κάμει νὰ χάσουν ὅσα ἔχουν, ἀλλὰ καὶ οἱ προλετάριοι τοῦ κόσμου μας, μολονότι διατείνονται, ὅτι βλέπουν τὸν θάνατο σὰν σωτηρία. Διότι γι᾽ αὐτούς, κυρίως, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Δ. Σολωμοῦ: «Γλυκειὰ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος μαυρίλα».

Μ Πέμπτη Εξέδυσάν με τα ιματιά μου -- Orthodox Hymns

https://xristianorthodoxipisti.blogspot.com/

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΩΣ Επισκόπου Αμασείας.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 26  Απριλίου 2019

                                                                                                              

Βασιλεύς ο ένδοξος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος Αμασείας της εν τω Ευξείνω Πόντω ευρισκομένης ζων κατά τους χρόνους του Λικινίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323), γαμβρού εξ αδελφής όντος του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και ήτο μεν το όνομά του Βασιλεύς, ανταξίως δε προς το όνομα επολιτεύθη ο μακάριος, διο και νυν εν ουρανοίς βασιλεύει αιωνίως. Και εκείνοι μεν οίτινες έτυχον επιγείου δυνάμεως και ανέλαβον βασιλικά ηνία και σκήπτρα, όταν καταλάβουν πόλιν τινά, αφού μάλιστα καταγάγουν νικηφόρον θρίαμβον, ευθύς ως εισέλθωσι νικηταί εξωραϊζουσι και κοσμούσι την πόλιν και λαμπροτέραν αυτήν παρουσιάζουσι.

Ἀσκητικαί ἐμπειρίαι. Ἀντιμετώπισις ρυπαρῶν λογισμῶν -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Οἱ κατά Θεόν ἀγωνιζόμενοι συχνά ἐνοχλοῦνται ἀπό τούς ρυπαρούς λογισμούς καί θέλουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό αὐτούς. Δέν γνωρίζουν ὅμως τόν τρόπο. Ἄλλοι δέν τούς φανερώνουν καί αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο, γιατί τούς αὐξάνει καί τούς δυναμώνει καί ἄλλοι μέ τήν πρώτη ἐνόχληση τούς ἐξωτερικεύουν στόν πνευματικό τους καί ἐλευθερώνονται. Ἕνας γέροντας ἔλεγε:

Τα Θεῖα Πάθη – Τὰ ἀνθρώπινα πάθη -- Γράφει ὁ κ. Εὐάγγελος Ἀποστόλου, πρώην Λυκειάρχης (Θεολόγος – Φιλόλογος)

Ἡ λέξις «Πάθος», ἀπὸ τὸ ρῆµα πάσχω, σηµαίνει: ὑποφέρω. Καὶ πράγµατι, «Ἐσὺ Θεάνθρωπε», ὑπέφερες ἑκούσια, διὰ τὰ δικά µας Πάθη. Ἐκπλήρωσες πιστά, τὸ σχέδιο τοῦ Πατρός Σου γιὰ τὴν δική µας Σωτηρία. Ὑπέφερες ἀπὸ τὴν ἐνάτην πρωινὴν µέχρι τὶς τρεῖς τὸ µεσηµέρι, στὸν τόπο Γολγοθᾶ καὶ ἄφησες τὸ Πνεῦµα Σου. Στὴν θυσία Σου αὐτή, συµµετεῖχε ἡ φύσις (σεισµὸς – συσκότισις), συµµετεῖχε ὁ φόβος τῆς φρουρᾶς τοῦ Σταυροῦ Σου, θρηνοῦσαν ἀπὸ µακριὰ οἱ ἐλάχιστοι ἄφοβοι ἀκόλουθοί Σου. Πλεόνασε ὁ συρφετός, µὲ τὰ ἀνθρώπινα πάθη: ἔχθρα – µῖσος- ὑποκρισία, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωποῦσε τὸ ἁµαρτωλὸ κατεστηµένο. Κυριάρχησε ἡ ἐκδίκησις, λόγω τῶν ἀνεκπλήρωτων πόθων, ὅλων αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Σὲ ἤθελαν, γήϊνον βασιλέα καὶ ὄχι αἰώνιον ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν.

Με τιμές αρχηγού κράτους η υποδοχή του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο

Με τιμές αρχηγού κράτους, όπως ορίζει το σχετικό εθιμικό πρωτόκολλο, θα γίνει η υποδοχή του Αγίου Φωτός το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου στην Αθήνα.
Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ειδικό πολιτικό και εκκλησιαστικό κλιμάκιο θα μεταβεί στα Ιεροσόλυμα για να μεταφέρει στην πατρίδα το φως από τον τάφο του Ιησού.

Επικεφαλής θα είναι ο υφυπουργός Εξωτερικών Μάρκος Μπόλαρης, αρμόδιος και για θέματα εκκλησιαστικής διπλωματίας, ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου στη Ελλάδα, αρχιμανδρίτης π. Δαμιανός, ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, εκπροσωπώντας την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ στην αποστολή θα συμμετέχουν και άλλα μέλη του Κοινοβουλίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Υπάρχουν διάφοροι θέσεις, πολλαί «γωνίαι οπτικαί» και διάφορα όργανα θεωρήσεως των δύο μεγαλυτέρων και συγκλονιστικωτέρων, των δύο μοναδικών και όντως ανεπαναλήπτων γεγονότων εντός της ανθρωπίνης ιστορίας. Των γεγονότων της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού. Δύο εξ αυτών των θέσεων και οπτικών γωνιών, των περισσότερον χρησιμοποιουμένων, είναι η Ιστορία και η Πίστις. Δια της Ιστορίας δαμάζεται ο νους και υποτάσσεται εις την φωνήν της. Και δια της Πίστεως, καταφάσκει η καρδία εν αγάπη και εντεύθεν εισέρχεται μέσα εις το μυστήριον της υπερφυσικής θείας γνώσεως… 

Ο Αρχιεπίσκοπος για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στη Σρι Λάνκα

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν την ημέρα του εορτασμού του Πάσχα των Καθολικών σε Εκκλησίες και σε ξενοδοχεία στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας της Σρι Λάνκα, Κολόμπο:

Meaning of the Parable of the Fig Tree

The parable:

Now in the morning, as He returned to the city, He was hungry. And seeing a fig tree by the road, He came to it and found nothing on it but leaves, and said to it, “Let no fruit grow on you ever again.” Immediately the fig tree withered away.

And when the disciples saw it, they marveled, saying, “How did the fig tree wither away so soon?” Matt 21: 18-20

Elder Theophylact provides the interpretation of this parable passed on through the ages by our Church fathers.

The fig tree means the synagogue of the Jews, which has only leaves, that is, the visible letter of the law, but not the fruit of the spirit.