π. Θεόδωρος Ζήσης: Οι αιρετικοί αποβάλλονται και αναθεματίζονται

Η συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» είναι πολύ πικρή και άχαρη ιστορία, όπως φάνηκε στο μεγάλο συνέδριο για τον Οικουμενισμό που οργάνωσαν στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2004 το «Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας» της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η «Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών». Στηρίχθηκε σε πρωτοβουλίες και θέσεις μερικών ορθοδόξων κληρικών και θεολόγων, επηρεασμένων από τον Προτεσταντισμό, οι οποίοι από την αρχή του 20^ου αιώνος προσπάθησαν και προσπαθούν και σήμερα με τους διαδόχους τους, να ενισχύσουν και εγκαθιδρύσουν την μεγαλύτερη εκκλησιολογική αίρεση και πλάνη, την εγκατάλειψη της αποστολικής και πατερικής διδασκαλίας περί του ότι οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν την ενότητα της πίστεως, την ορθότητα των δογμάτων, για να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας, για να ανήκουν στο σώμα του Χριστού. Όσοι δεν συμφωνούν με «των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα» αποβάλλονται από το σώμα της Εκκλησίας και αναθεματίζονται προς το συμφέρον τους, για να οδηγηθούν στην επιστροφή, όπως αυτό πανηγυρικά εκφράζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας, κατά την ανάγνωση του «Συνοδικού της Ορθοδοξίας». Τώρα όχι μόνο δεν αποβάλλουμε και δεν αναθεματίζουμε τις αιρέσεις, αλλά εξισώσαμε, σμικρύναμε και ευτελίσαμε την Una Sancta, την Μία, Αγία Εκκλησία, την καταστήσαμε ένα μικρό ασήμαντο κομμάτι μεταξύ τριακοσίων πενήντα περίπου προτεσταντικών αιρέσεων, την οδηγήσαμε σε βαβυλώνια αιχμαλωσία, της αφαιρέσαμε τον χιτώνα της αληθείας, «τον υφαντόν εκ της άνω θεολογίας», και της φορέσαμε τα ράκη της αιρέσεως και της πλάνης.