Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεωρ. Μεταλληνός:

…αὐτὸ ποὺ κατορθώθηκε εἶναι νὰ νομιμοποιήσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Ἀντὶ ἡ Ὀρθοδοξία νὰ ἐπηρεάζει σωτηριολογικὰ τὸν μὴ Ὀρθόδοξο κόσμο, ἐφθάσαμε στὴν ἀποδοχὴ στὴν πράξη τῆς “βαπτισματικῆς Θεολογίας”, τῆς ‘Θεολογίας τῶν “ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν” (πρβλ. συμφωνίας Balamand 1993), τῆς “κοινῆς διακονίας” τῆς “διευρυμένης Ἐκκλησίας” καὶ τοῦ “πολιτιστικοῦ πλουραλισμοῦ”, ὅπως ὀρθότατα ἔχει ἐπισημανθεῖ…Ὁ Οἰκουμενισμὸς σ’ ὅλες τὶς διαστάσεις καὶ ἐκδοχὲς του ἔχει ἀποβεῖ ἀληθινὴ βαβυλώνιος αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅλων των τοπικῶν ἡγεσιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ποὺ δέχονται ὅμως ἀφόρητη πίεση. Ἡ καύχηση καὶ ὁ αὐτοθαυμασμὸς τῶν οἰκουμενιστῶν μας γιὰ μιὰ δῆθεν νέα ἐποχή, ποὺ ἄνοιξε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὶς πατριαρχικὲς ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904, καὶ 1920, δὲν δικαιώνονται, διότι αὐτὸ ποὺ κατορθώθηκε εἶναι νὰ νομιμοποιήσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ.
----------------------------------

Marinos Ritsoudis είπε...

Ωμή παραδοχή από τον Π. Γεώργιο Μεταλληνό, γιά την έναρξη του οικουμενισμού από τις Πατριαρχικές εγκυκλίους του 1902 1904 και 1920.
Η αλλαγή τού εορτολογίου ήταν το αποτέλεσμα της φασιστικής,μονομερώς,
διατακτικής τών εγκυκλίων, ως Εκκλησιαστικό εργαλείο για την έμπρακτη εφαρμογή τού Οικουμενισμού.
Όσο δεν αθωώνεται ο οικουμενισμός, άλλο τόσο δεν αθωώνεται και η εορτολογική μεταρρύθμιση.