Ανδραποδώδες φρόνημα -- Γράφει ο κ. Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

Η δυναμική της φαιάς προπαγάνδας ορισμένων εκ των εξωνημένων Μ.Μ.Ε, αποβλέπει ακριβώς εις την διαστρέβλωση της αντικειμενικής πραγματικότητας, αναλόγως με την επιβολή συγκεκριμένης «κομματικής» ή «επιχειρηματικής» πολιτικής γραμμής, ακριβώς δια να προκληθεί η συσκότιση της αληθείας και η σύγχυση εις την κοινωνία.

Σταχυολογώ ένα συμβάν το οποίο απασχόλησε την επικαιρότητα, αναφορικώς με την φερόμενη ως «ακτιβιστική δράση» των νέων κορασίδων, οι οποίες διακωμώδησαν ιταμώς και επαισχύντως, τον, εί μη τι άλλο, ανυπερθέτως Ιερό θεσμό της παρελάσεως, εκδηλώνουσες, εν ταυτώ δε, την έκδηλον απαξία και πρόδηλον περιφρόνηση των, προς την αιματοβαμμένη σημαία των Ελλήνων.

Η αισχρά αυτή πράξις καθίσταται καθόλα βέβηλος και ιερόσυλος, υποδηλούσα ασέβεια προς τους ευκλεώς πεσόντας προγόνους μας, υπό των Ιταλών, ίνα σήμερα η Ελλάς να απολαμβάνει την ελευθερία της, εις τα πλαίσια της οποίας, τα κορίτσια ταύτα να μην διαβιούν υπό τον ζυγό των κατακτητών.

 Αντί όμως να αποτίουν με δάκρυα στα μάτια και με πάντα σεβασμό και δέος, φόρο τιμής προς τους νεκρούς, οι νεαρές αυτές, προτίμησαν την επονείδιστη περιύβρισή και την βάναυση προσβολή των (ήτοι των νεκρών), υπακούσασες ως ανδράποδα, άβουλα «κομματικά» στρατιωτάκια, εις άνωθεν κατευθυντήριες γραμμές του χρόνιου ανθελληνικού «Μπολσβεκισμού», ο οποίος έχει επισωρεύσει πάμπολλα δεινά εις τον Ελληνισμό, αρχής γενομένης από την, εν μέρει υπονόμευση του αγώνος κατά του εχθρού του έθνους το 1940, λόγω της μυστικής γεωστρατηγικής συμφωνίας, μεταξύ της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της Κομμουνιστής Σοβιετικής ενώσεως, την 23^η-8-1939.

Εν ολίγοις τα σύγχρονα εκβλαστήματα και οι λοιπές ξενοκίνητες παραφυάδες του «Μπολσεβικισμού», προτίμησαν να κατακρεουργήσουν την ιστορία, να διαγράψουν χυδαία τους ήρωες του αγώνος, ποδηγετώντας τα νεαρά στρατολογημένα κορίτσια, προϊόν του ιδεολογικού παιδομαζώματος, ήτοι της επιβληθείσας διανοητικής πλύσης εγκεφάλου, πηγαζούσης από τα χρεοκοπημένα ιδεολογήματα του παλαιολιθικού Μαρξισμού. 

Η εμμονή της ξενόδουλης αριστεράς να υπεραμύνεται του εθνικισμού των υπερεθνικών εντολέων του (…) καθώς και να ενσπείρει καθολικώς και συμμετρικώς προς όλους τους θεσμούς το δηλητήριο του ανθελληνισμού, αποτελεί μέρος ακριβώς της διαχρονικής διεθνιστικής αποστολής την οποία επιτελεί, εις την πατρίδα μας, εις βάρος του έθνους, της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως, της γλώσσης και της ιστορίας, έμπρακτη απόδειξις τούτου η κίβδηλη γενιά του Πολυτεχνείου.

Εν κατακλείδι, τα ιδεολογικά «κονσερβοκούτια» της αριστεράς, με όλα τα προσφιλή μέσα της προπαγάνδας, ανανήφουσα  επιχειρεί να εγκαταστήσει γηθοσύνως, την κερκόπορτα της προδοσίας, όπως ήδη έχει επιτύχει, εις την παιδεία, την τέχνη, εις την δημόσια διοίκηση, στο στρατό, ακόμη και στον ιερό θεσμό αποτίσεως φόρου τιμής προς τους  αγωνισαμένους προγόνους μας, δια την ημετέρα ελευθερία και εθνική αξιοπρέπεια, ήτοι διαρκούσης της στρατιωτικής παρελάσεως.

Συνελόντι ειπείν, άραγε έχει ποτέ τελειώσει ο «εμφύλιος πόλεμος» εν Ελλάδι, ή  αριστερά επιχειρεί δια την ιδεολογικών ιζημάτων της, να δημιουργήσει μια νέα γενιά υποτακτικών ραγιάδων, νέας μορφής γενίτσαρων, ηττοπαθών ελλήνων με ανδραποδώδες φρόνημα, εφάμιλλου της παθνομολογουμένως αποτυχημένης γενιάς του Πολυτεχνείου, το γεν νυν έχον, φρόνησης και ανάνηψις !