ΔΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΩΜΕΝ ΤΗΝ «ΚΑΡΤΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ» -- Τοῦ κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν Παν. Ἰωαννίνων

Ἡ Κυβέρνηση μᾶς μίλησε γιὰ τὴν «ἀναγκαιότητα» καὶ γιὰ τὰ πλεονεκτήματα τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη» (ἐφεξῆς ΚτΠ), ὅπως ὅτι θὰ διευκολυνθοῦν οἱ συναλλαγές, θὰ καταπολεμηθεῖ ἡ φοροδιαφυγὴ κ.λπ., ἀλλὰ ἀποσιώπησε τὰ μειονεκτήματα. Αὐτὸ ἀντιβαίνει στὴ θεμελιώδη ἀρχή, ποὺ λέγει ὅτι πρὶν λάβουμε μία ἀπόφαση γιὰ νὰ προβοῦμε ἢ ὄχι σὲ μία ἐνέργεια, συγκρίνουμε τὸ ἀναμενόμενο ὄφελος ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐνέργεια μὲ τὸ ἀναμενόμενο κόστος της. Ὅταν ἔχουμε μία ἰδέα γιὰ τὸ ἀναμενόμενο ὄφελος, ἀλλὰ ὄχι καὶ γιὰ τὸ κόστος, τότε δὲν μποροῦμε νὰ ἐξαγάγουμε λογικὰ συμπεράσματα καὶ νὰ πάρουμε ὀρθὲς ἀποφάσεις. Ὡστόσο, ἐξ ὅσων γνωρίζω, ἡ Κυβέρνηση δὲν ἔχει διαψεύσει τὰ δημοσιεύματα περὶ «ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος», ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ μὲ τὴν ΚτΠ, περὶ τῆς δυνατότητας παρακολουθήσεως τῶν πολιτῶν μέσω τοῦ τσίπ, ποὺ θὰ φέρει ἡ ΚτΠ, περὶ τῆς ἀναγραφῆς τοῦ δυσωνύμου ἀριθμοῦ 666 στὴν ΚτΠ κ.λπ..
Συνεπῶς, συμπεραίνω ὅτι τὰ δημοσιεύματα αὐτὰ ἐκτιμοῦν μὲ ἀρκετὴ ἀκρίβεια τὸ κόστος, ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ΚτΠ, ὁπότε θεωρῶ δυνατὴ τὴν ἐξαγωγὴ λογικῶν συμπερασμάτων καὶ τὴ λήψη ὀρθῶν ἀποφάσεων μὲ βάση τὴν πληροφόρηση, ποὺ ὑπάρχει αὐτὴ τὴ στιγμή. Πρῶτον, ἐφόσον μὲ τὴν ΚτΠ περιορίζονται οἱ ἀτομικὲς ἐλευθερίες, λόγω τοῦ «ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος», τῆς δυνατότητας παρακολουθήσεως τῶν πολιτῶν κ.λπ., οὐδεὶς πρέπει νὰ τὴν λάβει. Τὸ πράγμα γίνεται ἀπείρως χειρότερο, ἂν ἀληθεύει ὅτι ὁ πολίτης θὰ κουβαλᾶ μαζί του τὸν «φάκελό» του (δηλαδὴ τὴν ΚτΠ), ὁ ὁποῖος θὰ περιλαμβάνει τὰ πάντα γι᾽ αὐτὸν (ἰατρικὸ ἱστορικό, φορολογικὲς ἐκκρεμότητες, ποινικὸ μητρῶο κ.λπ.), χωρὶς κἂν νὰ γνωρίζει τὸ περιεχόμενο τοῦ «φακέλου»! Ἔτσι, ἀνὰ πᾶσα στιγμή, ἐξ αἰτίας κάποιας λεπτομέρειας, ποὺ θʼ ἀναφέρεται στὸν «φάκελο», ὁ πολίτης θὰ μπορεῖ νʼ ἀποκλεισθεῖ ἀπὸ μία θέση ἐργασίας ἢ ἀπὸ ἕνα ταξίδι, ποὺ θέλει νὰ κάνει σὲ ξένη χώρα, νὰ θεωρηθεῖ ὕποπτος ἢ ἀκόμη καὶ ἔνοχος κάποιου ἐγκλήματος, ποὺ δὲν διέπραξε κ.λπ.. Ποιὸς ἐχέφρων καὶ ἀξιοπρεπὴς ἄνθρωπος θὰ ἀντάλλασσε ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ ὑπέρτατο ἀγαθὸ τῆς ἐλευθερίας του μὲ κάποιες ἐπιπλέον διευκολύνσεις στὶς συναλλαγές του; Δεύτερον, ἐφόσον ἡ ΚτΠ εἶναι ἕνα μέσον (ἴσως τὸ κυριώτερο) γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ὅπου θὰ ὑπάρχει μία παγκόσμια κυβέρνηση, ἡ ὁποία δὲν θὰ λογοδοτεῖ στοὺς λαούς, καὶ ἄρα ἡ ΚτΠ ἀποσκοπεῖ στὴν ἐπιβολὴ μιᾶς παγκόσμιας δικτατορίας, ἕπεται καὶ πάλιν ὅτι οὐδεὶς ἄνθρωπος, ποὺ ἀγαπᾶ τὴ δημοκρατία πρέπει νὰ λάβει τὴν ΚτΠ. Τὸ ὅτι ἡ παγκόσμια διακυβέρνηση θὰ καταργήσει τὴ δημοκρατία εἶναι νομίζω φανερό. Κατʼ ἀρχάς, προωθοῦν τὴν παγκόσμια κυβέρνηση χωρὶς νὰ ρωτήσουν τοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀρκετὰ μέρη τοῦ κόσμου ἔχουν ἤδη δείξει ὅτι εἶναι ἀντίθετοι. Ἐπιπλέον, ἡ παγκόσμια κυβέρνηση δὲν θὰ φοβᾶται μὴ τυχὸν καὶ δὲν τὴν ψηφίσουν οἱ Ἕλληνες στὶς ἑπόμενες ἐκλογές, ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες δὲν θὰ εἶναι παρὰ μόνον μία ἰσχνὴ μειοψηφία στὸ παγκόσμιο συνονθύλευμα. Χάνεται, δηλαδή, τὸ ὑπόλογο καὶ ἡ εὐθύνη (αὐτὸ ποὺ στὰ Ἀγγλικὰ ὀνομάζουμε accountability), ποὺ ἀποτελεῖ θεμελιῶδες γνώρισμα τῆς δημοκρατίας. Συνεπῶς, ἡ παγκόσμια κυβέρνηση δὲν θὰ ἔχει καμία εὐαισθησία στὰ σοβαρὰ προβλήματα, ποὺ θʼ ἀνακύψουν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν πιθανὴ οἰκονομικὴ κατάρρευση καὶ ἀπὸ τὴν κατάργηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, τῶν ἱ. συμβόλων, τῆς ἱστορίας, τῆς γλώσσας καὶ γενικὰ τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ. Κάθε ἀληθινὸς Ἕλληνας θὰ ἔδινε εὐχαρίστως καὶ τὴ ζωή του ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ἰδανικῶν, ὁπότε δὲν πρέπει γιὰ κανένα λόγο νὰ συμβάλει στὴν ἐγκατάσταση τῆς παγκόσμιας δικτατορίας. Ὡς πρώτη ἀντίσταση πρὸς τὸ ἐπερχόμενο αὐτὸ κακό, ὀφείλει νὰ πεῖ ἕνα ἠχηρὸ ΟΧΙ στὴν ΚτΠ. Τρίτον, τὸ τσὶπ τῆς ΚτΠ μπορεῖ νὰ περιέχει εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τὸν δυσώνυμο ἀριθμὸ τῆς Ἀποκαλύψεως 666 ἢ νὰ ἐπαναφορτισθεῖ μὲ αὐτὸν ἀργότερα. Αὐτὸ θὰ εἶναι μία βάναυση προσβολὴ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν Χριστιανῶν καὶ μία σαφὴς παραβίαση τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος (Ἄρθρο 5, παρ. 2). Χάριν ποιῶν διευκολύνσεων στὶς συναλλαγὲς θὰ ἦταν δυνατὸ ἕνας ἀληθινὸς Χριστιανὸς νὰ δεχθεῖ μία τέτοια προσβολή; Τέταρτον, ὅποιος δὲν λάβει τὴν ΚτΠ ἀπειλεῖται μὲ ἀποκλεισμὸ ἀπὸ τὴν ἐργασία, τὴ συνταξιοδότηση, τὴν ἰατρικὴ περίθαλψη κ.λπ., ὅπως ἀκριβῶς ἔχει προφητευθεῖ πρὸ 2000 περίπου ἐτῶν στὴν Ἱερὰ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου. Μὲ ἄλλα λόγια, ὅποιος ἀρνεῖται νὰ θυσιάσει τὰ ἰδεώδη, μὲ τὰ ὁποῖα γαλουχήθηκε (Ἐλευθερία, Δημοκρατία, Χριστιανισμὸς κ.λπ.) χάριν τῆς ὑπὸ ἵδρυση παγκόσμιας δικτατορίας ἀπειλεῖται μὲ τὸν διὰ πείνης θάνατο. Ἤδη ἕνας ἀριθμὸς ἐντίμων ἀστυνομικῶν, οἱ ὁποῖοι διώχθηκαν ἀπὸ τὸ Σῶμα ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ λάβουν τὴν ΚτΠ γιὰ λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως καὶ ἐλευθερίας, γεύεται τοὺς πικροὺς καρποὺς τῆς ἐκκολαπτομένης παγκόσμιας δικτατορίας. Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖο κατοχυρώνει τὰ θεμελιώδη αὐτὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ποδοπατεῖται χάριν τῆς ἐπιβολῆς τῆς παγκόσμιας δικτατορίας. Οὐδεὶς ἔντιμος ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ συναινέσει σὲ αὐτό, λαμβάνοντας τὴν ΚτΠ. Πέμπτον, ἀπὸ οἰκονομικῆς ἀπόψεως, δὲν μπορεῖ κανεὶς λογικὸς ἄνθρωπος νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἡ ΚτΠ θὰ βελτιώσει τὴν εὐημερία τοῦ συνόλου. Κατʼ ἀρχάς, ὑπάρχει τὸ κόστος τῆς ἐκδόσεως τῆς ΚτΠ ἐν καιρῷ οἰκονομικῆς κρίσεως, τὸ ὁποῖο φαίνεται νὰ εἶναι σημαντικό, δεδομένου ὅτι σὲ ἄλλες χῶρες ἡ ἰδέα τῆς ΚτΠ ἔχει ἀπορριφθεῖ γι᾽ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο. Ἀκόμη πιὸ σημαντικό, ὅμως, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ εἰσαγωγὴ τῆς ΚτΠ θὰ δημιουργήσει μεγάλη κοινωνικὴ ἀναταραχή, καθὼς καὶ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀστάθεια, ἐφόσον πολλοὶ Ἕλληνες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἀρκετοὶ Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν ἤδη δηλώσει ὅτι δὲν θὰ τὴν λάβουν. Γιατί νὰ δοθεῖ ἕνα ἀκόμη βαρὺ πλῆγμα στὴν ἤδη ἰσχνὴ οἰκονομία; Καὶ ἂν ἀκόμη ὑποθέσουμε ὅτι κάποιοι θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὴν ΚτΠ, τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιοι ἄλλοι ἔχουν ἤδη ζημιωθεῖ (οἱ ἀποταχθέντες ἀστυνομικοὶ) καὶ πολλοὶ ἀκόμη πρόκειται νὰ ζημιωθοῦν (ὅσοι ἀρνηθοῦν νὰ λάβουν τὴν ΚτΠ), ἀποδεικνύει ὅτι δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἡ ΚτΠ θὰ βελτιώσει τὴν εὐημερία τοῦ συνόλου. Διότι, στὴν Οἰκονομικὴ Ἐπιστήμη, τὸ πλέον γνωστὸ κριτήριο εὐημερίας εἶναι τὸ κριτήριο τοῦ Pareto, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο μία ἐνέργεια βελτιώνει τὴν οἰκονομικὴ εὐημερία τοῦ συνόλου ὅταν ὠφελεῖ τουλάχιστον ἕνα ἄτομο, χωρὶς νὰ βλάπτει κανένα ἄλλο. Τέλος, ὅσον ἀφορᾶ τὴν καταπολέμηση τῆς φοροδιαφυγῆς, αὐτὴ δὲν πρέπει νὰ γίνει εἰς βάρος τῶν ἐλευθεριῶν τοῦ λαοῦ. Ἄς σοβαρευθεῖ πρῶτα τὸ κράτος, καταργώντας τὶς σκανδαλώδεις σπατάλες του (πρὸς ὄφελος πάντα τῶν «ἡμετέρων») καί, ἀφοῦ ἀνακτήσει τὴν ἀξιοπιστία του, τότε ἄς ἀπαιτήσει μὲ αὐστηρὸ νόμο τὴν καταβολὴ τῶν φόρων. Ἀπὸ ὅλα τὰ παραπάνω, συνάγεται ἀβίαστα τὸ συμπέρασμα ὅτι κάθε τίμιος ἄνθρωπος, ποὺ ἔχει φροντίσει νὰ ἐνημερωθεῖ πάνω σʼ αὐτὸ τὸ κρίσιμο θέμα, ὀφείλει νὰ πεῖ ΟΧΙ στὴν ΚτΠ.