Ἄν καί σχετικῶς ὀλίγοι Ν/Ηται γνωρίζουν ὅτι τό 1965 ἔγινεν ἡ «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν», ἐν τούτοις πολλοί κάτι ἔχουν καταλάβει καί θά ἤθελαν νά ἐγκαταλείψουν τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αἰσθάνονται ἐγκλωβισμένοι εἰς τήν αἵρεσιν, ὅμως, διότι ἡ πρώτη ἐναλλακτική πού ἔρχεται κατά νοῦν εἶναι τό Πάτριον Ἑορτολόγιον (π.ἑ.), τό ὁποῖον δυστυχῶς ἔχει πρό πολλοῦ ἀπολέσει τήν ἀξιοπιστίαν του, λόγῳ τῶν πολλῶν σχισμάτων καί κακοδοξιῶν πού ἔχουν καλλιεργηθῆ κι ἐκεῖ. Ὅταν ἡ ἀντίστασις τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. ἐξεκίνησησε τό 1924 καί ἐνεδυναμώθη τό 1935, μέ τήν ἀνάληψιν τῆς ἡγεσίας τοῦ κινήματος ὑπό τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, τό π.ἑ. ἦτο ἡ ἱερωτέρα καί ἡ σοβαρωτέρα ὑπόθεσις τῆς νεωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ἀντίστοιχον τοῦ κινήματος τῶν Εἰκονοφίλων ἐπί Εἰκονομαχίας ἤ ἔτι σπουδαιότερον. Διό καί ἐπολεμήθη λυσσωδῶς ὑπό τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, μέ ἐπικεφαλῆς τῶν διωκτῶν τήν κρατοῦσαν «ἐκκλησίαν», κι ἐγράφησαν ἔτσι χρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας καί ἁγιότητος. Ὅπως ἦτο ἑπόμενον, ὁ Διάβολος ἐπεστράτευσε τότε πολλούς τσαρλατάνους καί τούς ἔκανε ἐπισκόπους στό π.ἑ. διά νά τό διαλύσουν. Δυστυχῶς, τό κατώρθωσε! Διό καί ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει πλέον ἀνενόχλητος! Ὁ π. Γεώργιος τό βλέπει αὐτό, ἀλλά αἰσθάνεται καί αὐτός ἐγκλωβισμένος ἐντός τῶν τειχῶν τῶν αἱρετικῶν, μή τολμῶν -- ἀδικαιολογήτως, κατά τήν γνώμην μου -- ν' ἀποτειχισθῇ, ν' ἀκολουθήσῃ τό π.ἑ., χωρίς νά προσχωρήσῃ εἰς κάποιαν παράταξιν. Ἀμήν, γένοιτο!
Ἄν καί σχετικῶς ὀλίγοι Ν/Ηται γνωρίζουν ὅτι τό 1965 ἔγινεν ἡ «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν», ἐν τούτοις πολλοί κάτι ἔχουν καταλάβει καί θά ἤθελαν νά ἐγκαταλείψουν τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αἰσθάνονται ἐγκλωβισμένοι εἰς τήν αἵρεσιν, ὅμως, διότι ἡ πρώτη ἐναλλακτική πού ἔρχεται κατά νοῦν εἶναι τό Πάτριον Ἑορτολόγιον (π.ἑ.), τό ὁποῖον δυστυχῶς ἔχει πρό πολλοῦ ἀπολέσει τήν ἀξιοπιστίαν του, λόγῳ τῶν πολλῶν σχισμάτων καί κακοδοξιῶν πού ἔχουν καλλιεργηθῆ κι ἐκεῖ. Ὅταν ἡ ἀντίστασις τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. ἐξεκίνησησε τό 1924 καί ἐνεδυναμώθη τό 1935, μέ τήν ἀνάληψιν τῆς ἡγεσίας τοῦ κινήματος ὑπό τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, τό π.ἑ. ἦτο ἡ ἱερωτέρα καί ἡ σοβαρωτέρα ὑπόθεσις τῆς νεωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ἀντίστοιχον τοῦ κινήματος τῶν Εἰκονοφίλων ἐπί Εἰκονομαχίας ἤ ἔτι σπουδαιότερον. Διό καί ἐπολεμήθη λυσσωδῶς ὑπό τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, μέ ἐπικεφαλῆς τῶν διωκτῶν τήν κρατοῦσαν «ἐκκλησίαν», κι ἐγράφησαν ἔτσι χρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας καί ἁγιότητος. Ὅπως ἦτο ἑπόμενον, ὁ Διάβολος ἐπεστράτευσε τότε πολλούς τσαρλατάνους καί τούς ἔκανε ἐπισκόπους στό π.ἑ. διά νά τό διαλύσουν. Δυστυχῶς, τό κατώρθωσε! Διό καί ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει πλέον ἀνενόχλητος! Ὁ π. Γεώργιος τό βλέπει αὐτό, ἀλλά αἰσθάνεται καί αὐτός ἐγκλωβισμένος ἐντός τῶν τειχῶν τῶν αἱρετικῶν, μή τολμῶν -- ἀδικαιολογήτως, κατά τήν γνώμην μου -- ν' ἀποτειχισθῇ, ν' ἀκολουθήσῃ τό π.ἑ., χωρίς νά προσχωρήσῃ εἰς κάποιαν παράταξιν. Ἀμήν, γένοιτο!
ΑπάντησηΔιαγραφή