Μία μικρή ἱστορία γιά τό Ἀντιτορπιλλικό Αδρίας. -- του αδελφού μας Μαρίνου Ριτσούδη

Γιά νά μαθαίνουμε λίγο πῶς ἔγιναν οἱ ἀγῶνες, τί ἐστί λεβεντιά πῶς Ἑλληνικά πληρώματα ἔγραψαν χρυσή ἱστορία στίς σελίδες τοῦ Γένους μας.  

Θά ἐγκαταλείψουμε τό πλοῖο μας;» ρώτησε τό πλήρωμα ὁ κυβερνήτης τοῦ Ἀντιτορπιλλικοῦ Αδρίας, τό ὁποῖο μόλις εἶχε προσκρούσει σέ νάρκη. Με μία φωνή ὅλοι ἀπάντησαν μέ αὐταπάρνηση: «Ὄχι ποτέ». Γύρω του, ὁ Αντιπλοίαρχος Ἰωάννης Τούμπας, ἔβλεπε παντοῦ νεκρούς καί τραυματισμένους.  Συγκέντρωσε τίς δυνάμεις του καί ἀποφάσισε νά μήν ἐγκαταλείψει τό λαβωμένο πλοῖο. Παράκουσε τήν ἐντολή τοῦ βρετανοῦ διοικητῆ νά τό βυθίσει καί κατόρθωσε μέ κατεστραμμένη πλώρη νά τό ὁδηγήσει μετά ἀπό ταξίδι τριῶν ὡρῶν στίς μικρασιατικές ἀκτές. Γι΄ αὐτό στή ναυτική ἱστορία ἀναφέρεται ὡς «τό πλοῖο ποῦ ἀρνήθηκε νά πεθάνει»....  

"Εἶστε Ἕλληνες", ἔλεγε ὁ Κυβερνήτης, " μήν τό ξεχνᾶτε αὐτό". 

Καί ἐμεῖς Κε Κυβερνῆτα, οἱ μεταγενέστεροι εἴμαστε Ἕλληνες, ὅμως τό ἔχουμε ξεχάσει αὐτό, καί πιανόμαστε νά γλειφόμαστε πίσω ἀπό τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς, ἀπό αὐτούς ποῦ σοῦ εἶπαν καί ἐσένα "βύθισέ το", καί τούς ἔγραψες ἐκεῖ ποῦ δέν γίνεται λόγος, καί τρέχουμε ξοπίσω τους μήπως μᾶς δώσουν κανένα ψαρο-κόκκαλο, καί μήπως ὑποστηρίξουν ἔστω καί λίγο τό Δίκαιο καί τήν ὑπόσταση τήν πνευματική καί ἐδαφική τῆς Ἑλλάδας. 

Καί οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς βλέποντας πῶς ἔχουμε γίνει λιγούρια καί ἔχουμε χάσει κάθε ἀξιοπρέπεια, μᾶς φτύνουν καί μᾶς ταπεινώνουν ἀκόμη περισσότερο. 

Ἑλλάδα κλεῖσε τά μάτια σου, νά μήν βλέπεις τούς σημερινούς Ἕλληνες, γιατί θά κλαῖς μέ μαῦρο δάκρυ. 

Καί ἡ Ἑλλάδα ἀπαντάει καί λέει, εὐτυχῶς ὑπάρχουν οἱ παπποῦδες σας πού ἔγραψαν χρυσή ἱστορία μέ τό αἷμα τους καί τή λεβεντιά τους, καί τοῦτο οὐδέποτε θά σβήσει, οὐδέποτε θά χαθεῖ.  

Αἰωνία τους ἡ μνήμη!