ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ -- Τοῦ κ. Δημ. Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Παιδιὰ μου, ὁ πόλεμος γιὰ σᾶς περνάει θριαμβευτὴς                                                 
Τῶν ἄδικων ὁ πόλεμος δὲν εἶν᾽ ἐκδικητής,                                                                  
Εἶναι ὁ θυμὸς τῆς ἄνοιξης καὶ τῆς δημιουργίας»                                                   
Κωστὴς Παλαμᾶς (1.4.1941)

Ὁ Ὀκτώβριος —ὅπως καὶ ὁ Μάρτιος— εἶναι ὁ μήνας τῶν μεγάλων ἐθνικῶν μας ἀνατάσεων. Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 πυργώθηκε ἀπέναντι στὴν 25η Μαρτίου 1821, μὲ τὴν ἴδια ἰσοτιμία. Καὶ οἱ δύο μεγάλες καὶ ἱστορικὲς αὐτὲς ἡμερομηνίες σημαίνουν τὸ ὑπερκόσμιο ἐγερτήριο τῶν Πανελλήνων, ποὺ πλημμυρισμένοι ἀπὸ θεῖο φῶς, ξεπηδοῦν στοὺς ἱεροὺς ἀγῶνες γιὰ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τοὺς Ναοὺς καὶ τοὺς τάφους τῶν πατέρων τους κι ἐκπληρώνουν τὴν ἱστορικὴ ἀποστολὴ τους, μὲ ἀπόλυτη ὁμαδικὴ συνείδηση καὶ συνέπεια.


Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 εἶναι ἡ μέρα τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων, τῶν ἡμιθέων καὶ τῶν ἡρώων. Στὶς κορυφὲς τῆς Ἱστορίας. Ξημέρωσε, γιὰ νὰ καλύψει, μὲ τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀνδρείας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὁλόκληρη τὴν ἀποκαρδιωμένη ἀνθρωπότητα. Μιὰ πηγὴ γάργαρη καὶ πλούσια. Ἕνας πελώριος ὄγκος ἀπὸ βουνὰ καὶ πολεμικὲς ἰαχές. Ἡ κολυμβήθρα τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς. Εἶναι τὸ μεγάλο καὶ ἱστορικὸ γεγονός, ποὺ ποτὲ δὲν ἀλλοιώνεται, δὲν μεταβάλλεται, δὲν παραχαράσσεται καὶ δὲν παρερμηνεύεται. Ἐκφράζει πάντοτε τὴ βαρυσήμαντη παρουσία τοῦ πνεύματος τῆς καθολικῆς ἐλευθερίας καὶ ἀνήκει στὰ αἰώνια ἱστορικὰ γεγονότα, ποὺ τροφοδοτοῦν μὲ ἁγνὸ αἷμα τὴν καρδιὰ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας. «Τοῦ κόσμου ἡ πιὸ σωστὴ στιγμὴ σημαίνει: Ἐλευθερία. Ἕλληνες μέσ᾽ τὰ σκοτάδια δείχνουν τὸ δρόμο: Ἐλευθερία» (Ὀδ. Ἐλύτης).
* * *
Ἡ γενιὰ τοῦ πόνου καὶ τῆς δοκιμασίας ἔζησε τὰ μεγάλα καὶ συνταρακτικὰ γεγονότα τοῦ Σαράντα, ποὺ ὑπενθυμίζει ἡ ἐπικείμενη ἔνδοξη Ἐπέτειος τῆς ἀσύγκριτης Ἐποποιΐας. Μὲ συγκίνηση καὶ θαυμασμὸ ἀναπολεῖ τὴν ἀτελεύτητη σειρὰ προσώπων καὶ πράξεων, ποὺ τὸ καθένα καὶ ἡ κάθε μία εἶναι ἕνα μνημεῖο γιὰ ὅ,τι ὡραῖο καὶ ὑψηλὸ ὑπάρχει στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ φθάνει, γιὰ νὰ ὑψώσει καὶ νὰ διδάξει γιὰ πάντα ἕναν Λαό. Πόση δόξα καὶ πόση θλίψη, πόσος ἱδρώτας καὶ πόσο αἷμα, πόσα κλάματα καὶ πόσοι στεναγμοί! Ἡ κρισιμότητα τῶν καιρῶν μᾶς καλεῖ σὲ πανεθνικὸ συναγερμό, πνευματικὴ ἀνύψωση καὶ ἠθικὴ ἀνάταση. Μέσα μας ζεῖ ἀκατάλυτο, ἀπόλυτο καὶ αἰώνιο τὸ Σαράντα. Ἡ Ἑλληνικὴ Φυλή, αἰώνια Ἰφιγένεια, ἀτάραχη σὰν τὸ Διγενὴ στὰ μαρμαρένια ἁλώνια, πορεύεται μὲ τὸ κεφάλι πάντοτε ψηλά, ὑψώνει τὴ γεμάτη φλόγα μορφή της ἐπάνω ἀπ᾽ τὶς τρικυμισμένες χαῖτες τῶν κυμάτων καὶ γίνεται ὁ πλαστουργὸς τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ὁ ὑπέροχος νομοθέτης στὸ χῶρο τοῦ πνεύματος. Ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ μοίρα μας, στὴ διαδρομὴ τῶν αἰώνων, οὔτε στιγμὴν δὲ θὰ ξεφύγουμε ἀπ᾽ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ δρόμο τοῦ Σαράντα, πιστοὶ στὸ ὑπέρτατο χρέος μας. Μᾶς συντροφεύουν οἱ ἀόρατες Σκιὲς τῶν Ἡρώων μας. Μᾶς παραστέκει ἕνα πλῆθος ἀναπήρων. Κι ἕνας κόσμος ἀλύτρωτων ἀδελφῶν μας ζητεῖ τὴ θερμὴ συμπαράστασή μας. «Πρέπει νὰ εἴμαστε ὑπερήφανοι —ἔγραφε, ἀνάμεσα στ᾽ ἄλλα, ὁ Γεώργιος Ἀθανασιάδης–Νόβας, πρὶν ἀπὸ χρόνια— ὄχι τόσο γιατὶ προῆλθαν ἐκεῖνοι, ποὺ ἔπεσαν στὴ μάχη τῆς Ἐλευθερίας, ἀπὸ ἐμᾶς, ὅσο γιατὶ ἐμεῖς, ποὺ ἐπιζήσαμε, προερχόμαστε ἀπὸ ἐκείνους. Ἡ Ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τοὺς Τάφους. Οἱ Τάφοι ὅμως μποροῦν νὰ κυβερνήσουν τὴ Ζωή. Τὸ ἀντιστύλι τῆς ἐπιβιώσεως δὲν στηρίζεται στὸ σαλευόμενο ἔδαφος τῆς Ζωῆς. Στηρίζεται στὸ ἀσάλευτο ἔδαφος τῶν Τάφων. Τὰ ἄνθη καὶ οἱ καρποὶ τῆς ὕλης φυτρώνουν ἀπ᾽ τὸν τάφο τοῦ σπόρου. Τὰ ἄνθη καὶ οἱ καρποὶ τῆς Ἰδέας φυτρώνουν ἀπ᾽ τὸν τάφο τοῦ Ἥρωα. Ποῦ ν᾽ ἀποκρύβει τάχα ἡ Εἱμαρμένη τὸ παλλάδιο τῶν ἐθνικῶν πεπρωμένων; Σκύψτε κι ἂν δὲν τὸ βρεῖτε στὰ λίκνα τῶν ἐπιγόνων, γονατίστε στὰ μνήματα τῶν προγόνων. Ἐκεῖ, χωρὶς ἄλλο, θὰ τὸ βρεῖτε. Ἀσπαστεῖτε το!…»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου