Της Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας μεγίστη η ισχύς και η προστασία θερμή
και η προς τον Υιόν αυτής και Θεόν παράκλησις αποτελεσματική. Δια τούτο εις τας
καταιγίδας της πολυταράχου ημών ζωής, όταν αι αλγηδόνες μάς κεντώσι και τα κύματα
των συμφορών δεξιά και αριστερά μάς κτυπώσιν, όταν αι θλίψεις πανταχόθεν μας στενοχωρώσι
και πολιορκώσι και πέριξ ημών εις τας επικλήσεις και φωνάς ημών κωφεύωσιν ή και
δι’ απελπισίας μάς απαντώσι, το πνεύμα ημών πραϋνεται και εις μόνην την
ενθύμησιν, ότι δυνάμεθα ν’ αναπέμψωμεν υιϊκήν δέησιν προς την εύσπλαγχνον και
οικτίρμονα κατά χάριν Μητέρα ημών, ήτις είναι κατά φύσιν Μήτηρ του Θεανθρώπου
Λυτρωτού ημών. Ως το μικρόν παιδίον εις πάσαν στενοχωρίαν και δυσκολίαν αυτού,
εις παν δάκρυ και πάντα στεναγμόν αυτού, μίαν και μόνην βοηθόν επικαλείται, την
μητέρα αυτού, ούτω και πάντες οι πιστεύοντες εις Χριστόν εις τους κυματισμούς
και τας δοκιμασίας του βίου ημών από του έαρος της νεότητος μέχρι του χειμώνος
του γήρατος προς την Παρθένον καταφεύγομεν και ταύτην επικαλούμεθα βοηθόν·
διότι γινώσκομεν καλώς, ότι έχει υπέρ όλων ημών σπλάγχνα φιλοστόργου Μητρός,
και ότι παρακαλεί δι’ ημάς με όλην την ισχύν και την θέρμην τής ισχυράς
δυνάμεως και διαπύρου ευσπλαγχνίας Αυτής. Αύτη συνεργεί προς σωτηρίαν ημών δια
πολυειδών θαυμάτων, αύτη βοηθεί και χάριν εις ημάς χορηγεί και δι’ υδάτων. Λίαν
προσφυώς δε, αγαπητοί, εκλήθη η Θεοτόκος και Πηγή Ζωοδόχος· διότι εδέξατο το
πλήρωμα της Θεότητος, συνέλαβε τον του Θεού ενυπόστατον Λόγον, όστις εσαρκώθη
εξ Αυτής προς σωτηρίαν του κόσμου και εγένετο το φως και η ζωή των ανθρώπων· και
ούτως η Παρθένος εδείχθη πηγή της ζωής, Μήτηρ του Θεανθρώπου Ιησού, Όστις είναι
το ύδωρ το ζων, το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον, το ύδωρ το ζωήρυτον, το αείρουν,
το αθάνατον, το σωτήριον.
Συναξ. ΙΔ: 113
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου