Ἀνάγκη ψυχικῆς ἠρεμίας -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι κουρασμένος καί πολυβασανισμένος, κι ἄς μή καταπονεῖ τίς σωματικές ἤ τίς πνευματικές του δυνάμεις. Ἡ κούραση τούτη δέν ὀφείλεται σ᾽ ἐξωγενεῖς παράγοντες τόσο, ὅσο σέ κάποιες ἐσωτερικές ψυχοπαθολογικές καταστάσεις τοῦ συνειδητοῦ ἤ και ὑποσυνειδήτου. «Βάθος καρδίας ἀνθρώπου οὐχ εὑρήσετε» (Ἰουδείθ Η´ 14). Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀβυθομέτρητος ὠκεανός. Εἶναι τό μεγαλύτερο μυστήριο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ἀναζητεῖ, ὡστόσο, μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, λίγη ψυχική ἀνάπαυση καί ἠρεμία. Πόσο τή νοσταλγεῖ! Πόσο την ἐπιθυμεῖ και τη γλυκοποθεῖ! Πόσο τήν ἔχει ἀνάγκη! Εἶναι θησαυρός τῆς ψυχῆς ἀνεκτίμητος.
"Πρό πάντων σπουδάζωμεν, ἀτάραχον ἔχειν τήν ψυχήν", λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Γιά τήν ἀπόκτησή της, χρειάζεται σπουδή και ἐπιμέλεια. Οὔτε μεμψιμοιρίες ὠφελοῦν, πολύ δέ περισσότερο, οὔτε ἀπόγνωση καί ἀπελπισία. Οἱ ἀδυσώπητοι ἐχθροί τῆς ψυχικῆς ἠρεμίας, εἶναι ἡ ἁμαρτία, ὁ διάβολος καί ἡ ἀπόγνωση (ἀπελπισία). "Πάντων τῶν κακῶν αἴτια, τά ἁμαρτήματα",λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Καί προσθέτει λακωνικά: "Ἁμαρτία τραῦμα, μετάνοια φάρμακον". Καί ἐπειδή ὁ διάβολος ἄριστα χειρίζεται τό ὅπλο τῆς ἀπόγνωσης, αὐτό καί χρησιμοποιεῖ γιά τήν ὁλοκληρωτική ἀπώλεια τοῦ ἀνθρώπου. Ξέρει πολύ καλά ὅτι, "οὐδέν γάρ οὕτως ἰσχυρόν ὅπλον τῷ διαβόλῳ, ὡς ἀπόγνωσις". (Δυστυχῶς ἡ χώρα μας, καθώς μεταδίδουν τά ΜΜΕ, κατέχει τά "πρωτεῖα" στίς αὐτοκτονίες ἀνθρώπων τῆς ἀπόγνωσης, ἀλλ' ὄχι τῆς Μετάνοιας). Ἀνάμεσα στά θύματα πού ἀναζητᾶ ὁ διάβολος, δέν εἶναι μόνο οἱ φονιάδες, οἱ πόρνοι, οἱ ἀρσενοκοῖτες και οἱ ἀκόλαστοι... εἶναι καί οἱ ἄνθρωποι τῆς ταραχῆς, τῆς ἀπόγνωσης καί τῆς ἀπελπισίας. Στη Θεία Λειτουργία συχνά μεταδίδεται ἀπ᾽ τόν τελετουργό στούς πιστούς, ὁ τόσο γαλήνιος, εἰρηνικός χαιρετισμός -ἤ χαιρετισμός τῆς εἰρήνης- Ἑἰρήνη πᾶσι"! Γι᾽ αὐτό καί οἱ χριστιανοί πού ἐκκλησιάζονται καί προσεύχονται καί ζοῦν ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν και διά Χριστόν, παραμένουν στή ζωή τους τόσο ἤρεμοι καί εἰρηνικοί μέ τόν ἑαυτό τους καί μέ τούς ἄλλους. Πολύ ἐκφραστικός εἶναι ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: "Ἐν σοί μέν ἠρεμοῦμεν, ὦ Θεοῦ Λόγε"! "Μακαρία ἡ ψυχή ἡ λέγουσα τό ὄνομα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σταυρωθέντος", λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Μακάριος ὅποιος στό στόμα του "ἀδιαλείπτως" ἔχει τό πανάγιο καί γλυκύτατο ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ: "Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με". Στό 19ο κεφ. τῆς Γ´ Βασιλειῶν, ὁ προφήτης Ἠλίας, μ᾽ ἐντολή τοῦ Θεοῦ μπῆκε σέ μια σπηλιά. Και τότε φύσηξε σφοδρότατος ἄνεμος, ἀλλά δεν ἦταν ἐκεῖ ὁ Θεός. Μετά ἄναψε φωτιά, μά δέν ἦταν πάλι ὁ Θεός στή φωτιά. Τήν τρίτη φορά ἔγινε "συσσεισμός", ἀλλ᾽ οὔτε ἐμφανίστηκε ὁ Θεός. Τήν τέταρτη φορά, ἀκούστηκε "φωνή αὔρας λεπτῆς". Ἐκεῖ ἦταν ὁ Θεός!