ΕΝ ΑΡΝΗΤΙΚΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΥΠΑΡΧΟΥΝ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν συναίσθηση τῆς ἱερῆς τους ἀποστολῆς καί, ὅταν βρίσκονται ἐκτὸς Ἱ. Ναοῦ, ἐκδηλώνονται ὅπως ὅλοι οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι.Ὅταν δὲν βγάζουν παντελῶς τὰ ράσα τους, φοροῦν μόνο τὸ ἀντερί, ποὺ συνήθως εἶναι χρώματος μπλὲ ἢ γκρί, μὲ κόκκινες φόδρες καὶ λάστιχα στὴ μέση. Ἡ γενειάδα τους δὲν ξεπερνᾶ στὸ μῆκος τὸ ἕνα ἑκατοστό, ἐνῶ τὰ δάχτυλά τους καὶ τὰ μουστάκια τους εἶναι κιτρινισμένα ἀπὸ τὸ τσιγάρο. Ἡ ὅλη τους ἐμφάνιση ἀποκαλύπτει τὴν πνευματική τους κενότητα. Οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τοὺς κληρικοὺς τῆς παραδοσιακῆς Ὀρθοδοξίας. Τηροῦν ὅμως κάποιες παραδόσεις, ποὺ ἔχουν λαϊκὴ προέλευση καὶ ἐμφανίστηκαν σὲ περιόδους πνευματικῆς παρακμῆς. Ἀναφέρω ἐνδεικτικὰ τὴν παράδοση ποὺ ὑπάρχει νὰ σέρνει πρῶτος ὁ παπὰς τὸ χορὸ στὰ διάφορα πανηγύρια. Τὸ θεωροῦν ἀδιανόητο νὰ μὴ χορέψουν! Ἐμφανίζουν ἀκόμα τὴν παράδοση αὐτὴ ὡς ἐκκλησιαστική, τὴν ὁποία ὁπωσδήποτε πρέπει νὰ διατηρήσουν. Τὶς πραγματικὲς ὅμως παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας ποτὲ δὲν τὶς ἔχουν τηρήσει καὶ πολλὲς φορὲς ἔχουν προκαλέσει τὸν πιστὸ λαό μας, ὁ ὁποῖος τοὺς θέλει παραδοσιακούς, μὲ ὀρθόδοξο ἦθος, πάνω ἀπὸ τὶς κοινὲς ἀδυναμίες τῶν λαϊκῶν καὶ μὲ ἱερὸ ζῆλο.
Θὰ περιγράψω τὸ φαινόμενο τοῦ χορευτῆ κληρικοῦ, τὸ ὁποῖο συχνὰ προβάλλουν οἱ τοπικοὶ τηλεοπτικοὶ σταθμοὶ κατὰ τὶς μεταδόσεις τῶν καλοκαιρινῶν πανηγυριῶν στὰ χωριά. Βλέπουμε τὸν ἱερὲα νὰ χορεύει ἢ νὰ κρατάει τὸ μαντήλι σὲ κάποια κυρία, ποὺ χορεύει πρώτη μὲ ἀδιαντροπιὰ μορφάζοντας καὶ χειρονομώντας πρὸς τὸν ἱερέα, ὁ ὁποῖος συμμετέχει ἀνοήτως. Συχνὰ ἀναγκάζεται νὰ μαζέψει τὰ μανίκια του καὶ νὰ ξεκουμπώσει τὸ ἀντερί του γιὰ διευκόλυνση. Ἐνθουσιάζεται, τραγουδάει, ρυθμίζει τὸ χορὸ καὶ γενικὰ ἐκδηλώνεται ὡς λαϊκός. Σὲ μερικὲς περιοχὲς τὸ φαινόμενο γίνεται τραγικότερο. Μαζεύονται καὶ ἀπὸ ἄλλα χωριὰ ἱερεῖς καὶ ὅλοι μαζί, πρόθυμοι καὶ χαρούμενοι, σβήνουν τὰ τσιγάρα τους καὶ πιάνουν τὸ χορό. Οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοὶ καταθλίβονται ἀπὸ τὴν πλήρη ἐκκοσμίκευση τῶν ἱερέων τους. Μετὰ τὸ χορὸ ἀρχίζουν τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτὰ καὶ συχνὰ παρατηροῦν οἱ πανηγυριστὲς μεθυσμένους ἱερεῖς νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἰσορροπήσουν ἢ νὰ ἀρθρώσουν μιὰ λέξη. Καὶ ὅλα αὐτὰ χάριν τῆς παραδόσεως! Δυστυχῶς, αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις τὶς ἐπιτρέπουν ἀρκετοὶ Μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κοσμικὸ φρόνημα. Εὐρέως ἀκόμα εἶναι διαδεδομένη καὶ ἡ ἄποψη: «Ἄνθρωποι εἶναι καὶ οἱ παπάδες καὶ πρέπει νὰ ξεδίνουν καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὶς χαρὲς τῆς ζωῆς». Ἀπὸ τέτοιους ὅμως κληρικοὺς δὲν πρέπει νὰ περιμένουμε κάτι θετικό. Ὅπως δὲν πρέπει καὶ νὰ παραξενευόμαστε, ὅταν γίνονται πρωταγωνιστὲς ποικίλων σκανδάλων.