Αμαρτωλά γονίδια ή δικαιώματα στον διάβολο; (1) -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Αγαπητή «Ορθόδοξη Φωνή»,

διάβασα με ενδιαφέρον την συνέντευξη του πατρός Αντωνίου Φραγκάκη σχετικά με την δίωξη του πανιερωτάτου μητροπολίτου Μόρφου κκ Νεοφύτου. Ο πανιερώτατος είχε αναφερθεί κατά το παρελθόν  στην διδασκαλία του Αγίου και θαυματουργού Πορφυρίου του καυσοκαλυβίτου σύμφωνα με την οποία συγκεκριμμένες αμαρτίες των τέκνων οφείλονται στη διάπραξη ομοίων αμαρτιών των γονέων τους κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό θεωρήθηκε από τον γενικό εισαγγελέα της Κύπρου ότι προσβάλλει τις μητέρες και συγκεκριμμένα οργανωμένα συμφέροντα με αποτέλεσμα ο πανιερώτατος να ανακρίνεται από τρείς(!) ανακριτές συγχρόνως!...  Εννοείται βεβαίως πως η διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου είναι αγιοπνευματική και καθ’ όλα σύμφωνη με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και της  Ιεράς Παραδόσεως.  Εδώ όμως θα ήθελα   να μου επιτραπεί, να  εκφράσω τις έντονες  αντιρρήσεις μου σχετικά  με εκείνην την βιολογικού - τρόπον τινα - τύπου  ερμηνεία που ο πατήρ Αντώνιος έδωσε   για να εξηγήσει την διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου.

Σύμφωνα λοιπόν με την «βιολογική» αυτήν ερμηνεία, που ο πατήρ Αντώνιος – λανθασμένα κατά την ταπεινή μου γνώμη - αποδίδει στον Άγιο Πορφύριο, και που  θα αποκαλώ εις το εξής «θεωρία της κυτταρικής μνήμης», τα γεννητικά κύτταρα του πατέρα και της μητέρας κάτω από την επίδραση της αμαρτίας (=διαβόλου) έχουν υποστεί, υπό την επίδραση του διαβόλου, αλλοιώσεις στο DNA τους. Οι αλλοιώσεις αυτές δεν διορθώνονται διότι είναι μόνιμες λόγω της συγκεκριμμένης  αμαρτίας των γονέων και, το χειρότερο,  κληρονομούνται, δηλαδή το παιδί παίρνει σαν «προίκα» το αλλοιωμένο γονιδίωμα των αμαρτωλών γονέων του. Τα «αμαρτωλά» αυτά γονίδια του παιδιού όταν εκδηλωθούν, τότε σπρώχνουν εκβιαστικά (κατά 30%) το σώμα του – και συνεπώς και την ψυχή του - να αγαπάει και να διαπράττει τις συγκεκριμμένες αμαρτίες, που οι γονείς του είτε έκαναν είτε κάνουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης του τέκνου τους. Αποτέλεσμα είναι το παιδί που θα γεννηθεί και θα κουβαλάει μέσα του αυτά  τα «διαβολικά γονίδια» θα έχει μόνιμα στη «κυτταρική» του «μνήμη», για παράδειγμα, το νευρικό θυμικό ενός φονιά ή την ασυνείδητη συμπεριφορά μιάς πόρνης! Έτσι πολύ εύκολα  θα  εξηγείτο από την «κυτταρική μνήμη» η γέννηση ενός Χίτλερ, ενός Νέρωνα, μιάς πόρνης –ιέρειας της αρχαίας Κορίνθου ή και ενός τραβεστί της Συγγρού! Πολύ απλά  φταίει το DNA  !

Αλλά και αντίθετα αν το πάρει κανείς έτσι  θα ερμηνεύονταν  και η αγιότητα, η οποία για την θεωρία της «κυτταρικής μνήμης» δεν θα  ήταν πλέον αποτέλεσμα συνεργικής δράσεως της θείας Χάριτος με την ελεύθερη προαίρεση του ανθρώπου, αλλά κατά 30%(!) θα οφείλετο στα «άγια» αυτή την φορά «γονίδια» με τα οποία  οι (τυχεροί) Άγιοι προικοδοτήθηκαν από τους γονείς τους!

Θα επιθυμούσα να μου επιτραπεί μία ένστασις. Πιστεύω ότι η θεωρία αυτή των «διαβολικών γονιδίων» είναι τουλάχιστον ατυχής τόσο στην σύλληψή της όσο και στην διατύπωσή της, ιδιαιτέρως δε όταν εφαρμόζεται στη διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου και τούτο για τους παρακάτω λόγους.

Πρώτον η θεωρία αυτή αποδίδει στον διάβολο ιδιότητες που δεν έχει, ενός μεγαλοφυούς δηλαδή  γενετιστού επιστήμονα, που μπορεί να διαπλάθει τα γονίδια κατά το δοκούν, ώστε αυτά να εκδηλώνονται ως γονίδια πορνείας, μοιχείας, αρρενοκοιτίας, φόνου, φθόνου κλπ. Πράγμα βέβαια αδύνατον διότι τα μυστήρια του σώματος και της ψυχής είναι γνωστά μόνο στον Θεόν.

Δεύτερον η θεωρία αυτή αθωώνει πανηγυρικά τον αμαρτωλόν, διότι παύει πλέον η αμαρτία να θεωρείται – όπως και είναι - αποτέλεσμα της ελεύθερης επιλογής του ανθρώπου, οπότε ο κάθε ένας μπορεί να επικαλείται το άλλοθι του Αδάμ: «δεν φταίω εγώ, αλλά η γυναίκα ( στη περίπτωσή μας τα γονίδια) που εσύ μου έδωσες»!

Τρίτον η σύγχρονη επιστήμη της επιγενετικής απορρίπτει κατηγορηματικά την άποψη ότι οι αλλοιώσεις των γονιδίων στα σωματικά κύτταρα, μπορούν να κληρονομούνται στα γεννητικά κύτταρα. Έτσι, για παράδειγμα,  εάν υποθέσουμε ότι υπάρχει  το γονίδιο της αρρενοκοιτίας, αυτό θα εντοπίζονταν στα νευρικά και όχι στα σπερματικά κύτταρα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κληρονομηθεί από τους γονείς στα τέκνα.

Τέταρτον εάν παραδεχθούμε ότι η «κυτταρική μνήμη» της αμαρτίας αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο, τότε αυτομάτως κατηγορούμε τον Θεόν ως άδικο, επειδή έδωσε σε άλλους περισσότερες ικανότητες  να αγιάσουν και σε άλλους περισσότερες δυνατότητες να αμαρτάνουν!

Πέμπτον η άκριτη αποδοχή της θεωρίας των «διαβολικών γονιδίων» δίδει ισχυρότατα επιχειρήματα στους αθέους υλιστές να ισχυρίζονται ότι τα πάντα είναι ύλη…

Στη συνέχεια της επικοινωνίας μας αυτής θα αναφερθώ με λεπτομέρειες πάνω στην διδασκαλία της Εκκλησίας μας και στην διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου πάνω στο ιδιάζον αυτό θέμα.