"Πού πηγαίνεις παιδί μου;..."

Σε πολύ επιτυχημένο και πολύ χρήσιμο τηλεοπτικό μήνυμα που εκπέμπεται τελευταία από πολλά κανάλια, ακούγεται αυτή η συγκλονιστική κραυγή μιας μητέρας, που υποψιάζεται ότι το παιδί της έχει μπλέξει άσχημα με παρέες ναρκομανών ή εμπόρων. «Πού πηγαίνεις παιδί μου;» λέγει η ανήσυχη μάνα στο παραστρατημένο παιδί της. Οι εικόνες και τα λόγια αυτού του μηνύματος αποτυπώνουν τη φοβερή κατάσταση που επικρατεί στις οικογένειες, όταν κάποιο από τα παιδιά τους μπλέξει στα κυκλώματα των ναρκωτικών, απ' όπου δεν υπάρχει συνήθως επιστροφή και η απώλεια είναι οριστική.

Το παιδί μένει αδιάφορο στις εκκλήσεις και κραυγές τις μητέρας του και φεύγει με κλεισμένη την ψυχή του και χάνεται στα σκοτάδια της νύχτας. Η επαφή με το περιβάλλον του έχει πλέον αποκοπεί κι έχει εκμηδενιστεί κάθε συναισθηματική σύνδεση με γονείς, αδέλφια, συγγενείς, φίλους. Από τους γονείς δεν διαφεύγει αυτή η αλλαγή του παιδιού τους. Η νέα κατάσταση είναι ολοκάθαρα εμφανής όχι μόνο από την προβληματική συμπεριφορά του ταλαίπωρου παιδιού, αλλά και από την αλλοίωση των χαρακτηριστικών του προσώπου του. Είναι χλωμό με σκληρό και άδειο βλέμμα και αμέτοχο σε ό,τι του λένε ή συμβαίνει γύρω του.

Όμως διαφεύγει συνήθως από τους γονείς και δεν αντιδρούν έγκαιρα και σωστά σε κάποια άλλα παραστρατήματα των παιδιών τους που έχουν σχέση με τα κυκλώματα των «ψυχοναρκωτικών», που αποκαλούνται «ολοκληρωτικές ομάδες», ή «νεοφανείς αιρέσεις» ή «ψυχολατρείες», ή «θρησκείες νεότητος», κ.ο.κ. Και τούτο διότι τα συμπτώματα από την ένταξη κάποιου μέλους οικογενείας σε κάποια σέκτα δεν είναι άμεσα εμφανή διά λόγους μεθοδολογίας των σεκτών. Και κυρίως διότι οι γονείς στερούνται της απαιτούμενης «γνώσης» για να μπορέσουν ν' αντιληφθούν έγκαιρα τον κίνδυνο και να βοηθήσουν αποτελεσματικά. Της «γνώσης» γύρω από αυτά τα θέματα στερούνται και τα ίδια τα παιδιά στη χώρα μας. Δεν τους έχει γίνει καμμία ενημέρωση στους χώρους των σπουδών τους, ή στους χώρους της δουλειάς τους, όπου δρουν ανενόχλητοι κάθε είδους προσηλυτιστές. Σε άλλες χώρες της Δύσεως δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Εκεί η Πολιτεία, οι Κοινωνικοί παράγοντες, οι Εκπαιδευτικοί οι γονείς και τα παιδιά ενημερώνονται συνεχώς από εντεταλμένους φορείς με κρατική κάλυψη και συμπαράσταση. Η ενημέρωση των νέων από γονείς και εκπαιδευτικούς θεωρείται στις χώρες αυτές το σημαντικότερο πράγμα.

Σε έρευνες που έγιναν σε Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο και αλλού, από εμπειρογνώμονες και ειδικούς ερευνητές του φαινομένου, αποδείχτηκε πως τα ποσοστά προσβολής από τα σερβιριζόμενα ψυχοναρκωτικά είναι ελάχιστα σε οικογένειες όπου ο πατέρας και η μητέρα ενημέρωσαν έγκαιρα και σωστά τα παιδιά τους, αναφορικά με τους κινδύνους που διατρέχουν από άγνωστες συναναστροφές και εύκολες αποδοχές ύποπτων κηρυγμάτων, όσο κι αν αυτά παρουσιάζονται «ωραιοποιημένα».

Η «γνώση» εκτός του ότι βοηθάει στο να αποφύγουμε πιθανή μόλυνση της ψυχής, έχει και μια άλλη χρησιμότητα. Ευαισθητοποιεί όλους τους ανθρώπους σε κοινωνικές προσφορές και σε διακονία προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας και στον τομέα αυτό που έχει σχέση με την ψυχή και όχι μόνο με το σώμα. Είναι όντως κρίμα να παραβλέπουμε ότι καθημερινά συνάνθρωποί μας, κακοποιούνται από τις σέκτες και να μένουμε αδιάφοροι στα οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούν. Δυστυχώς οι περισσότεροι θεωρούμε ότι το όλο θέμα είναι κάτι που αφορά άλλους. Και δεν έχουμε αντιληφθεί ότι η «αιρετική επέλαση» έχει αποβεί μείζον πρόβλημα και τείνει να καταστεί μέγιστο πρόβλημα.

«Πού πηγαίνεις παιδί μου;... » λέγει έντρομη η μάνα προς το παιδί της που φεύγει μέσα στη νύχτα για να «πάρει» τη δόση του ή να συναντήσει τα σκληρά και αναίσθητα άτομα της νέας του «γνωριμίας». Την ίδια κραυγή πρέπει οι μανάδες και οι γονείς όλου του κόσμου να απευθύνουν στα παιδιά τους, όταν υποψιαστούν κάποιο «παραστράτημα» και εμπλοκή τους στο χώρο των ψυχοομάδων. Οι συνέπειες αυτού του είδους ένταξης είναι εξ ίσου ολέθριες με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Οι «λατρείες» και οι πάσης φύσεως ομάδες δεν εναρμονίζονται με την πανανθρώπινη κοινότητα και χρησιμοποιούν ανήθικα μέσα για να αλλοτριώσουν ανθρώπινα όντα κι έχουν σκοπό τους την αποσταθεροποίηση της κοινωνίας μας προς το «μηδέν» με την αμφισβήτηση από μέρους τους της κοινωνικής συνείδησης.

Στο πρώτο συνέδριο της Βαρκελώνης (1987) ο νομικός ερευνητής του φαινομένου των «νεοφανών αιρέσεων» J. Nyssens-Dussart  τόνισε μεταξύ άλλων ότι οι σέκτες χρησιμοποιούν τελειοποιημένες μεθόδους αναγκαστικής αλλαγής γνώμης (απομόνωση, ενδογμάτιση, απομάκρυνση από την οικογένεια κ.λ.π.) για να επιτύχουν «αναμόρφωση της σκέψης». Κατέληξε δε στο συμπέρασμα, ο εν λόγω ερευνητής, ότι με τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται από τις ομάδες επιτυγχάνεται η απώλεια της προσωπικότητας, η καταστροφή των κοινωνικών δεσμών και η απώλεια της κοινωνικής και εθνικής συνείδησης του ατόμου. Όλα τα δικαιώματα του ατόμου, τόνισε, καταπατούνται από τις ομάδες αυτές, όπως π.χ. το δικαίωμα της ελευθερίας, και της ασφάλειας, το δικαίωμα της ζωής, το δικαίωμα να μπορεί κανείς να αλλάζει πεποιθήσεις, να συνδικαλίζεται, να έρχεται σε γάμου κοινωνία, το δικαίωμα του σεβασμού της προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Κατά το J. Nyssens-Dussart  το όλο σκηνικό φανερώνει ότι πρόκειται για μια μορφή δουλείας.

Ο καθηγητής John Clarc επισημαίνει σε ανακοινώσεις του πως σύμφωνα με την προσωπική του ψυχιατρική πείρα και με βάση πολλά συμβούλια συναδέλφων του, όπως και με βάση την άφθονη βιβλιογραφία, οδηγήθηκε στην πεποίθηση ότι μερικές από τις ομάδες αυτές είναι πολύ επιζήμιες για την σωματική και ψυχική υγεία των οπαδών τους. «Αν και ασχολήθηκα (λέγει) κατά πρώτο λόγο με τους κινδύνους που υπάρχουν για την προσωπική εξέλιξη των ατόμων, είμαι ταυτόχρονα ως γιατρός υποχρεωμένος να στρέψω την προσοχή πάνω στους εξίσου σοβαρούς κινδύνους και μάλιστα θανάσιμους για τη σωματική υγεία. Παρατηρώ ότι η καταναγκαστική πειθώ, δηλαδή μια επιρροή που επιφέρει εξάρτηση καθώς και ορισμένες τεχνικές για τη μεταμόρφωση της σκέψης, χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία πάνω σε απληροφόρητα άτομα κι έχουν σοβαρές συνέπειες για την υγεία τους!». «Συνεπώς», καταλήγει ο Clarc, «πρέπει να θεωρηθούν ως ολοκληρωτικός κίνδυνος για την κοινωνία και το κράτος, που υφίστανται τις αρνητικές τους συνέπειες».

Είναι λοιπόν ανάγκη οι γονείς να ενημερώνονται συστηματικά και τακτικά για τα «ψυχοναρκωτικά» και να συμβουλεύουν συνέχεια τα παιδιά τους. Πριν αναφωνήσουν «πού πηγαίνεις... » στο σπλάχνο τους, ας του λένε όταν βγαίνει «πρόσεχε παιδί μου...». «Μην πιάνεις συζήτηση με κάποιον άγνωστο που προσφέρεται να "απαντήσει" στα υπαρξιακά σου ερωτήματα ή να σου "λύσει" τα διάφορα εφηβικά σου προβλήματα». «Μη δίνεις εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που εμφανίζονται υπερβολικά ή παράκαιρα φιλικοί, αλλά σού είναι άγνωστοι».

Αγαπητοί γονείς, γνωρίστε έγκαιρα στα παιδιά σας τα επικίνδυνα αποτελέσματα από τη χειραγώγηση των σεκτών. Προστατέψτε τα από ομάδες που οδηγούν στην ψυχολογική τους αποσύνθεση με συνέπειες: μανία καταδίωξης και τάσεις αυτοκτονίας ή νευρωτικές ή ψυχωτικές. Προστατέψτε τα πριν να είναι αργά.

Θα ρωτήσουν όμως πολλοί γονείς: πώς θα προστατέψουμε τα παιδιά μας από τις παγίδες των διαφόρων ομάδων, που βρίσκονται σχεδόν παντού; Θα επιχειρήσουμε να δώσουμε ορισμένες γενικές οδηγίες για όσους ανησυχούν κι ενδιαφέρονται να ενημερωθούν και να καθοδηγήσουν σωστά τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί γονείς που όχι μόνον δεν ανησυχούν, αλλά συμβάλλουν ηθελημένα ή αθέλητα στην προσχώρηση μελών των οικογενειών τους σε μία ομάδα, ακόμη και σατανιστικής δομής. Όταν αγοράζουν στα παιδιά τους σατανιστικά παιγνίδια ή στολές του «Χάρυ» ή τα ντύνουν με «μαγικά ρούχα» προκειμένου να παρακολουθήσουν με ανάλογη συναισθηματική διάθεση τις ταινίες με μαγείες και μαγικές τελετές και λατρείες, τα προετοιμάζουν ψυχικά και τα εμβολιάζουν με ιδέες και τεχνικές ώστε να είναι ευπρόσβλητα σε μελλοντικές θεωρίες γύρω από τον αποκρυφισμό και τις ψυχολατρείες.

Θεωρούμε επείγουσα την ανάγκη να γνωρίσουν οι γονείς όχι μόνο το ότι η αυξημένη δραστηριότητα των αιρέσεων και της παραθρησκείας δημιουργεί πολλά προβλήματα για την Ελληνική οικογένεια, αλλά και τη διαδικασία προσηλυτισμού για να προσδιορίσουν το μυητικό στάδιο, στο οποίο βρίσκεται το παιδί τους θύμα των αιρέσεων και να εξατομικεύσουν τη βοήθεια που χρειάζεται. Τότε μπορεί να αποβεί η παρέμβασή τους σωτήρια για το θύμα και να προλάβουν τις «περιπλανήσεις του σε δρόμους του Εωσφόρου» με αποτέλεσμα να μιλούμε πλέον για «χαμένη αθωότητα», για «χαμένη ψυχή».

Κατ' αρχήν θα πρέπει οι γονείς, να αποκτήσουν μια ικανοποιητική γνώση, μελετώντας ανάλογα βιβλία και περιοδικά για να αναλύουν, να αντιδρούν και να πληροφορούν τα παιδιά τους με τρόπο προσαρμοσμένο σε κάθε πρόβλημα αιρετικό που εμφανίζεται στα σχολεία τους ή στους χώρους της δουλειάς τους. Τέτοια βιβλία υπάρχουν στη χώρα μας. Πολλά βιβλία του αειμνήστου π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου μελετούν και παρουσιάζουν το αιρετικό φαινόμενο της εποχής μας, αναλύοντας το σκηνικό του και προβάλλοντας λύσεις και απαντήσεις και μία στρατηγική αντιμετώπισης της αιρετικής πλάνης δραστική, προβάλλοντας συνάμα «μήνυμα ελπίδας», ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί ανεξάρτητα από την άβυσσο στην οποία έπεσε. «Η αγάπη του Θεού (συνήθιζε να λέγει) είναι μία άβυσσος μεγαλύτερη από την άβυσσο της αποστασίας του ανθρώπου. Ο Θεός "κηνυγάει" με την αγάπη Του τον αποστατημένο άνθρωπο και προκαλεί την προαίρεσή του. Περιμένει την ανταπόκριση του ανθρώπου για να τον "αρπάξει" να τον καθαρίσει και να τον αποκαταστήσει πλήρως στην κοινωνία της αγάπης Του. Ο Θεός δεν ξεγράφει ποτέ κανένα από τα παιδιά Του, γι' αυτό υπάρχει πάντοτε η ελπίδα και εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να ξεγράψουμε κανέναν».

Τα βιβλία του π. Αντωνίου διατίθενται από όλα τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία της χώρας και από την Π.Ε.Γ. κατόπιν παραγγελιών στα τηλέφωνά της. Επίσης το περιοδικό «Διάλογος» αποστέλλεται δωρεάν σε όσους επιθυμούν να ενημερωθούν και να αναζητήσουν βοήθεια για την ορθή αντιμετώπιση της απειλής των αιρετικών και παραθρησκευτικών ομάδων.

Η παρακολούθηση επίσης ομιλιών και σεμιναρίων θα εφοδιάσει τους γονείς με την κατάλληλη γνώση, ώστε να είναι σωστή η παρέμβασή τους και να μην έχει αντίθετα αποτελέσματα με άστοχες «κινήσεις», «φωνές» και «απαγορεύσεις».

Η «γνώση» θα καταστήσει τους γονείς ευαίσθητους και ικανούς να προλάβουν ή να αποτρέψουν επικίνδυνες σχέσεις και περιπλανήσεις των παιδιών τους. Πρέπει και οι γονείς και οι νέοι μας να είναι «καχύποπτοι» σε πρόσωπα που δεν γνωρίζουν. Άνθρωποι που προσκαλούν σε δωρεάν γεύματα ή συνεστιάσεις, σε σεμινάρια των οποίων το θέμα δεν είναι σαφώς ξεκαθαρισμένο, μπορεί να έχουν ένα πρόγραμμα κρυμμένο και να είναι στρατολόγοι κάποιας αίρεσης.

Οι σέκτες χρησιμοποιούν επεξεργασμένες μεθόδους διανοητικής κυριαρχίας που επενεργούν σε οποιονδήποτε άνθρωπο, κάτω από «κατάλληλες» συνθήκες. Και τούτο γιατί η «επίθεση» γίνεται στα συναισθήματα των νέων και όχι στη νοημοσύνη τους. Γι' αυτό πρέπει να εφιστούμε την προσοχή των νέων να μην ενδίδουν σε «προσκλήσεις» που κινούνται στην αοριστία κι έχουν νεφελώδεις σκοπούς. Γιατί να πάνε π.χ. μακριά για ένα Σαββατοκύριακο ή για διακοπές «εναλλακτικές» ή μη με κάποιους αγνώστους ή με κάποια περίεργη ομάδα; Οι σέκτες προσεγγίζουν συνήθως νέους που βρίσκονται σε δύσκολη περίοδο ή κατακλύζονται από στρες που προκαλείται από την πίεση των εξετάσεων, τη ρήξη μιας σχέσης ή από συναισθήματα μοναξιάς κ.λ.π. Οι γονείς, οι φίλοι, οι εκπαιδευτικοί είναι οι μόνοι που θα βοηθήσουν στις περιπτώσεις αυτές με αγάπη και γνήσιο ενδιαφέρον και όχι άγνωστα πρόσωπα και ομάδες.

Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που πρέπει «ν' ανάψουν τα λαμπάκια» της ανησυχίας γονέων και εκπαιδευτικών και πρέπει τότε να παρέμβουν ή να ζητήσουν βοήθεια από πρόσωπα εμπιστοσύνης και φορείς εντεταλμένους προς το σκοπό αυτό. Αν το παιδί π.χ. ζητάει συνεχώς χρήματα χωρίς να ξεκαθαρίζει πού ακριβώς θα τα χρησιμοποιήσει πρέπει να ανησυχήσουμε. Μήπως παρακολουθεί κάποια σεμινάρια ή συνέδρια επικίνδυνης ομάδας; Μήπως έχει «γραφεί» σε κάποια «Φιλοσοφική» ή «Ψυχολογική» «Σχολή» που ιδρύουν οι σέκτες στη χώρα μας σε κάθε πόλη και κάθε συνοικία; Επίσης πρέπει να ανησυχήσουμε εάν μια μέρα το παιδί μας μάς δηλώσει ότι δεν θέλει πια να τρώει κρέας. Μήπως έχει μπλέξει με κάποια γκουρουιστική ομάδα που πρεσβεύει το κάρμα και την μετενσάρκωση;

Θα πρέπει να παρακολουθούμε τα βιβλία που διαβάζει, το ντύσιμο που προτιμάει, τις «νέες» απόψεις που υποστηρίζει, τα πρόσωπα που συναναστρέφεται και γενικώς την όλη συμπεριφορά του που φαίνεται ύποπτη και προβληματική. Αν αντιληφθούμε από παρακολούθηση ή μισόλογα ότι συμπληρώνει κάποιο «τεστ προσωπικότητος» πρέπει να ανησυχήσουμε. Γνωρίζουμε την προέλευση αυτής της μεθοδολογίας ένταξης σε ομάδα που έχει απασχολήσει και τη δικαστική εξουσία. Αν παραμελεί τα μαθήματα του και δηλώνει ότι θα εργαστεί σε «εταιρεία» άγνωστη σε μας, με ακαθόριστο πρόγραμμα και αντικείμενο, πρέπει πάλι να επέμβουμε αποκαλύπτοντας τι ακριβώς κρύπτεται πίσω από «επικοινωνίες», «μάρκετινγκ» κ.ο.κ.

Ιδιαίτερα θα πρέπει να μας ανησυχήσουν κάποια «σημεία», που αποτελούν ισχυρές ενδείξεις πως υπάρχει εμπλοκή στο σατανισμό, όπως η συγκέντρωση σατανιστικών συμβόλων, η ανάγνωση σχετικών βιβλίων με τη μαύρη μαγεία, η μετά μανίας παρακολούθηση ταινιών με θέματα δαιμονιστικά και αποκρυφισμού, η ακρόαση σκληρής μουσικής, κ.ο.κ.

Άλλα σημεία που πρέπει ν' ανησυχούν τους γονείς και τους «μεγάλους» είναι τα ακόλουθα: έλλειψη ενδιαφέροντος για τη σχολική εργασία και ακανόνιστη ή χαμηλή βαθμολογία, κακή συμπεριφορά και σκληρότητα προς ανθρώπους και ζώα, ριζική αλλαγή στην προσωπικότητα, όπως επιθετικότητα, μυστικοπάθεια, απότομες εναλλαγές διάθεσης, η απέχθεια προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της οικογένειας, οι αδικαιολόγητες απουσίες από το σπίτι τη νύχτα κυρίως κ.λ.π.

Δεν είναι εύκολο σε ένα σχόλιο ή και σε σειρά σχολίων, ν' απαριθμήσουμε όλες τις «ενδείξεις» μιας ύποπτης συμπεριφοράς νεαρών ατόμων. Όμως οι γονείς μπορούν με το ένστικτο που διαθέτουν να «εννοήσουν» τα συμπτώματα έγκαιρα και να δράσουν αποτελεσματικά. Είναι γεγονός ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Όμως η πρόληψη δεν είναι πάντοτε δυνατή. Αν επισημάνουμε όμως έγκαιρα τον κίνδυνο και συμπαρασταθούμε με αγάπη και θερμό ενδιαφέρον, θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε καλύτερα. Ο πανικός και οι απειλές δεν ωφελούν σε τίποτα και συνήθως έχουν αντίθετα αποτελέσματα. Προσέχετε γονείς, προστατευθείτε και προσεύχεστε κι εμείς προσευχόμαστε μαζί σας.

Περιοδικό Διάλογος

Τεύχος 30, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2002