Αιμιλιανός ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από την πόλιν Δορύστολον Μοισίας της
εν τη Θράκη, ήτο δε δούλος Έλληνος τινος κατά τους χρόνους Ιουλιανού του
παραβάτου και Καπετωλίνου Βικαρίου, εν έτει τξα΄ (361), σεβόμενος μεν και
πιστεύων εις τον Χριστόν, αποστρεφόμενος δε τα είδωλα.
Εισελθών δε ποτε ο Άγιος εν τω Ναώ των ειδώλων συνέτριψεν όλα τα είδωλα δια σφύρας, την οποίαν εκράτει εις χείρας του· πολλών δε συρομένων εις καταδίκην και δερομένων δια το συμβεβηκός τούτο, άτε αγνώστου μένοντος του αυτουργού, τούτου ένεκα αυθορμήτως παρουσιασθείς απεκάλυψεν αυτός εαυτόν ως τον δράστην της πράξεως. Όθεν συλληφθείς, ήλεγξε την αγνωσίαν του Βικαρίου, ελπίζοντος εις τα μάταια είδωλα· δια τούτο εδάρη ασπλάγχνως με βούνευρα, έπειτα ερρίφθη εις το πυρ, όπου άκαυστος διαμείνας παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εν τω Ναώ αυτού τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Ράβδος.
Εισελθών δε ποτε ο Άγιος εν τω Ναώ των ειδώλων συνέτριψεν όλα τα είδωλα δια σφύρας, την οποίαν εκράτει εις χείρας του· πολλών δε συρομένων εις καταδίκην και δερομένων δια το συμβεβηκός τούτο, άτε αγνώστου μένοντος του αυτουργού, τούτου ένεκα αυθορμήτως παρουσιασθείς απεκάλυψεν αυτός εαυτόν ως τον δράστην της πράξεως. Όθεν συλληφθείς, ήλεγξε την αγνωσίαν του Βικαρίου, ελπίζοντος εις τα μάταια είδωλα· δια τούτο εδάρη ασπλάγχνως με βούνευρα, έπειτα ερρίφθη εις το πυρ, όπου άκαυστος διαμείνας παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εν τω Ναώ αυτού τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Ράβδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου