ΚΑΙ ΜΗ ΕΙΣΕΝΕΓΚΗΣ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΝ… --- Γράφει ο αδελφός μας Ιουστίνος

Λίγες ημέρες πριν την Πεντηκοστήν, αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής»  και έρχομαι να είπω εις την αγάπην σας  ολίγα τινά περί της ερμηνείας της Κυριακής Προσευχής, όπως αυτά τα παραλάβαμε από   τις γραπτές παραδόσεις των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Αφορμή βέβαια, όπως θα καταλάβατε, ήταν η πρόσφατη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος του ψευδοπροφήτου του Αντιχρίστου, του γνωστού πάπα Ρώμης, ο οποίος ετόλμησε και  αλλοίωσε την προσευχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με το πρόσχημα ότι «ο πολύς κόσμος παρεξηγεί την φράση μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν»! Φαίνεται ότι ο ψευδοπροφήτης της Ρώμης έδωσε στον εαυτόν του το δικαίωμα να «διορθώνει» το Ευαγγέλιο και να αποδεικνύει στις μάζες που τον λατρεύουν ως ψευδοθεόν, ότι είναι …ανώτερος από τον Χριστόν στο να διδάσκει τον λαόν! Ουδεμία βέβαια αντίδρασις από τα « κόκκινα φανάρια» του Βοσπόρου, τα οποία μνημονεύουν ως αδελφό τους τον βλάσφημο αιρεσιάρχη στα δίπτυχά τους… Είναι, δυστυχώς, ένα από τα σημεία των καιρών η εξόφθαλμος πλέον μετάλλαξις των πρώην ορθοδόξων εις  καλοφαγωμένους  μάνατζερς του  ψευδοπροφήτου Ρώμης!

Αλλά,  αγαπητοί αναγνώστες της «ορθοδόξου φωνής»  ας συνεχίσουμε με την ορθόδοξη διδασκαλία περί του «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, όπως μας την παρέδωσε γραμμένη στο βιβλίο του  «ερμηνεία εις τας ΙΔ΄ επιστολάς του Αποστόλου Παύλου και ερμηνεία των καθολικών επιστολών», εκδόσεις «Ορθοδόξου Κυψέλης». Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης :

 

« Το ρητό αυτό του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου: ο γαρ Θεός απείραστος εστι κακών, πειράζει δε αυτός ουδένα, το ερμηνεύει ο μέγας Βαρσανούφιος και λέγει: αδελφέ, εστί πειρασμός εξ  ημών και εστί πειρασμός κατά συγχώρησιν Θεού προς ωφέλειαν επί της ψυχής. Προς δοκιμήν γίνεται γαρ του ανθρώπου και η δοκιμή φέρει τον άνθρωπον εις ελπίδα, η δε ελπίδα ου καταισχύνει κατά το γεγραμμένον: ο δε μη καταισχυνόμενος εσωσμένος εστί εν Κυρίω».

Και πιο κάτω σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος:

«Αλλά ίσως ήθελε ειπή τινας, και αν τοιαύτα καλά προξενούν οι πειραμοί, διατί ο Χριστός μας προστάζει να λέγωμεν εις την ευχήν του Πάτερ ημών : μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, δηλαδή Κύριε μην μας εμβάσης εις πειρασμόν; Και αποκρίνεται εις τούτο ο θεοφόρος Μάξιμος ότι δύο λογιών είναι οι πειρασμοί. Ο μεν γαρ ένας πειρασμός είναι εκούσιος και με την γνώμην της ψυχής γινόμενος, όστις και προξενεί ηδονήν μεν εις το σώμα, λύπην δε εις την ψυχήν. Ο δε άλλος πειρασμός είναι ακούσιος και παρά γνώμην της ψυχής γινόμενος, όστις και προξενεί οδύνην μεν εις την αίσθησιν του σώματος, ηδονήν δε εις την ψυχήν. Ο Κύριος λοιπόν εις την προσευχήν ομιλεί δια την εκούσιον και την ηδονήν και αμαρτίαν προξενούντα πειρασμόν και λέγει να παρακαλούμεν τον Θεόν να μη παραχωρήση να πέσωμεν εις αυτόν διατί εκπίπτομεν της χάριτός  του και κολαζώμεθα. Ο δε αδελφός του Κυρίου, ο θείος Ιάκωβος , εις την επιστολήν του ομιλεί δια τον στανικόν και παρά την γνώμη μας ερχόμενον πειρασμόν του προξενούντος οδύνην και πόνον εις την αίσθησιν του σώματος.  Δια τούτο ο μεν Κύριος εν τω τέλει της προσευχής του Πάτερ ημών είπε να λέγωμεν: αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού, διατί ο πειρασμός ο ηδονικός και αμαρτωλός προξενείται εκ του πονηρού διαβόλου, ο δε Ιάκωβος είπε ότι : το δοκίμιον της θλίψεως κατεργάζεται δοκιμήν».

 Και συμπληρώνει ο Άγιος Νικόδημος : «Λέγει δε και ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής : ώσπερ η κατά Θεόν εργασία αρετή λέγεται, ούτω και η παρά προσδοκίαν θλίψις πειρασμός ονομάζεται. Και πάσα θλίψις ελέγχει την ροπήν του θελήματος, είτε δεξιά είτε αριστερά.  Δια τούτο η συμβατική θλίψις πειρασμός λέγεται τω μετόχω πείραν των κεκρυμμένων θελημάτων παρέχουσα  Συμπεραίνεται, λοιπόν, εκ των ειρημμένων τούτων ότι ο Θεός πειράζει μεν, ήτοι συγχωρεί, ή παραχωρεί ή εγκαταλιμπάνει με το επόμενόν του θέλημα, να πειράζωνται οι άνθρωποι προς το συμφέρον δια των κακωτικών πειρασμών, ουδένα πάλιν πειράζει δια των ηδονικών πειρασμών, ούτε με το προηγούμενόν του θέλημα, ούτε με το επόμενον και ούτω συμβιβάζονται άριστα και τα ρητά εκείνα το : ο Θεός επείρασε τον Αβραάμ και το : δοκίμασέ με Κύριε και πείρασόν με και το του Αποστόλου Ιακώβου : πειράζει δε ο Θεός ουδένα».

Από όλα τα παραπάνω βλέπουμε, αγαπητοί, ότι ο μεν Κύριος μας προτρέπει να προσευχώμαστε και να του ζητάμε να διώχνει τους ηδονικούς πειρασμούς του διαβόλου, αυτούς που φέρνουν μεν  ηδονή στο σώμα αλλά τελικά  θάνατο στη ψυχή και στο σώμα. Ο δε  αδελφόθεος Ιάκωβος μας προτρέπει να μη ζητάμε απαλλαγή από τους κακωτικούς πειρασμούς που καθαίρουν την ψυχήν, αλλά να προσευχώμαστε να μας δίνει δύναμη ο Θεός να κάνουμε υπομονή στους πειρασμούς που κάνουν μεν βλάβη και κάκωση  στο σώμα, αλλά   είναι δοκιμασίες για να αποδειχθεί η πίστη και η αγάπη μας  προς τον Χριστόν.

Ο ψευδοπροφήτης πάπας Ρώμης λέγει εντελώς  τα αντίθετα. Ζητάει να προσεύχονται οι πιστοί του να μην τους δίνει ο Θεός   παιδευτικές και εξαγνιστικές  δοκιμασίες για τις αμαρτίες τους  και ταυτόχρονα,  να αφήνει ο Θεός  τον διάβολο να τους δίνει μόνο  ηδονικούς πειρασμούς !  Είναι λοιπόν παραπάνω από σαφές, ότι οι λόγοι που οδήγησαν τον ψευδόπαπα της Ρώμης να αλλάξει το Πάτερ ημών είναι καθαρά δαιμονικοί.