ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΝ
10 Μαρτίου 2019
Ἀξιότιμε κύριε Διευθυντά,
Στὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 2246 φύλλον τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου, ὑπάρχει δημοσίευμα τοῦ π. Ἰωσὴφ Διονυσιάτου μὲ τίτλο «ἐξομολογήσεις διὰ τὸν Ἰωσὴφ Βατοπαιδινόν».
Στὸ ἄρθρο ἀναφέρει ὁρισμένα γεγονότα γιὰ τὸ Μοναστήρι μας, ὡς εἰδήμων ὅπως ἰσχυρίζεται, ἐνῶ ἐμεῖς δὲν τὸν γνωρίζομε καθόλου.
Ἐπειδὴ λοιπὸν ὑπάρχουν ὁρισμένες ἀνακρίβειες, θέλομε ἐν φόβῳ Θεοῦ, νὰ ἐκθέσωμε τὴν ἀλήθεια.
Ὅταν πρωτολειτούργησε τὸ Μοναστήρι, εἶχε καὶ πνευματικὸ ὁδηγὸ καὶ Γερόντισσα, τὴν ἁγιασμένη καὶ ἀσκητικωτάτη Γερόντισσα Ματρῶνα, πρωτανιψιὰ τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἱερωνύμου Σιμωνοπετρίτου, ὁ ὁποῖος καὶ ἐθεμελίωσε τὴν ἔπαυλιν τῆς οἰκογενείας Πατέρα, στὸ Παλαιὸν Ψυχικὸ τῆς Ἀθήνας.
Ἡ γερόντισσα Ματρῶνα ἦταν ἐργάτης τῆς νοερᾶς προσευχῆς καὶ πρὶν ἔλθει στὸ Μοναστήρι ἀσκήτευε σὲ κελλάκι ἡσυχαστικό, ἔξω ἀπὸ τὴν Χώρα τῆς Χίου. Εἶχε ἐμπειρία πνευματική, ἀλλὰ δὲν γνώριζε τὸ κοινοβιακὸ τυπικὸ καὶ πολλὲς πρακτικὲς ἐργασίες – διακονήματα τῆς Κοινοβιακῆς ζωῆς. Ὁ π. Ἰωσὴφ ἦλθε γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγον, νὰ διοργανώσει τὰ διακονήματα καὶ τὴν τάξι τοῦ λειτουργικοῦ τυπικοῦ, ὄχι ὡς Γέροντας.
Μάλιστα φεύγοντας ὁ π. Ἐφραὶμ ὁ Ἀριζονίτης συμβούλευσε τὶς ἀδελφές: Θὰ φύγω ἐγὼ καὶ θὰ ἔλθει ἕνας παραδελφός μου, ἀλλὰ δὲν θὰ τοῦ φιλᾶτε τὸ χέρι, γιατὶ εἶναι ἁπλὸς μοναχός.
Μετὰ ἀπὸ κάποιο διάστημα ἔφυγε ἡ Γερόντισσα Ματρῶνα, γιὰ νὰ ἐπανέλθη στὸ κελλάκι της καὶ τὴν ἡσυχαστικὴ ζωή, μὲ τὴν προοπτική, ποὺ ὅλοι ἐγνώριζαν, πὼς ὅταν κοιμηθῆ ὁ κτίτωρ Ξενοφῶν Μοναχός, ποὺ ἦταν στὸ τελευταῖο στάδιο τῆς ἀνίατης ἀσθενείας του, θὰ γίνη ἡγουμένη ἡ ἱδρύτρια καὶ κτίτωρ τῆς Μονῆς κ. Κατίγκω Πατέρα τότε καὶ μετέπειτα Μαρία Μυτριδιώτισσα Μοναχή, ὅπως τῆς εἶχε δώσει ρητὴ ἐντολὴ ὁ Ὅσιος Γέροντας Ἱερώνυμος τῆς Αἰγίνης. «Μετὰ 40 ἡμέρες ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ Ξενοφῶντος, θὰ βγάλης τὰ μαῦρα τῆς χηρείας καὶ θὰ φορέσεις τὰ μαῦρα τῆς Μοναχῆς· θὰ πᾶς στὸ Μοναστήρι ν’ ἀναλάβης τὴν ἡγουμενία καὶ τὴν διαποίμανση τῆς ἀδελφότητος», στὶς ἀντιρρήσεις της γιὰ τὴν ἀναξιότητά της, ἦταν ἀμετάτρεπτος (στὸ βιβλίο ἡ Μητέρα… ποὺ σᾶς ἀποστέλλομε σελ. 36).
Στὸ διάστημα αὐτὸ ποὺ ἦταν κενὴ ἡ θέσις τῆς ἡγουμένης, τοποθετήθηκε ὡς προϊσταμένη ἡ ἀδελφὴ Εἰρήνη.
Ὅταν μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντος Ξενοφῶντος καὶ ἀφοῦ πέρασαν 10 μῆνες ἐχειροθετήθη Μεγαλόσχημη Μοναχὴ ἡ μακ. Μητέρα μας μὲ τὸ ὄνομα Μαρία Μυρτιδιώτισσα (ὅπως εἶχε ἀπαντήσει ὁ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος) ἀνέλαβε τὴν ἡγουμενία. Ὁ π. Ἰωσὴφ μάλιστα τῆς ἀνήγγειλε ὅτι ἐξελέγη παμψηφεὶ ἀπὸ ὅλη τὴν ἀδελφότητα!
Πολλοὶ πνευματικοὶ ποὺ τὴν γνώριζαν καὶ τὴν εὐλαβοῦντο, τὴν εἶχαν προτρέψει νὰ ἀναλάβει τὴν ἡγουμενία καὶ μάλιστα ὁ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος τῆς εἶχε στείλει 3 Ἐπιστολὲς γιὰ τὸ θέμα αὐτό. (Στὸ βιβλίο «Ἱερὰ Μονὴ Εὐαγγελισμοῦ – Οἰνουσσῶν» σελ. 121 – 122 – 124).
Ἡ ἔκφρασις λοιπὸν «εἶχε τὸ σκουλίκι τῆς φιλοδοξίας», ἄν μὴ τί ἄλλο, εἶναι ἀδόκιμος.
Στὰ 38 χρόνια τῆς συμπόρευσής μας στὴ Μοναχικὴ ζωή, ὡς ὑποτακτικές της, γνωρίσαμε πολὺ καλά, ἄν εἶχε ἤ ὄχι τὸ σκουλίκι τῆς φιλοδοξίας, ὅταν αὐτὴ ἡ μεγάλη ἀρχόντισσα κατὰ κόσμον καὶ κατὰ πνεῦμα, ταπεινώθηκε σὲ μᾶς, τὰ ὄντως σκουλίκια.
Ἡ ἄλλη ἀνακρίβεια εἶναι, ὅτι δῆθεν ὁ π. Ἰωσὴφ ἔφυγε, γιατὶ δὲν συμφώνησε νὰ ἡγηθῆ τῆς ἀδελφότητος ἡ Γερόντισσα Μαρία.
Ὁ π. Ἰωσὴφ δὲν ἔφυγε οἰκειοθελῶς. Γιὰ ἀνεξήγητους λόγους τὸν ἔδιωξε ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Χίου Χρυσόστομος Γιαλούρης. Ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἀποχωρήση ἀμέσως ἀπὸ τὴν Μονὴ ὁ «καλόγερος»· δὲν ἔχει δουλειὰ ὁ καλόγερος σὲ γυναικεῖο Μοναστήρι.
Ἡ ἀπόφασή του ἦταν ἀμετάκλητη, ἐνῶ δὲν εἶχε γίνει κανένα ἠθικὸ σκάνδαλο. Ἔτσι δακρυρροῶν καὶ στένων ἀνεχώρησε ὁ π. Ἰωσήφ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ τὴν καταθέτομε ἐν φόβῳ Θεοῦ.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου – Οἰνουσσῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου